عکس:دیدار مهندس بازرگان نخست وزیر دولت موقت با سفیر آمریکا در تهران/اسفند ۱۳۵۷

درحسن نیت مرحوم بازرگان شک ندارم ولی کاش آمریکاکه سولیوان نماینده اش بودهم خبث نیت نداشت.

اقای یانکی!:
نوع دست دادنش سوال برانگیزه!خب دیگه اقای کدخدا ست دیگه! بایدم با رعیت اینطوری برخود کنه!مرگ بر امریکا!

تکبر وغرور از نحوه ایستادن ودست دادن سولیوان کاملا مشخص وبارز است ولی سالهای بعد با مقاومت مردم ایران متوجه شد که این تکبر برای مردم ایران پشیزی نمی ارزد.

ایکاش تندروها فرصت سوزی نمی کردند و می گذاشتند زنده یاد بازرگان و دولتش راه دیپلماسی را به پیش ببرد . شاید از جنگ 8 ساله عراق بر علیه ایران خبری نمی شد و در سایه دیپلمسی فعال می توانستیم زندگی بهتری داشته باشیم.

نمک خوردند و نمکدون شکستند