گوناگون

صحنه هایی از وحشی‌گری در سوريه

صحنه هایی از وحشی‌گری در سوريه

پارسینه: "جان لی اندرسون" در گزارشي در نيويورکر مي نويسد: همه در سوریه می خواهند در وحشی گری از آخرین مدل جلوتر باشند. این نوع وحشی گری سابقه دیرینه دارد. سربازان آمریکائی نیز گوش های جنگجویان ویت کونگ را جمع میکردند به زنان ویتنامی تجاوز می کردند و آنها را می کشتند که اکنون همگي به فراموشی سپرده شده است....

"جان لی اندرسون" ادامه مي دهد: وقتی یکی از دوستانم در بیروت فیلم خوردن قلب( و به گفته برخي ها ريه) یک سرباز ارتش سوریه توسط یک شورشی را در یک شبکه اجتماعی گذاشت ، اولین بار این صحنه را دیدم . برخلاف میل باطنی و عقایدم یکی از لینک های فایل ارسالی را باز کردم و دیدم که یک شبه نظامی یا شورشی زندانیان را می زند و آن را با طناب می بندد . در سایت یوتیوب و در گوشه سمت راست آنان بسیاری از این ویدئوها را به زبان عربی و یا انگلیسی می توانید ببینید . روی بسیاری از آنها هشدار +18 خورده است و عنوان کشتن و یا مثله کردن سربازان بشار اسد و شهروندان سوري درج شده است . هرکسی خواه زیر 18 سال، خواه بالای 18 سال این ویدئو ها را باز می کند و محتویات آن را می بیند و غرق در سبعیت تروريست ها می شود .


این فیلم ها در حقیقت اکنون به یکی از سلاح های جهان مدرن و یکی از ابزارهای وحشت آفرین آن تبدیل شده است . این پدیده منحصر به سوریه نیست. یکی از آخرین موارد این وحشت آفرینی در مکزیک صورت گرفته است . جایی که گروه های گانگستری رقبای خود را به وسیله اره برقی گردن می زنند . بسیاری از گروه های خشن در دنیا این نوع رفتار را از گروه تروریستی القاعده الهام گرفته اند . این گروه القاعده بود که اول بار با تصویربرداری از گردن زدن و اعدام قربانیان و پخش گسترده آن تلاش داشت دشمنان و رقبای خود را غرق در وحشت کند . به نظرم این نوع ترس افزایی ، با فیلم گرفتن از صحنه کشتن "دانیل پرل" در سال 2002 در افغانستان آغاز شد . بعدها در جنگ عراق این نوع فیلم ها ادامه پیدا کرد . با فیلم هایی از مارگارت حسن کارگر ربوده شده بریتانیایی ، و یا نیکلاس برگ جوان آمریکائی و بسیاری دیگر که شاید چون غربی نبودند گمنام مردند . چقدر ما از این نوع فیلم ها بعد از آن مشاهده کردیم ؟ چه تعداد از این گروگان های به دوربین چشم دوخته را از صفحه تلویزیون هایی که ملاحظه و احتیاط را کنار گذاشتند ، دیدیم ؟ من فکر می کنم که برخی از ما اصلاَ درک درستی از میزان سبعیت ، وحشی گری و رفتار ظالمانه عاملان این فیلم ها نداشتیم و به تماشای آنها نشستیم . گویی دوش گرفتن با صحنه های عمیقی از روان پریشی انسانی آن هم در جلوی تلویزیون برای عده ای از ما مسئله ای نبود . اما نسل بعد در این مورد چه می گوید و چه می اندیشد ؟تکه تکه شدن آدم ها ، کتک خوردن آنها و کشته شدن آنها و تماشای این صحنه ها در روح و روان انسانی چه تاثیری می گذارد ؟

یقیناً مردن جلوی دوربین و جلوی چشم میلیون ها نفر بدترین سرنوشتی است که ممکن است نصیب هرکدام از ما شود . وقتی من در عراق برای مدت طولانی مشغول مخابره خبر و گزارش بودم برای اولین بار تصمیم گرفتم یکی از این فیلم ها را ببینم . به وب سایتی که بسیاری از این فیلم ها را گذاشته بود رفتم و یکی را به طور تصادفی انتخاب کردم . فیلمی بود مربوط سربریدن یک راننده ترک که جرمش حمل یک محموله بین ترکیه و بغداد بود ، که البته تحت کنترل آمریکائی ها بود .



برطبق نظر القاعده او مرتکب جرمی شده بود که مجازاتش مرگ بود . چون او به دشمن آذوقه رسانده بود . او در واقع آمریکا و دولت عراق را با دستمال دستشویی ، آب معدنی و بنزین تجهیز کرده بود . فیلم با چشم دوختن مرد ترک به دوربین و زانو زدن او شروع شد. با قرائت یک بیانیه توسط تروریستها ادامه یافت و با سر بریدن مرد ترک پایان یافت.

فیلم اخیر در سوریه که شخصی به نام خالد الحمد(ابوصقر) را در حال خوردن قلب یک سرباز سوری نشان میدهد مورد نکوهش شدید سازمان بین المللی حقوق بشری قرار گرفته است . مجله تایم که با الحمد توسط اسکایپ مصاحبه کرده است می گوید با بررسی دقیق فیلم توسط یک جراح معلوم کرده است که این بخش از بدن سرباز قلب او نبوده و حتی به گفته خود الحمد قسمتی از جگر او نیز نبوده است بلکه این بخش قسمتی از شش این سرباز بوده است .


درمورد این همه وحشیگری چه می توان گفت ؟ همه تروريست ها در سوریه می خواهند در وحشی گری از آخرین مدل جلوتر باشند .

این نوع وحشی گری سابقه دیرینه دارد . سربازان آمریکائی نیز گوش های جنگجویان ویت کونگ را جمع میکردند . به زنان ویتنامی تجاوز می کردند و آنها را می کشتند . خیلی کارهای دیگر هم انجام میدادند که اکنون به فراموشی سپرده شده است . سه سال پیش در افغانستان عده ای سرباز آمریکايي اعضای بدن افغانها را می بریدند و با گوشی های خود در حالیکه روی آنها ژست می گرفتند عکسبرداری می کردند . در عراق نیز وحشی گری سربازان آمریکائی در زندان ابوغریب از یادها نرفته است . آخرین فیلم از این دست نیز در افغانستان منتشر شده است درحالیکه سربازان آمریکائی به روی جسد اعضای مظنون به عضویت در گروه طالبان ادرار می کنند.


شما در جنگ یک نفر را میکشید و از ترس این اقدام و برای فرار کردن از این ترس به جسد او بی احترامی می کنید . چه قبل و چه بعد از مرگش . این به تاریخ بشریت سابقه دارد . شما این کار را می کنید که بگوئید من قدرتمندم و من هستم که این توانایی را دارم . شما کسی را مثله می کنید ، اعضای بدنش را می برید اما با روحش چه می کنید ؟ با روح خودتان چه می کنید ؟

منبع: باشگاه خبرنگاران

ارسال نظر

  • وحید

    خدا جای حق نشسته

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان

    نمای روز

    اخبار از پلیکان

    داغ

    حواشی پلاس

    صفحه خبر - وب گردی

    آخرین اخبار