واکنش فیسبوکی روزنامه نگاران ایرانی به سخنرانی روحانی در سازمان ملل

شبکه ایران / امروز عمده رسانه های مکتوب و سایبری ایران، سخنرانی های دکتر روحانی و اوباما را در تیتر اول و یا صدر اخبار خود قرار دادند. هر رسانه ای بسته خاستگاه سیاسی اش، تیتری از این سخنان انتخاب کرده است.

به گزارش شبکه ایران در این میان روزنامه نگاران شاغل در رسانه های داخلی و ستون نویس های مطبوعاتی، در صفحات فیسبوکی خود، فارغ از وابستگی سیاسی رسانه ای که در آن کار می کنند، تحلیل شخصیشان از این سخنان را منتشر کردند؛ نظراتی که گاه با تیتر روزنامه هایی که در آن قلم می زنند متفاوت است. مرور برخی از آنها خالی از لطف نیست.
*مجید رفیعی مدیرمسئول سابق تهران امروز:
یک انقلابی عاقل...، در هنگام سخنرانی دکتر روحانی دائما خودم را در کلاس دکتر سریع القلم احساس می کردم.
*محسن ظهوری، فعال در مجلات همشهری با تِم طنز همیشگی خود:
احتمالا «من و تو» خبر سخنرانی روحانی در سازمان ملل رو اینطوری روایت می‌کنه:
- روحانی گفت که آماده مذاکره با جهان درباره انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای در ایران است.
- اما مثل اینکه غرب هنوز نگرانه؟
- آره همینطوره. اسرائیل و آمریکا میگن که می‌دونن روحانی اختیار تام نداره و این اختیارات تازه هم یه تاکتیک برای فراره.
- اینطور که معلومه اعتماد به ایران وجود نداره؟ فلانی تو چه خبری در این‌باره داری؟
- بله کاملا درست می‌گی. نتانیاهو گفته که اعتماد نداریم. سردار نقدی هم گفته اسرائیل باید محو بشه. برای همین اوضاع خیلی بده.
و در مطلبی دیگر:
واقعا روحانی آدم کاردان و سیاستمداریه. به نظرم طوری سخنرانی کرد که هم مورد حمله تندروهای ایران قرار نگیره و هم غربی‌ها رو برای مذاکره راضی نگه داره.
*مهران ابراهیمان روزنامه نگار اقتصادی:
آقای روحانی با این که از صلح گفت و بر خشونت تازید ولی لحنی خشن داشت که متناسب با لحن اوباما نبود. انتظارمان از اولین نطق یک رهبر صلح‌طلب بیشتر از این بود.
*سلمان رئیسی رورنامه نگار:
به نظر من که این دو تا سخنرانی رو با دقت دنبال کردم، اگه این دو نفر فقط جلوی آسانسور یا اتاق سیگار همدیگرو یه نظر ببین کار تمومه!
*محمد طاهری سردبیر تجارت فردا در مطلبی تحت عنوان " روحانی و استفاده از نظریه بازی":
استفاده از ادبیات تخصصی و علمی حوزه روابط بین‌الملل با به‌کارگیری عباراتی نظیر «بازی با حاصل جمع صفر» و «بازی برد-برد»، نشان‌دهنده تسلط تیم دیپلماسی دولت جدید بر حوزه کاری‌شان است. تا پیش از این، تحلیل مبتنی بر نظریه بازی‌ها، چندان وارد کارزار رسمی و عمومی سیاستمداران ایرانی نشده بود و احیاناً اگر هم اشاراتی به این بحث می‌شد، چندان آگاهانه به نظر نمی‌رسید. اما رویکرد اخیر تیم دیپلماسی «دولت تدبیر و امید»، امیدهای تازه‌ای را برانگیخته که از این پس سیاست خارجی ایران مبتنی بر چارچوب‌های علمی خواهد بود.
*بهمن هدایتی‎روزنامه نگار و مدیر وبلاگ کلاشینکف دیجیتال‎:
مدالیته رفع تنش با امریکا....ته حرف روحانی...
*علی میرفتاح روزنامه نگار آزاد:
صلح است میان کفر و اسلام/ با ما تو هنوز در نبردی؟
بسه دیگه. بیست و پنج سال بس نیس؟ تمومش کنین بره پی کارش دیگه. گور بابای لابی صهیونیستی و (...) تندروها. اگر این تابوی لعنتی امشب شکسته شه که شده، اگه نشه دوباره دام دام. برا کم کردن روی این عربهای خلیج فارس و اسراییلیا و دوستان عصبی مزاج لجوج هم که شده، تمومش کنین بره دیگه. شوخی نیست از این تیم بهتر و کارکشته تر و حسابی تر تا حالا نداشتیم. از این ور شیخ دیپلمات، از اون وراوباما. از این ور ظریف، از اون ور کری... همچی دلشوره گرفتم که هر کی ندونه فکر می کنه سه تا کشتی نفت تحریمی رو دستم مونده. از اتفاق امشب شام هم ندارم اما زیر لب ورد می خونم که بشه تموم شه بره پی کارش...
*کامبیز نوروزی حقوقدان و ستون نویس (در پاسخ به میرفتاح):
نه برادر بنده اینطور نمی بینم . قرارهم نبود انفجاری در این سخنرانی اتفاق بیفته و من فکر می کنم روحانی با زبان دیپلماسی که پیچیده ترین و نمادین ترین زبان است حرفش را رساند. اگرچه این راهم قبول دارم که نقدهایی هم داشت. ولی جمعا خوب بود. این بازی همچنان ادامه دارد.
‫*سیامک رحمانی سردبیر روزنامه ورزشی تماشا:
1- طرح روحانی برای جهان پرهیز از افراطی گری و خشونت بود. صلح به جای جنگ و آزادی به جای استبداد. به نظرم طرح بسیار قشنگیه. نصفه دوم سخنرانی روحانی رو دوست داشتم. به خصوص شعر فردوسیش که ظریف از قبل گذاشته بود روی صفحه فیسبوکش و لو داده بود!
2- آخرش نفهمیدیم این تعبیر "بهار" رو حسن از محمود کش رفت یا محمود اصلا از اولش داشت برای حسن و سخنرانی سازمان مللش تبلیغ و زمینه چینی می کرد!

*محمدعلی ابطحی رئیس دفتر ریاست جمهوری محمد خاتمی
همسایه ما ماهواره دارد. با چنین وضعیتی اخبار را از بی بی سی پیگیری میکنیم. خودمان باید صدا و تصویر را حدس بزنیم. این قدری که مواظبمان هستند، خوشبختانه تحت تاثیر اجانب قرار نمیگیریم!
*محمدحسین حیدری خبرنگار سیاسی:
من هنوز تو کف نطق احمدی نژادی و تند روحانی موندم، تمام المان های سخنرانی های احمدی نژادو لحاظ کرد منتهی با ادبیاتی دیپلماتیک تر. چرا؟
*فرامرز سید آقایی روزنامه نگار اصلاح طلب:
سخنرانی روحانی، از نوع سخنرانی یک سیاستمدار عاقل و صبور بود.
آن چیزی که ملت ایران و حتی سیاست دوستان 5 قاره از حضور روحانی در نیویورک توقع دارند، قاعدتا باید از مذاکره های مقامات ما با دنیا منتج شود نه از سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد.
- به عقیده من بهترین راه برای ارزیابی سخنرانی دیشب دکتر روحانی در سازمان ملل متحد، مقایسه سخنرانی او و جایگاهش با سخنرانی اوباما و جایگاهش است. از نظر جایگاه، در نگاه سطحی هر دو رئیس جمهور دو کشورند. اما در نگاه کمی دقیقتر، یکی آقای دنیاست و صاحب قدرتمندترین ارتش و اقتصاد و پول و دیپلماسی و ملت و غیره و دیگری نه آقای دنیا بلکه به دلیل مواضع تندش در مقابل برخی موضوعات کم اهمیت بین المللی زیردست و باج بده به نقطه نقطه دنیا است و ضمنا صاحب ضعیفترین ارتش و اقتصاد و پول و دیپلماسی و ملت و غیره. طبیعی است که نوع حرف زدن این دو با هم تفاوت دارد.
- آن که آقای دنیاست اگر هیچ بهره ای از سخنرانی در مجمع عمومی نبرد لااقل در احساس ناامنی نیست بنابراین از موضعی پایین تر از حد انتظار سخن می گوید و در بیان خود به طرف مقابل به قول امروزی ها انرژی مثبت هم می دهد. او در سخنرانیش از موضع یک قدرتِ کوتاه آمده برخورد می کند و خواسته های خود را با احتیاط به زبان می آورد و حتی چیزی به اسم فتوا دادن را به رسمیت می شناسد و از فتوای رهبر ایران درباره بمب اتم نقل می کند. آن که آقای دنیا نیست طبیعتا در شرایط ناامنی و تهاجمی سخن می گوید و با اینکه بسته به شرایط تلاش زیادی برای خودداری از بیان سیاست های تند کشورش دارد، اما طبیعی است که هنوز هم در فضای مواضع اصولی خودش سیر کند و با رعایت احتیاط، از تغییر ناگهانی مواضع کشورش در سخنرانی بپرهیزد اما در عین حال نقاط مشترک خود و دشمن را نیز نشان می دهد.
- ممکن است به نظرتان رسیده به سخنرانی دیشب دکتر روحانی انتقاد وارد است. ممکن است توقع داشتید که او در سخنرانی دیشب چراغ سبزهایی پر رنگ و خیره کننده به اوباما نشان بدهد و ممکن است انتظار داشتید که روحانی با یک ضربت در سخنرانی دیشبش کل مسائل و اختلافات و دشمنی های دو کشور را محو و نابود کند. چراغ سبز روحانی آنجایی بود که خواستار شنیدن صدای واحد از طرف واشنگتن شد و گفت: "من سخنان امروز پرزیدنت اوباما را با دقت گوش کردم؛ در صورت عزم سیاسی رهبران آمریکا و خودداری از دنبال کردن منافع گروه‌های فشار جنگ‌طلب، می‌توان به چارچوبی برای مدیریت اختلافات رسید". یا: "گفته می شود که گزینه جنگ روی میز است اما من می گویم صلح در دسترس است". من به ارزش این جملات در سپهر سیاست بین الملل نگاه می کنم و معتقدم آن چیزی که به عنوان آمادگی ایران برای کوتاه آمدن از مواضع تند گذشته و همچنین عزم جدی برای حل مشکلات میان ایران و آمریکا باید بیان می شد در این دو جمله و برخی جملات دیگر روحانی نهفته است و هوشمندان عالم سیاست -از جمله اوباما- آن را درک کردند و به همین دلیل پرزیدنت ایالات متحد اعلام کرد: "سخنان روحانی مرا خوشنود کرد".
- دوباره اشاره می کنم آن چیزی که توقع می رود به عنوان حل مسائل و دوستی مجدد ایران و آمریکا به ثمر برسد، طبیعتا و بر اساس روشهای عملیاتی باید در مذاکرات این چند روزه و روزها و هفته های آتی صورت بگیرد بنابراین من معتقدم روزنه صلح از سوی روحانی باز شده و باید منتظر بمانیم و انتظار نداشته باشیم ساختمان امن و آرامش میان ایران و غرب که در طول 35 سال تخریب شده و ریشه هایش هم سوزانده شده یک شبه ساخته شود.
*بهروز شجاعی روزنامه نگار اصلاح طلب:
این بود ندای صلح طلبی، پرهیز از افراط گرایی، دموکراسی خواهی و اخلاق مداری ملت ایران، روحانی مچکریم!
وی در مطلبی دیگر:
بعضی‌ها فکر می‌کنند آشتی ایران و آمریکا اینطوری است که بشینند بگند گذشته‌ها گذشته، ماچ ماچ، ما دوستیم دیگه! نخیر، عمق و سابقه اختلافات آنقدر زیاد است که آشتی این دو کشور حتی با دست دادن دو رئیس‌جمهور هم به راحتی میسر نبود، برقراری رابطه نیازمند طی شدن یک پروسه است، اعتمادسازی، همکاری از سطوح پائین و به تدریج بالا، رفع ریشه‌ای مشکلات موجود و ترسیم آینده مشترک. نگاه سطحی به برقراری رابطه بین دو کشور در بین بسیاری از مردم، آفتی است که از خیابانی و توده‌ای شدن سیاست ناشی می‌شود.
*امیرهادی انواری روزنامه نگار اصلاح طلب:
1- بنده اعتقاد دارم رئیس جمهور عین سلامتی میمونه. تا وقتی داریش قدر نمیدونی!
حالا دیشب خیلی سوپرمن نبود، ولی اینا رو بنده میزارم... شما فقط فکرشو بکنید. الان فرض کن دیشب زبونم لال زبونم لال جلیلی رفته بود پشت تریبون... یا غرضی داشت درباره شجره سلطان سنجد بلغمی مزاج برای حضار توضیح میداد... یا حتا حداد عادل داشت با اون لبخندهای هالیودیش قلب حضار را تسخیر میکرد..