باباچاهی خود را آغازگر ژانر شعری «عاشقانه ـ گانگستری» نامید

کتاب «به شیوه خودشان عاشق می‌شوند» در واقع سروده‌های عاشقانه علی باباچاهی و اشعار آن هم گزیده‌ای از 12 مجموعه شعر اوست که پیشتر از سوی ناشران مختلف به چاپ رسیده‌اند.

باباچاهی البته در مقدمه‌ای که بر این کتاب نوشته، ضمن اشاراتی به دفاع زیگموند باومن متفکر معروف آلمانی از عشق و دلایل قوی و معنوی او برای این دفاع در اثر معروفش «عشق سیال»، وارد موضوع شعر عاشقانه می‌شود و پس از برشمردن انواع این نوع شعر، بر متفاوت بودن و نه لزوماً بهتر بودن شعرهای این مجموعه در قیاس با سایر اشعارش، درنگ می‌کند.

وی این دسته از شعرهایش را «عاشقانه ـ گانگستری» می‌خواند و می‌گوید: اگر «عاشقانه ـ گانگستری» روزی روزگاری به عنوان یک ژانر شعری شمرده شود، لابد من آغازگر آن خواهم بود! چه موهبتی!

باباچاهی ادامه می‌دهد: در این دعوا نرخ هم که تعیین نکنم، راستش ندیده ـ نشنیده‌ام تا اکنون که شعر عاشقانه در کنار اسلحه، ماشه، چاقو، سرقت اموال و .. جا خوش کند و ببالد بر خود! چه بالیدنی! هر چه باشد اینگونه شعرهای فرضاً عاشقانه هر چه ببالند در تداول شعر عاشقانه، «بالینی» به شمار نخواهند آمد.

اشعار کتاب اخیر باباچاهی برگرفته از این مجموعه شعرهاست: منزل‌های دریا بی‌نشان است (تکاپو 1376)، نم نمِ باران (دارینوش 1375)، عقل عذابم می‌دهد (همراه 1379)، قیافه‌ام که خیلی مشکوک است (نوید شیراز 1381)، رفته بودم به صید نهنگ (پاندا 1384)، پیکاسو در آب‌های خلیج فارس (ثالث 1388)، فقط از پریان دریایی زخم زبان نمی‌خورد (نوید شیراز 1388)، هوش و حواس گل شب رو برای من کافی است (ثالث 1391)، گل باران هزار روزه (مروارید 1390)، دنیا اشتباه می‌کند (زاوش 1391)، بیا گوش‌ماهی جمع کنیم (ثالث 1391) و باغ انار از این طرف است (نگاه 1391).

کتاب 229 صفحه‌ای «به شیوه خودشان عاشق می‌شوند» در شمارگان 1100 نسخه و با بهای 8800 تومان از سوی نشر مروارید منتشر شده است.