میله هایی که برای موتورسواران است اما راه معلولان را می گیرد !

قم، سر خیابان زنبیل آباد، ایستاده بودم لب دکه ی روزنامه فروشی، چشم هایم خیره به تیترها و ذهنم جای دوری گم و گور.کسی انگار که برای چندمین بار باشد در آمیزه ای از دعوا و التماس و پرخاش صدایم کرد. صدا مال مرد فلجی بود روی ویلچر که در پیاده رو، پشت میله هایی که برای سد راه موتور سوارها چال کرده اند گیر افتاده بود.

کار سختی بود. بلند کردن مرد از روی ویلچر و تکیه دادن او در حالت خمیده ی مایل به سقوط بر روی میله ها و گذاشتن ویلچر آنسوی میله ها. سر ظهر بود و کسی لب دکه نایستاده بود.

ورد زبان مرد معلول فقط یک جمله بود که مدام تکرار می شد: کدام احمقی این میله ها را اینجا گذاشته است ؟ و من به این فکر می کردم که در دنیای ما، دنیای حقیقی ما، جایی برای معلولین وجود ندارد. همین