از بريدن سر تا تجاوز به نواميس شيعه

پارسینه-گروه فرهنگی: "عبداللطيف غزال" دانشجوي اهل روستاي شيعه نشين "نبل" در شمال سوريه است. وي در يکي از دانشگاه هاي جمهوري اسلامي ايران مشغول تحصيل است. او در مقاله اي که آن را براي ما ارسال کرد، درباره وضعيت روستاي خود مي نويسد:

قريب يک سال است بيش از هفتاد هزار شيعه مظلوم شهرهای "نبل" و "الزهراء" کشور سوريه در محاصره همه جانبه افراطی ترين گروه های تکفيری وهابی قرار گرفته اند.

به علت شيعی بودن و در سايه سکوت رضايتمندانه رسانه های غربی و منطقه ای هر گونه جنايتی را عليه آنان مرتکب می شوند؛ از تيراندازی و سر بریدن گرفته تا ربودن زنان و تجاوز به نوامیس آنان.

در پی اين محاصره ظالمانه، ورود هرگونه مواد غذائی، دارو و نيازهای اساسی زندگی منع شده؛ تا جايی که آرد و حتی شيرخشک کودکان ناياب شده و هیچگونه دسترسی به غذا، پوشاک و دارو ندارند.

بسی دردناک است که تاکنون هیچ نهاد بين المللی حتی در کشورهای اسلامی، به این فاجعه بزرگ انسانی نپرداخته، حتی بیانیه محکومیتی نداده و هيچ کمکی هم ارسال نکرده اند.

با سکوت تشويق آميز رسانه ها حتی اظهار همدردی هم به عمل نیامده و آنها را تنها گذاشته اند؛ تا جايي که کودکان شيعه از فرط گرسنگی جان باخته و اسيران آنان را سر بريده اند!

ليکن در اين ميان سکوت رسانه های شيعی برای ما جای سؤال بود! در پی پاسخی قانع کننده بوديم و متأسفانه در نهايت عذری بدتر از گناه يافتيم. می گويند به منظور جلوگيری از تفرقه مذهبی سياست سکوت و بی تفاوتی پيش گرفته ايم!

خطاب به آنان می گوييم: آيا پيامبر گرامی اسلام نفرمودند: مسلمان نیست کسی که فریاد مظلومی را بشنود و سکوت کند؟!

آيا در روز رستاخيز نيز چنين پاسخ آن حضرت را می دهيد؟! آيا در آموزهای دينی نياموخته ايم سکوت در برابر ظلم، اگر بدتر از ظلم نباشد کمتر از آن نیست؟!

وظيفه دينی و انسانی تک تک ماست نسبت به مظلومان از هر کيش و آيينی باشند احساس مسئوليت کنيم و با به تصوير کشيدن ظلم و جور، جهانيان را آگاه کنيم. در غير اين صورت در مقابل تاريخ پاسخگو خواهيم بود.