با اين برنامه مخالفم. موضوعاتش خيلي غم انگيزه و بلاخره منو به گريه مي اندازد.
مي توانند برنامه هاي شادتري پخش كنند.

چرا با روضه فقط باید گریه کنیم؟!

با اون بخش از مقاله که اشاره میکنه آیا زمان بهتری برای پخش این برنامه نبود و اینکه چه لزومی داشته حتما دم افطار پخش بشود کاملا موافقم اون هم در ماه شادی مثل رمضان!
در خیلی از شهر ها از جمله محل سکونت بنده اذان مغرب زودتر از تهران گفته میشه و این یعنی اینکه وقتی در بهترین شب های سال کنار خونواده داری افطار میکنی و یهو شبکه ی سه رو میگیری،یا یکی بالای داره یا تصادف دلخراشی داشته و...کمتر پیش اومده توی اون ساعت شاهد سوژه ی شادتری باشیم.با تمام احترامی که برای تک تک مهمانان برنامه دارم و با درک اهمیت پرداختن به موضوعاتی مثل بخشش،گذشت و فداکاری هم چنان معتقدم برنامه ی مناسبی برای لحظات افطار نیست.می شد این برنامه رو در یک ماه دیگر سال و در ساعات پایانی شب نشون داد،مطمئنا مخاطبان خودش رو در اون صورت هم داشت.

برنامه فوق العاااااااااااااااده ایه مخصوصا هم که امسال دوباره احسان علیخانی برگشته و .....به به !!!!! ممنوووووووووووووون علیخانی

یک سوالی دارم؟! چرا هر وقت یک برنامه ای که سنت شکنی می کند و میخواهد یک راه تازه رو برود، برخلاف بقیه برنامه ها، انقدر به پروپاش می پیچند و قصد نابود کردنش رو دارند؟ زندگی همش خوشی نیست. ناخوشی هم بخشی از زندگی است. در این هم شکی نیست که هر وقت یک اتاق بدی سپری می شود حتمأ به خواست خدا بوده. چون هیچ برگی بی اذن خدا از شاخه نمی افتد. خوشی ماه رمضان با اومدن بازیگرها و خواننده ها و ... تو برنا مه های تلویزیون بدست نمیاد. اگر امروز برنامه ماه عسل را تماشا کرده باشید خوشی واقعی را که اشک شوق کودکی را که به خاطر خبر آزادی پدرش، بر گونه هایش جاری شده را می توان دید. شادی از این بزرگتر؟ که بشه دل یک کودک را شاد کرد؟؟؟ شادی از این برگتر که بشه با یک برنامه وجدان خواب خیلی از ما ها را بیدار کرد؟
بد نیست یکم با انصاف باشیم و به آدم های دور و برمون بیشتر توجه کنیم