صابر ابر: فیلم با ۲ بار دیدن قابل درک است

شامگاهسوم آذر ماه، نشست نقد و بررسی فیلم "آسمان زرد کم‌عمق" بدون حضور کارگردان فیلم- بهرام توکلی- و با حضور بازیگران آن صابر ابر، حمیدرضا آذرنگ و سحر دولت‌شاهی و همچنین خسرو نقیبی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.



در ابتدا صابر ابر، بازیگر فیلم "آسمان زرد کم‌عمق" در این نشست با اشاره به دلایل حضور نیافتن کارگردان فیلم گفت: بهرام توکلی حال مساعدی نداشت و در سر تولید فیلم نیز خود نیامده بهتر است این جلسه را به روز دیگری موکول کنیم.



وی ادامه داد: نگاه مهران از محیطی که نسبت به آن آگاه می‌شود شکل می‌گیرد و خواهان انجام آن وقایع است اما در مقابل غزل این نکات اتفاق نمی‌افتد.



ابر عنوان کرد: فیلم را با 2 بار دیدن می‌توان از روایت داستان نکاتی را متوجه و آگاه شد اما در یک بار این اتفاق صورت نمی‌گیرد.



وی در خصوص شخصیت‌ "مهران" اظهار داشت: مهران آگاه بود که آدمی است تیمارگر که چیزی مهم‌تر از غزل برایش اهمیت ندارد و جسم و روحش با آن دختر درگیر است اما در مقابل غزل برای او اهمیتی قائل نیبست.



در ادامه آذرنگ دیگر بازیگر "آسمان زرد کم‌عمق" در خصوص زاویه نگاه فیلم گفت: زاویه نگاه فیلم تنها به زن بیمار اشاره ندارد بلکه ما با جهانی بیمارگونه مواجهیم که با قطع ارتباط با بیرون به نوعی آسیب‌هایی را تحمل می‌کند و این بی‌انصافی است که تنها در این فیلم به یک زن بیمار نگاه کنیم.



وی ادامه داد: بهرام توکلی در مجموعه آثارش مباحثی را مطرح می‌کند که از بیانش وحشت داریم مسئله‌ای در سال‌های گذشته سیاست‌های فرهنگی و هنری اجازه پرداخت به آن را نمی‌دادند.



آذرنگ در واکنش به نظر یکی از حاضران نشست عنوان کرد: در جهان پراز قضاوت امروزی لایق قضاوت‌ها هستیم اما برای یک اثر پرزحمت اینگونه نباید فیلم را زیر سوال برد. در همکاری اول با بهرام توکلی در این فیلم اشراف کاملی به کار داشت و بسیار دردناک است که کسی که بدون آگاهی از زاویه نگاه او فیلم را از ریشه تبر بزند.



وی اظهار داشت: در من زن زیبایی است که لذت بردم از اینکه بخش زنانه من را دیدند بعد از ارسال فیلم‌نامه به دستم با فیلم‌نامه 4 اپیزودی خطی روبرو شدم که در صورت ساخت اثر تعدادی می‌گفتند آرامشی در حین انجام کار برای هزینه کردن وجود نداشت و باید اجازه ساخت به افرادی امثال بهرام توکلی بدهیم.



همچنین سحر دولت‌شاهی، بازیگر فیلم، در خصوص حضور خود در این اثر عنوان کرد: سینمای بهرام توکلی را بسیار دوست دارم و شخصیت غزل شوک‌آور بود چراکه بی‌تفاوتی اولین برخوردها به قدری با جزییات ساخته شد که انگار نوعی زندگی می‌کند.



وی ادامه داد: در انتخاب خودم اشتباه نکردم و معتقدم توکلی تسلط بالایی بر وجه روان‌شانسی دارد و من هنوز با دیدن دوباره فیلم شگفت‌زده می‌شوم.



خسرو نقیبی، منتقد سینما نیز در خصوص فیلم گفت: بهرام توکلی در این فیلم همچون فیلم‌های قبلی‌اش به دنبال آدم‌هایی از طبق متوسط است که بازیگر ستاره نیست.



وی ادامه داد: غزل با تضادهای شخصیتی در مواجه با جهان با آدم‌هایی صحبت می‌کند که به جهان فکر می‌کند و در مقایسه با فیلم "پرسه در مه" نقطه گذاری مشخصی دارد.



نقیبی عنوان کرد: فیلم برای یک بار دیدن نیست و برای بار دوم نقطه‌های قوت قصه پیدا می‌شود چراکه فیلم‌نامه‌نویس با پنهان نکردن اتفاقات فرم‌ روایی مشترکی را دنبال می‌کند.



وی با اشاره به پیش‌داستان جهان اثر افزود: برای آدم‌های داستان اتفاق‌هایی حادث شده که از جایی آنها را وارد قصه می‌کند و به نوعی سیل فروپاشی را به عنوان درام‌نویس نشان می‌دهد.



این منتقد در پایان صحبت‌هایش خاطرنشان کرد: سینمای توکلی ارزش‌گذاری زبان سینمایی است و با داشتن نقاط مشترک و زبان مولف گونه‌ می‌توان آن را سینمایی توکلی نام برد.