طنز/ صندلی روزهای خداحافظی

کسی از جایش به تکریم یا ارادت برنخاست و او سالن را ترک کرد.

این اتفاقی بود که برای «جواد شمقدری» رییس سازمان سینمایی دولت دهم رخ داد. اتفاقی تلخ، گزنده، ساده و عبرت‌آموز. اما اتفاق مهم‌تر برای مقام بلندپایه او رخ داد. هرچه آن اتفاق گزنده برای شمقدری، آشکار بود، درباره حسینی در پرده بود.

او غایب نشستی بود که باید با او خداحافظی می‌شد. خداحافظی هم که همیشه با آه و حسرت و دریغ و افسوس همراه است. اما برای وزیر پیشین و برخی معاونانش چنین نبود. برای آقای معاون حتی کسی از جا برنخاست و دیگری خود ترجیح داد در آن نشست نباشد که مبادا همه در صندلی‌هایشان جاگیر باشند و کسی از رفتنش افسوس نخورد.

محمد حسینی ترجیح داد، آرام و بی‌سروصدا خداحافظی کند که شادی اصحاب فرهنگ و هنر از رفتنش چندان هم آشکار نشود. نشستی بود که می‌توانست با حسرت و دریغ اهل فرهنگ و هنر همراه باشد. از آن نوع که در «سلام، خاتمی» (مراسم خداحافظی خاتمی از مقام ریاست‌جمهوری ایران) دیدیم یا خداحافظی پر اشک‌ و آه با «احمد بورقانی» از معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ دولت اصلاحات. محمد حسینی باید در کنار وزیر تازه‌‌نفسی قرار می‌گرفت که مانند احمد مسجدجامعی، محمد بهشتی و دیگر نامزدهای احراز وزارت برای هنرمندان شناخته‌شده نیست که در کنار او قرارگرفتن برایش مقایسه رنج‌آور باشد. اما آنقدر عملکرد او و معاونانش و نیز وزیر دولت یکم احمدی‌نژاد اصحاب فرهنگ را آزرد که به گمانم می‌دانست کسی او را بدرقه نمی‌کند و از رفتنش چشمی‌تر نخواهد کرد.

دست‌کم می‌دانست در میان طیف گسترده‌ای از هنرمندان، هواخواه که ندارد هیچ، بلکه حتی یک صندلی ناقابل هم برای نشستن او (از سر ارادت، نه با نگاه رسمی) در میان هنرمندان خالی نخواهند کرد! آنگونه که یکی از معاونانش «جواد شمقدری» دقایقی نزدیک ردیف یک در تالار وحدت ایستاد، تا کسی از سر ارادت و احترام به او از جا برخیزد و او را بر صندلی بدرقه بنشاند. اما چنین نشد و آقای معاون دلخور و شاید اندیشناک، سالن را ترک کرد.

یکی رفت و یکی آمد. «محمد بهشتی» آمد که خود یکی از دلخواهان اصحاب فرهنگ برای تصدی مقام عالی همین وزارتخانه بود. او آمد تا یکی، دو گزینه مطرح برای به دست گرفتن معاونت‌های این وزارتخانه از سر احترام و ارادت او را بر صندلی احترام و تکریم بنشانند. گاهی می‌شود از همین اتفاق‌های ساده و نشست‌وبرخاست‌ها هم عبرت گرفت. اما سخن مجری برنامه از نیامدن وزیر پیشین به برنامه خداحافظی‌اش رمزگشایی کرد که گفت «در مراسم دیگری از محمد حسینی تقدیر خواهد شد.»

در برنامه‌ای رسمی که طبق روال اداری، برای حسینی و معاونانش، در ردیف یک، صندلی خالی آماده نگه دارند و آدم‌های رسمی بیایند و تمام!

وزیر پیشین و معاونانش در میان طیف گسترده‌ای از هنرمندان، ادیبان و اندیشمندان صندلی خداحافظی نداشتند. جای آنها خالی نیست. آنها در روزهای وزارت به فکر صندلی بدرقه در تالار وحدت نبودند.

منبع: روزنامه شرق / محمدعلی مومنی