چرا مردان به صدای گریه نوزاد توجه نمی‌کنند

در تحقیقات انجام شده توسط موسسه ملی سلامت کودک در ایالات متحده آمریکا از 18 زن و مرد خواسته شد که ذهن خود را منحرف کنند و در این زمان دانشمندان اسکنهای مغزی انجام دادند.

پس از آن محققان صدای ضبط شده یک نویز سفید که بخشهای کوتاهی از آن دربرگیرنده صدای یک نوزاد بود را پخش کردند.

اسکنهای مغزی نشان می داد که وقتی که زنان این صدا را می شنیدند مغز آنها به سرعت هوشیار می شد، مغز مردان در همان حالت ساکن و ایستا بود.

براساس اسکنهای مغزی انجام شده در جریان این تحقیقات مشخص شد که واکنش مغز مردان شبیه واکنش مغز زنان به صدای گریه یک نوزاد مشابه نیست.

در جریان این آزمایش به طور خاص تصویر منطقه های خاصی از مغز که به ذهن امکان منحرف شدن را می دهند، با تکنیک تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی (fMRI) ضبط شد و پس از آن مورد بررسی قرار گرفت.

مارک بورنستینفرام از موسسه ملی سلامت کودک و رشد انسان گفت: تعیین این که این پاسخها بین مردان و زنان برحسب سن و جایگاه والد بودن متفاوت است به ما کمک می کند که مطالب بیشتری درباره غریزه های انسان دریابیم.

اگرچه الگوهای فعالیت مغزی بین مردان و زنان با یکدیگر متفاوت هستند اما هیچ تمایزی بین الگوهای مغزی والدین و غیروالدین وجود ندارد. به این معنا که مهم نیست صدای گریه متعلق به کودک خود شما باشد یا فرد دیگری در هر صورت واکنش زنان به صدای گریه نوزاد با واکنش مردان به همین صدا متفاوت است.

پس از این آزمایش محققان صدای گریه نوزادانی را پخش کردند که بعدها مشخص شده بود این نوزادان مبتلا به اوتیسم هستند. نکته جالب این که شنیدن این صدای گریه ها توجه زنان و مردان را به خود جلب کرد.

تحقیقات پیشین نشان می داد که گریه نوزادان مبتلا به اوتیسم دارای صدایی بلندتر نسبت به سایر نوزادان است و وقفه های بین گریه ها کوتاه تر است.

این مسئله از مدتها پیش مشخص شده است که بدن زنان پس از بارداری به صدای نوزاد واکنش نشان می دهد.