درباره راهبرد رسانه های اصلاح طلب

در ساليان بسيار دور شهري در ميان هزاران شهر وجود داشت كه از ميان اهالي آن شخصي بود كه ريشش در نمي آمد و ريش كم پشتي داشت
يك روز مرض عجيبي در شهر افتاد به طوري كه مردم بيچاره را يكي پس از ديگري ميكشت، مردم هراسان و مضطرب به در خانه ي طبيب هجوم بردند تا شايد دوايي بر درد آنها داشته باشد ، در ميان اين هجوم عجيب مردم براي نجات جان خود ، كوسه هم از پشت جمعيت مرتب خطاب به طبيب فرياد ميزد: "دوايي نداريد كه ريش كوسه ي مرا پرپشت كند؟"

اين ماجرا گذشت و مرض هم بر افتاد و چند سال بعد ناگهان باران نيامد و خشكسالي شد و قحطي شهر را فرا گرفت، روزي مردم به در خانه ي مرشد شهر رفتند ،تا با او براي باريدن باران دعا كنند

پس از پايان نماز كه همه دست دعا به آسمان برداشته بودند و با گريه و ضجه از خدا طلب باران ميكردند ، صداي كوسه هم به گوش مي رسيد كه با گريه ميگفت: "خدايا اين ريش كوسه مرا پرپشت كن"

بررسي عملكرد رسانه هاي اصلاح طلب در يك سال اخير شايد مصداق همين ضرب المثل باشد و در چند مقطع زماني ميتوان اين ادعا را مورد بررسي قرار داد:

الف) توافق نامه ي ژنو
ب) آتش سوزي خيابان جمهوري
ج) سبد كالا
د) طوفان تهران


الف)توافق نامه ي ژنو:

مهمترين و سخترين اقدام دولت يازدهم را ميتوان حول انعقاد توافق ژنو دانست، مسلما هر توافق،تعهد و يا اقدام مشتركي يا به صورت كلي هر تصميمي موافقان و مخالفاني خواهد داشت، پس انتقاد به هر چيزي امري ناپسند رنيست بلكه بيان نگراني هاست به آنچه رخ داده است.
مسلما رسانه ها نيز در اين موضوع به ٢ گروه : طرفدار و يا منتقد اين توافق تقسيم ميشوند.
اما تا به حال در رسانه هاي طرفدار هيچ گونه حمايتي از اين توافق مشاهده نشده و هر چه بوده انتقاد به منتقدين اين قرار داد را شامل شده است، نميتوان با برچسب كم سواد بودن ، دگم بودن ،بي ترمز بودن و تندروي نگراني ها را كاهش داد.
هر چه در اين باب ميخوانيم به اين نتيجه ميرسيم كه رسانه هاي طرفدار اين توافق نه به فكر روشنگري جهت رفع نگراني افكار عمومي بلكه بيشتر به فكر انتقاد به منتقدين جهت منحرف كردن افكار عمومي از اين توافق نامه بوده اند


ب) آتش سوزي خيابان جمهوري :

آتش سوزي يك ساختمان پنج طبقه در خيابان جمهوري كه حوالي ساعت ١١ صبح روز ٢٩ دي ماه سال ٩٢ رخ داد و در طي آن دو تن از هموطنانمان جان خود را از دست دادند ، به اتش سوزي خيابان جمهوري معروف شد .
تمام هجمه ي رسانه اي جريان اصلاح طلب در اين حادثه معطوف به درخواست استعفاي شهردار تهران شد تا پرداختن به زواياي پنهان اين ماجرا
اين رسانه ها كه اكثرا عكس هاي دردناكي از اين حادثه را منتشر ميكردند سعي درعمليات رواني بر روي مردم داشته و تنها يك خواسته را مطرح كرده و يك مقصر را معرفي ميكردند و آن شخص هم كسي نبود جز محمد باقر قاليباف شهردار تهران ، كه توانسته بود در انتخاباتي در شوراي شهر تهران از آقاي محسن هاشمي رفستجاني فرزند ايت الله هاشمي رفسنجاني سبقت گرفته و شهردار تهران بماند
اما بررسي هاي بيشتر نشان داد مقصر اصلي حادثه نه شهردار تهران بود و نه باز نشدن پله هاي ماشين اتش نشاني بلكه پيش زمينه وقوع اين اتفاق عدم بازرسي صحيح بازرسان وزارت كار از آن كارگاه بود ، كارگاهي كه در سال ٥٧ راه اندازي شده بود اما بازرسي درستي از ان صورت نگرفته بود كه اگر هم گرفته بود اشكالات رفع نشده بود ، همچنين در اين ساختمان پله اضطراري وجود نداشت و حتي پله هاي معمولي هم مملو از كالاهاي قابل اشتعال بود


ج) سبد كالا :

وزارت صنعت توزيع مرحله ي اول طرح سبد كالا را از روز يكشنبه ١٣بهمن ماه سال ١٣٩٢ در يك روز برفي زمستان آغاز كرد
بر خلاف روندي كه در سالهاي گذشته معمول بود و پول نقدي به عنوان هديه ي نوروزي در كارت سرپرست خانوار واريز ميشد، دولت تصميم بر تقسيم مواد غذايي ضروري بين مردم گرفته بود
اگر از تمام انتقادات به نحوه ي توزيع، قشر هدف(كه گاهي كارخانه دار سبد كالا ميگرفت اما كارگر وي نه) ، استفاده از برنج هندي در سبد كالاي ايراني و بالطبع رانتهايي كه اين سبد كالا براي عده اي فراهم كرد بگذريم، حوادثي دردناك در جريان توزيع سبد كالا رخ داد و آن هم فوت دو نفر از هموطنانمان از سرما و در صفهاي سبد كالا بود
با اينكه انتظار ميرفت رسانه هاي اصلاح طلب كه پيشتر خود را در قامت مدافع تمام عيار حقوق مردم معرفي ميكردند تمام قد وترد اين ماجرا شده و همانطور كه استعفاي شهردار تهران را طلب كرده بودند خواستار استعفاي وزير صنعت معدن و تجارتي شوند كه تصميم نامناسب وي باعث فوت دو نفر از مردم كشور شده بود ،فقط سكوت كردند و فقط به بيان اخبار پرداختند
حتي در قبال هجوم رسانه هاي خارجي به كردم ايران كه حتي تا آنجا پيش رفت كه نيويورك تايمز با گستاخي نوشت: (( مردم گرسنه ي ايران در سالگرد انقلابشان در صفهاي طولاني غذا يكديگر را هل دادند ))سكوت كردند


د) طوفان تهران:

حوالي ساعت ١٧:١٥ دقيقه روز ١٢ خرداد سال١٣٩٣ وزش تند باد غبار آلودي تهران را تاريك كرد
برخلاف پيش بيني هاي هواشناسي كه از روزي آفتابي خبر ميداد طوفاني با سرعت بالاي ١١٠ كيلومتر بر ساعت پايتخت را درنورديد كه در اين حادثه ٥نفر جان خود را از دست دادند و حدود ٧٠نفر مجروح شدند
بر خلاف تمام ادعايي كه مبني بر عدم توانايي پيش بيني اين حادثه گفته شده است ،سايتهاي جهاني هواشناسي اين حادثه را پيش بيني مرده بودند و حتي ميزان تقريبي سرعت باد را نيز ذكر كرده بودند، اما به دلايلي نامعلوم سازمان هواشناسي حتي هشداري را ولو به صورت محرمانه براي مسئولان و ستاد بحران تهران ارسال نكرده بود
رسانه هايي هم كه پيشتر خواهان استعفاي مديران ناكار آمد در سطح كشور بودند در اين حادثه نيز سكوت كردند.

بررسي اين ٤ نمونه كه بازتاب رسانه اي گسترده اي نيز داشت و مقايسه ي درخواست عموم مردم و نحوه ي عملكرد رسانه هاي اصلاح طلب كه ادعاي دفاع از حقوق شهروندان را همواره تكرار ميكنند جالب توجه به نظر مي رسد.
رسانه هايي كه در زمان جانباختن ٢نفر از هموطنانمان در موضوع حادثه ي خيابان جمهوري شديدترين فشارها را جهت استعفاي مديران شهري ناكار آمد وارد كرده بودند ، در قبال مرگ ٧نفر و جراحت بيش از ٧٠نفر از هموطنانمان بيشتر به بيان اخبار پرداخته و استعفاي هيچ مديري را فرياد نزدند
رسانه هايي كه داعيه روشنگري در خصوص مسائل سياسي را ادعا ميكنند در قبال توافق ژنو تنها به تخريب و انتقاد به متقدين پرداختند

اين مصيبت هم گذشت و چند سال بعد قشون دشمن قصد حمله به شهر را داشت، روزي مردم در جلوي خانه ي حاكم جمع شده بودند تا ترتيب دفاع از شهر را بدهند و وظيفه ي هر كس را مشخص كنند ، هر كس اظهار نظري ميكرد، ناگهان صداي كوسه شنيده شد كه ميگفت: "عجب بد شد كه اين ريش ما كوسه از آب در آمد"

آن زمان مردم جنگ را از خاطر بردند و دسته جمعي فرياد زدند :

"هر كي به فكر خويشه، كوسه به فكر ریشه"