طنز/ چرا مرگ بر آمريكا؟

يكي از سوالاتي كه اين روزها در سطح جامعه تكرار مي شود اين است كه « چرا مرگ بر آمريكا؟» گاهي هم البته اصلا چنين سوالي مطرح نمي شود اما عده اي خودشان را ملزم مي دانند به آن جواب بدهند. همين چند روز قبل در مترو مشغول مطالعه روزنامه مسافر بغل دستي بوديم كه يكهو پسر 6 ساله اش بازي با هلي‌كوپتر كوچكي كه در دست داشت را رها كرد و از پدر پرسيد:« بابايي، واقعا چرا مرگ بر آمريكا؟» پدر دستي به محاسنش كشيد و پاسخ داد:« خب مرگ بر آمريكا ديگه پسرم،‌ چرا نداره كه.» پدر دوباره مشغول روزنامه خواندن شد و پسر طوري از گوشه چشم به او نگاه مي كرد كه انگار داشت ته دلش مي گفت:« اِي تو اون روزنامه‌ات...»

خوشبختانه در يكي، دو هفته گذشته در خصوص دلايل سياسي شعار مرگ بر آمريكا به اندازه كافي روشنگري شده و حرف ناگفته اي باقي نمانده. در اينجا لازم است برخي از دلايل غيرسياسي را با هم مرور كنيم تا آن سه، چهار نفري هم كه بر فرض محال هنوز قانع نشده اند، قانع شوند.

- اين شعار عين باقلوا در دهان مي چرخد، با لب ها بازي مي كند و به بيرون سُر مي خورد. اساسا نام هايي كه با الف شروع مي شوند و با الف هم به پايان مي رسند خيلي راحت ادا مي شوند و اصلا از گوينده انرژي نمي‌گيرند. به همين دليل است كه ما مي توانيم از ميدان انقلاب تا ميدان آزادي يك نفس بگوييم مرگ بر آمريكا و يك نمه هم عرق نمي كنيم. مي خواستند اسم كشورشان را نگذارند آمريكا. تازه اسم رئيس جمهورشان هم با الف شروع و تمام مي شود. پس اينها خودشان هم يك چيزي شان مي شود. چرا ما مثلا با پاراگوئه كاري نداريم؟ چون دوتا "مرگ بر پاراگوئه" جان آدم را مي گيرد. تازه چون ريتم درستي هم ندارد بايد به آن كلمه هم اضافه كنيم و مثلا بگوييم:« مرگ بر پاراگوئه مكار.» مگر جانمان را از سر راه آورده ايم؟

- بالاخره اين شعاري است كه يك عمر سر داده شده و همه ما به آن عادت كرده ايم. نمي توانيم كه يكدفعه و براي شل كردن چهارتا تحريم فراموشش كنيم. همين شعار شير سماور معروفي كه در ورزشگاه ها سر مي‌دانند، 20 سال طول كشيد و كار فرهنگي صورت گرفت تا اينكه از زبان تماشاگران افتاد. در حال حاضر شعار "داور، دقت كن" جايگزين آن شده كه البته باز هم دقت داور را به شير همان سماور كذايي جلب مي كند.

- از مزاياي اين شعار اين است كه اصلا بي تربيتي نيست و در تمام مكان هايي كه خانواده نشسته مي توان آن را به زبان آورد. چه بسيار كشورهايي كه عليه دشمنان خود شعارهاي بي تربيتي سر مي دهند كه تا مغز استخوان انسان مي سوزد.

- «مرگ حق است.» اتفاقا مردم آمريكا خيلي هم با اين شعار ما حال مي كنند و در كشورشان هرجا ايراني مي بينند كلي از اين بابت تشكر مي كنند. مي گويند اين شعار اخيرا طوري در جورج بوش اثر كرده كه او هر آينه مرگ را در يك قدمي خود احساس مي كند و هر بچه اي را كه مي بيند از سر احسان و توشه اندوزي، يك مشت نخود و كشمش مي ريزد كف دست او.

- آمريكا كشور بزرگي است كه يك عالم جمعيت دارد. بنابراين اگر شعار ما مستجاب شود و چهار نفر در اين كشور بميرند به جايي برنمي خورد. آن قدر مرگ و مير برايشان عادي است كه براي توفان هاي خانمان براندازشان اسم گذاشته اند و آنها را گوستاو، كاترينا يا فريبرز صدا مي زنند. خدا را خوش نمي آيد كه مثلا شعار بدهيم "مرگ بر ليختن اشتاين" اولا كه بين تمام حروف نام اين كشور "قلب به ميم" وجود دارد و تلفظش خيلي سخت است، ثانيا ليختن اشتاين كلا 160 كيلومتر مربع مساحت دارد و حتي به دريا هم راه ندارد تا اگر بلايي رسيد مردمش شيرجه بزنند داخل آب.

- آمريكا آن سر دنياست و هر مرضي كه در آن شايع شود به ما آسيبي نمي رسد. اگر شعار بدهيم مرگ بر پاكستان و در پاكستان وبا بيايد، ازكجا معلوم چهارتا مهاجر غيرقانوني اين كشور ما را هم آلوده نكنند؟

- "مرگ بر آمريكا" ريتم دارد و انسان ناخودآگاه همزمان با به زبان آوردن آن تكان ريزي به خودش مي‌دهد. با اين زندگي ماشيني شهري اگر همين تكان هاي ريز را هم به خودمان ندهيم كه از غلظت قند و اوره و چربي از پا مي افتيم. هنوز آن قدر تنبل نشده ايم كه بدون هيچ تحركي سر جايمان بنشينيم و مثلا شعار بدهيم:« مرگ بر چك.»

- در دوران دبستان ناظمي داشتيم كه سر صف مرگ بر آمريكا را با ريتم تند و به صورت شش و هشت براي ما مي خواند. ناظم مي گفت:« مرگ بر آمريكا، مرگ بر آمريكا» ما مي گفتيم:« مرگ بر آمريكا، مرگ بر آمريكا» ناظم مي گفت:« ويتامين داره مرگ بر آمريكا» ما مي گفتيم:« مرگ بر آمريكا، مرگ بر آمريكا» ناظم مي‌گفت:« قوت مي ده مرگ بر آمريكا» ما مي گفتيم .... در يك چنين مدرسه اي تحصيل كرديم ما. حالا باز خرده بگيريد كه اين چرت و پرت ها چيه كه مي نويسي.


منبع: روزنامه قانون