پوست بازوهایم افتاده، دکتر!

تناسب اندام، تاثیر قابل توجهی در زیبایی هر خانمی دارد، اما یکی از مشکل هایی که به خصوص در سنین میانسالی خانم ها را آزار می دهد...

تجمع چربی در ناحیه پهلوها، شکم و کناره های ران و تحلیل عضلات و شل شدن پوست برخی از نواحی به خصوص پوست شکم و زیر بازوهاست. دلیل این اتفاق، افزایش و کاهش مکرر وزن و عادت نداشتن به ورزش در دوران جوانی است. خانم رحمانی هم از کسانی هستند که دچار این مشکل شده اند و دنبال درمان می گردند. ایشان در پیامکی به «سلامت» موضوع را شرح داده و از متخصصان راهنمایی خواسته اند.
پرسش از فوق تخصص جراحی پلاستیک
لیپولیز بهتر است یا لیپوساکشن؟

کرایولیپولیز، روش جدیدی است که هنوز باید درباره فواید و مضرات آن تحقیقات زیادی انجام شود. متاسفانه در ایران بدون آنکه بررسی کاملی از نتیجه نهایی این روش در مراکز علمی صورت گرفته باشد، در بعد تجاری، تبلیغات گمراه کننده ای انجام می شود و افرادی را جذب خود می کند. این افراد نه تنها نتیجه نمی گیرند بلکه دچار عوارضی بسیار بیشتر از مشکل اولیه خود می شوند.

به همین دلیل، توصیه نمی کنیم قبل از اینکه این روش به اثبات علمی برسد مورد استفاده عام قرار بگیرد و هنوز زود است که درباره نتیجه این روش قضاوت کرد. در این روش با سردکردن داخلی بافت چربی کاری می کنند که سلول های چربی منهدم شوند و مرگ سلولی اتفاق بیفتد در نتیجه چربی جذب بدن می شود اما هنوز ثابت نشده آیا نتیجه این روش در مقایسه با لیپوساکشن مزیتی دارد یا نه.

همان طور که گذشت زمان و تحقیقات بیشتر درباره لیزرلیپولیز، اولتراسونیک لیپوساکشن یا روش های دیگر هم نشان داد که عوارض این روش ها بیشتر از روش لیپوساکشن معمولی است. لیزرلیپولیز باید در جای بسیار محدودی از بدن انجام شود و استفاده گسترده آن به خصوص با روش هایی که در ایران انجام می شود به هیچ وجه درست نیست و روشی که در ایران به کار می رود، یک لیزرلیپولیز غیرواقعی است.

در لیزر لیپولیز واقعی با تاباندن لیزر کم توان در عمق بافت چربی، جدار سلول های چربی تخریب می شود این کار در حجم های بیش از ۵۰۰ سی سی می تواند باعث مسمومیت کبدی و عوارض مرگ آور دیگری شود، بنابراین روشی که در ایران مورد استفاده قرار می گیرد لیزرلیپولیز نیست.

ضمن اینکه اگر بخواهیم از لیزر در کنار ساکشن کمک بگیریم باید بسیار دقت کنیم زیرا تابش کم توان لیزر تاثیر آنی ندارد و تابش پرتوان آن، باعث سوختن بافت های زیرپوستی مانند اعصاب یا حتی لایه زیرین پوست می شود و عوارض ظاهری و مشکل های مزمن مانند درد مزمن را در پی خواهد داشت. حتما در انتخاب پزشک دقت کنید و گول تبلیغات را نخورید.
نگاه متخصص پوست
اول رژیم، بعد لیزر

وقتی دریافت انرژی از میزان انرژی مصرفی بیشتر باشد، مازاد آن به شکل چربی در بدن تجمع پیدا می کند. تجمع مقداری چربی زیر پوست باعث زیبایی آن می شود اما اگر چربی از حد طبیعی بیشتر شود، دور اندام های حیاتی هم جمع می شود و باعث پیری زودرس ارگان های داخلی و زمینه ساز سکته های قلبی و مغزی خواهد شد. چربی ها در برخی نقاط بدن بیشتر تجمع می یابند که از آن جمله می توان به باسن، پهلوها، شکم، بازوها و غبغب اشاره کرد. در صورتی که چاقی طولانی شود چربی در صورت هم تجمع می یابد.

وقتی کسی رژیم دارد شاید چربی بدنش کاهش یابد اما غلاف روی آن (یعنی پوست) وقتی کش آمد و بزرگ شد، با لاغر شدن کوچک نمی شود! پس دلیل افتادگی پوست، تغییر مکرر وزن (لاغر و چاق شدن) و کاهش و افزایش چربی است. برخی افراد فکر می کنند با پول می توان همه مشکلات را حل کرد اما این تصور اشتباه است.

در گذشته افراد چاق به پزشک مراجعه می کشیدند و بدون آنکه زحمتی به خود بدهند، روی تخت دراز می کشند تا لیپوساکشن شوند و پزشک با دستگاه، چربی را خرد کند و بیرون بکشد اما احتمال داشت رگ سوراخ شود و مقداری از چربی وارد خون و باعث آمبولی، سکته مغزی و قلبی شود بنابراین به دلیل ریسک بالا، امروزه پزشکان و بیماران میلی به انجام آن ندارند. برای درمان پایدار، باید ورودی انرژی را کاهش داد و با رژیم غذایی مناسب و فعالیت های ورزشی، چربی اضافه را سوزاند. به این خانم توصیه می کنم به متخصص تغذیه مراجعه و با رژیم و ورزش مناسب چربی های اضافه را آب کنند.

بعد از ۶ ماه تا یک سال ضمن آنکه شیوه زندگی خود را اصلاح کرده اند، مازاد چربی ها را که با ورزش و رژیم از بین نمی رود، مثل چربی دو طرف باسن یا پهلوها یا غبغب، با نظر پزشک از طریق لیزردرمانی (رادیوفرکوئنسی یا لیپولیز) از بین ببرند. گاهی هم لازم است از هر دو روش استفاده شود. البته فراموش نکنیم نباید انتظاراتی بیش از واقعیت داشته باشیم. با این روش های درمانی هم هرگز اندام شما همانند مدل های معروف نخواهد شد.
نگاه متخصص پوست
چرا پوست بدن در برخی ناحیه ها دچار افتادگی می شود؟

چربی در خانم ها بیشتر در ناحیه سینه، پشت بازو، ران، باسن، پهلوها و شکم تجمع پیدا می کند. در مراحل اولیه تجمع چربی، پوست حالت سفتی خود را حفظ می کند و فقط ذخیره چربی زیر پوست باعث ایجاد نمای سلولیت می شود (پوست نمای صاف خود را از دست می دهد و حالت موجی پیدا می کند) ولی با افزایش بیشتر وزن و افزایش چربی، پوست ناحیه دچار شلی و افتادگی خواهدشد.
برای رفع این مشکل چه می توانیم بکنیم؟

روش های زیادی برای کاهش چربی موضعی و کشیدگی پوست وجود دارد اما هیچ یک بدون نقص و عارضه نیستند. وقتی تجمع چربی وجود دارد، اگر پوست هنوز سفت باشد به کمک روش هایی مثل لیپولیز، کرایولیپولیز و لیپوساکشن می توان چربی اضافه را برداشت و بعد از آن پوست به حالت اول بازمی گردد اما وقتی پوست آویزان شد، با ساکشن نمی توان پوست را جمع کرد.

در این شرایط اشعه رادیوفرکوئنسی می تواند کمک کننده باشد و باعث سفتی پوست شود. البته از رادیوفرکوئنسی فقط برای سفت کردن و کشیدن پوست صورت استفاده می شود و در مواردی مثل افتادگی و شلی پوست بازو ها چندان موثر نیست. حتما باید بیمار معاینه شود و بدون ارزیابی نمی توان نظر داد.
رادیوفرکوئنسی چگونه پوست را سفت می کند؟

رادیوفرکوئنسی امواج الکترومغناطیسی است که وقتی از پوست می گذرند، با ایجاد تخریب های میکروسکوپی باعث سنتز رشته های کلاژن می شوند و به این ترتیب پوست سفت تر می شود.
لیزر لیپولیز، کرایو و لیپوساکشن چه تفاوتی با هم دارند؟

تمام این روش ها چربی را ساکشن می کنند و تفاوت زیادی ندارند. ساکشن ساده بر تمام روش های جدید ارجحیت دارد زیرا با این روش هم حجم بیشتری چربی کشیده می شود و هم ترشحات بعد از ساکشن مدت کوتاه تری ادامه خواهندداشت. با لیپولیز و کرایولیپولیز حجم کمتری چربی کشیده می شود و در ضمن ترشحات بعد از عمل بیشتر و طولانی تر است.
این لیپوساکشن چطور انجام می شود؟

در این روش در نواحی ای که چربی در آن ذخیره شده مثل ران، باسن، شکم و پهلوها و پشت بازو مقداری سرم همراه مواد منعقد کننده خون و بی حس کننده تزریق می شود. سپس با توجه به اندازه محل، از لوله هایی که سرشان چند سوزن دارد استفاده و آن را وارد پوست می کنند. سر این لوله ها به ساکشن مکنده وصل است. با حرکت های رفت و برگشتی که جراح به لوله ها می دهد، بافت چربی شل می شود و با مکش از لوله ها بیرون می آید.
لیزر لیپولیز و کرایو چه تفاوتی با لیپوساکشن دارند؟

اگر ساکشن با نور و گرمای لیزر هم همراه باشد به آن لیزرلیپولیز و اگر در انتهای لوله، سرمایی ایجاد شود، به آن کرایولیپولیز می گویند اما اساس کار همه، ساکشن است.
لیپوساکشن عوارضی هم دارد؟

بله، اگر چربی ای که در ساکشن خرد می شود، وارد خون شود، می تواند باعث آمبولی چربی شود. البته این اتفاق نادر در کسانی می افتد که حجم بسیار بالایی از چربی شکم را ساکشن می کنند اما در موارد محدود هیچ یک از این روش ها خطری ندارند.

گفتید رادیوفرکوئنسی برای درمان افتادگی بازو ها چندان موثر نیست. پس چه روشی را برای حل این مشکل پیشنهاد می دهید؟

لیفتینگ از روش هایی است که وقتی یک ناحیه به خصوص بعد از ساکشن دچار افتادگی زیاد می شود، می توان از آن استفاده کرد. در این روش مقداری از پوست برداشته و به روش s دوخته می شود. طبیعی است که جوشگاه عمل جراحی در این روش باقی می ماند ولی به هر حال تا حدودی حجم افتادگی کم می شود.
هزینه این روش ها چقدر است؟

هزینه مربوط به تمام روش ها تقریبا مشابه است و چون تعرفه ای وجود ندارد، نمی توان قیمت مشخصی داد. این هزینه به هر پزشک و دستگاهی که استفاده می کند، بستگی دارد.
به این خانم انجام کدام روش ها را توصیه می کنید؟

با توجه به حجم چربی، می توان از هر یک از این روش ها استفاده کرد اما فراموش نکنیم اگر فردی رژیم غذایی را رعایت نکند و ورزش انجام ندهد، چربی بازمی گردد و هیچ یک از این روش ها کمک دائمی به او نخواهد کرد. این خانم باید بدانند برای کاهش چربی بهترین روش لیپوساکشن است اما چربی ای که با این روش کم می شود، قابل برگشت است پس بهتر است شیوه زندگی را اصلاح کنیم چون تمام روش های زیبایی عارضه دارند و بیشتر افرادی که آنها را امتحان می کنند، پشیمان می شوند.
نگاه متخصص طب ورزشی
ضرورت تقویت عضلات از ۳۰ سالگی

اگر از حدود ۳۰ سالگی فرد هیچ نوع فعالیتی برای تقویت عضلات انجام ندهد، هر سال حدود ۱درصد از حجم آنها کاسته می شود و عضلاتش به تدریج تحلیل می روند که این مساله خود عامل نازیبایی پوست و عضلات در ناحیه بازوها، شکم و ران هاست. برای پیشگیری و درمان لازم است از ۳۰سالگی تمرین های تقویت عضلات آغاز شود.

البته تحقیقات نشان داده حتی در سنین بالای ۵۰ سال، تمرین های تقویت عضلات با وزنه می تواند به بازگشت نسبی قوام و قدرت و حجم عضلات کمک کند. پس نباید از انجام این گونه ورزش ها خودداری کرد. حتی در اشخاص بالای ۷۰سال انجام این نوع ورزش ها با شرایط خاص توصیه می شود تا بتوانند کارهای روزانه شان را بهتر انجام دهند. با توجه به اینکه این خانم در دوره میانسالی هستند، توصیه می کنیم کار تقویت عضلات را آغاز کنند.

تقویت عضلات باید ۳ روز در هفته (یک روز درمیان) آغاز و شامل تمام عضلات بزرگ بدن شود. بهتر است از وزنه های کوچک و با تکرار زیاد شروع و طی چند هفته وزنه ها را سنگین تر و تکرار را کمتر کنند. این تمرین ها را حتی در خانه با دمبل و کش هم می توان انجام داد. ایشان باید در طول ورزش مایعات کافی مصرف کنند تا پوستشان نمای بهتری پیدا کند و چروکیدگی و افتادگی آن رفع شود. در کنار ورزش، با تغذیه مناسب هم می توان حجم عضلات را افزایش داد و نیازی به مصرف مکمل ها نیست فقط بهتر است درصد پروتئین رژیم غذایی شان را کمی افزایش دهند.

اگر قبلا چاق بود ه اند و رژیم گرفته اند و در حال حاضر وزن مناسبی دارند (عمده دلیل شل شدن زیر بازوها، افزایش و کاهش وزن مکرر و شلی پوست است) باید به متخصص پوست مراجعه کنند تا پوست اضافه جمع شود.
۵ تمرین برای تقویت عضلات بازو

۱. سرپا بایستید. پاها را به اندازه عرض شانه باز و کمی زانوها را خم کنید. با توجه به وزنی که می توانید تحمل کنید، وزنه یا بطری آبی را در دست راست تان بگیرید. دستتان را بالا و پشت گردن ببرید. دست چپتان را به کمر بزنید. بدون آنکه بازویتان را تکان دهید، دست راستتان را پشت گردن از آرنج خم کنید و بالا و پایین ببرید. برای هر دست این تمرین را ۱۵ مرتبه تکرار کنید. بعد از مدتی وزن وزنه ها را افزایش دهید و تعداد تمرین ها را کم کنید.

۲. سرپا بایستید. پاها را به اندازه عرض شانه باز و کمی زانوها را خم کنید. وزنه یا بطری آب را در دست بگیرید. دست هایتان را بالا ببرید و آرنجتان را خم کنید به شکلی که در راستای شانه ها قرار گیرد. ۱۵بار آرنج ها را جلوی صورت بیاورید و دوباره به ۲ طرف سر بازگردانید. بعد از مدتی تمرین ها را به ۲ قسمت ۱۵ دقیقه ای افزایش دهید و بین هر قسمت کمی استراحت کنید.

۳. سرپا بایستید. پاها را به اندازه عرض شانه باز و کمی زانوها را خم کنید. کمر باید صاف باشد. چوب یا خط کش بلندی در دست بگیرید و آن را پشت کمر ببرید. سپس در حالی که به سمت جلو خم می شوید، چوب را از پشت سر بالا ببرید و دستانتان را صاف کنید به شکلی که موازی با زمین شود. دوباره به حالت اول بازگردید و این تمرین را ۲۰ مرتبه تکرار کنید.

۴. سرپا بایستید. از دیوار به اندازه ۵/۱ متر دور شوید. دست ها را به دیوار بچسبانید و در حالی که آرنجتان را خم می کنید، آهسته به دیوار نزدیک و از آن دور شوید. در هر وضعیت حدود ۵ ثانیه بمانید. این تمرین را ۱۰ مرتبه تکرار کنید.

۵. سرپا بایستید. پاها را به اندازه عرض شانه باز و کمی زانوها را خم کنید. وزنه یا بطری آب ۵/۱ لیتری در دست بگیرید. نبض دست به سمت جلو باشد. در حالی که بازوها را به بدن چسبانده اید، آرنج را خم کنید تا جایی که دستانتان به شانه ها برسد. بعد از هر ۱۵بار تکرار، ۳۰ ثانیه استراحت و در ۳ نوبت تمرین را تکرار کنید.