احتمال فرار قاضی صدام به تهران

در عراق حکم بازداشت قاضی ای که "صدام حسین" و برخی از خویشاوندان وی را محکوم کرده بود، صادر شد. "محمد العریبی" در دادگاه های رسیدگی به پرونده نسل کشی کردها طی عملیات "الانفال" و سرکوبسازی شورش شیعیان در جنوب عراق در سال 1991 قاضی ارشد بود.

به گزارش پارسینه و به نقل از خبرگزاری روسیه، آنطور که رسانه های عراقی اطلاع می دهند، حکم بازداشت این قاضی بر اساس همان بند از قانون، یعنی جنایت علیه بشریت، صادر شد که دادگاه با قضاوت العریبی صدام حسین و برخی از همدستان او را به بالاترین مجازات محکوم کرده بود.

آنطور که معلوم شد، العریبی در زمان صدام محقق دادگاه در دپارتمان امنیت استان جنوبی الدیوانیه بود. امضای او بر پای سند بازداشت و اعدام 12 نفر از اپوزیسیونرهای رژیم سرنگون شده از شرکت کنندگان در شورش شیعیان، یعنی "انتفاضه شعبانیه" در سال 1991 قرار دارد. روز بعد از آن سر همه آنها قطع شد.

در دوره حکومت صدام حسین، محققین دادگاه در استان ها بدون اطلاع و تایید نیروهای امنیتی عراق منصوب نمی شدند که ریاست آنها را قصی، پسر صدام بر عهده داشت.

یک منبع قضایی عراقی که نخواست نامش فاش شود به «ریا نووستی» گفت که این بدین معناست که العریبی هنگامی که در دادگاه عالی جزایی عراق به مقام قضاوت منصوب شد و اعضای رژیم سابق صدام را محکوم کرد، اطلاعات دروغ داده بود که این نیز طبق قانون مجازات دارد.

همه قضات دادگاه عالی جزایی متعهد بودند که کتباً تاکید کنند عضو حزب بعث نبودند و ارتباطی نیز با نیروهای امنیتی رژیم سابق نداشتند.

تحت پیگرد قرار گرفتن قاضی ارشد سابق می تواند تاثیری منفی بر وجهه و اعتبار دادگاهی داشته باشد که صدام و شش همدست او در پرونده الانفال و 15 عضو رژیم سابق را بر اساس پرونده سرکوب شورش در جنوب عراق در سال 1991 محکوم کرد.

قاضی العریبی شهرت پیدا کرده بود که در اولین جلسه دادگاه رسیدگی به پرونده الانفال که با قضاوت وی برگزار شد، متهم اصلی را از سالن دادگاه خارج کرد. اما پیش از آنکه متهم را بیرون ببرند، صدام حسین به قاضی ارشد گفت که پدر وی (قاضی) را می شناسد.

صدام گفته بود: "تا قبل از اشغال، پدر تو مامور نیروی امنیتی بود".

روزنامه عراقی "الدستور" اطلاع می دهد که بلافاصله پس از صدور حکم بازداشت وی، العریبی از عراق گریخت. در این گزارش گفته می شود که روز پنجشنبه هفته گذشته، او را در فرودگاه بین المللی بغداد دیدند. در همان زمان از آنجا دو پرواز وجود داشت که یکی به تهران و دیگری به اربیل در منطقه خودمختار کردستان بود که او می توانست از آنجا به خارج از کشور برود.