.svg)
روایت آیت‌الله تهرانی از نعمت‌هایی که فرار می‌کنند
پارسینه: علی بن شعیب می‌گوید: بر ابی‌الحسن الرضا علیه‌السلام وارد شدم، حضرت به من فرمودند: «ای علی! مصاحبت نسبت...
پارسینه-گروه دین:
رُوِیَ عَن عَلِیِّ ابنِ مُوسی الِّرضا عَلَیهِما السَّلامُ قالَ: «یاعَلیُّ! اَحسِنوُا جِوارَ النِّعَمِ فَاِنَّها وَحشِیَّةٌ وَ مَا نَأَت عَن قَومٍ فَعَادَت اِلَیهِم»
*ترجمه حدیث
علی بن شعیب می‌گوید: بر ابی‌الحسن الرضا علیه‌السلام وارد شدم، حضرت به من فرمودند: «ای علی! مصاحبت نسبت به نعمت‌ها را نیکو بدارید، چون نعمت‌ها وحشی هستند و فرار می‌کنند و این طور نیست که هر نعمتی اگر از دست قومی رفت، به سوی آنان برگردد».
*شرح حدیث
انسان قدر نعمت‌های الهی را بداند، زیرا همیشه در دست او نیست، بلکه مانند حیوانات وحشی یک مرتبه فرار کرده و از دست او می‌رود. معلوم نیست که اگر نعمت‌ها از دست انسان فرار کرد، دوباره آن را به چنگ می‌آورد یا نه؟ اگر هم بتواند به چنگ آورد، با زحمت و مشقّت فراوان است.
حالا صحبت در این است که انسان برای باقی ماندن نعمت‌های الهی در دست خودش و چگونگی افزایش نعمت‌ها یعنی بقا و ازدیاد نعمت‌های الهی چه بکند؟ هر دو آنها ریشه در یک چیز دارد و آن هم شکر نعمت است.
حضرت امام رضا علیه‌السلام فرمودند: نیکو بشمارید، چگونه؟ شکر نعمت را به جا آورید و الّا آن نعمت‌ها از دست فرار می‌کند، پس تو قابل نبودی که این نعمت‌ها را به تو بدهیم، زیرا بقا و ازدیاد نعمت، بستگی به شکر دارد.
*انواع شُکر
شُکر هم برسه قسم است:
قلبی، لفظی و عملی.
قلبی: یعنی بفهمی خدا به تو نعمت را داده است.
لفظی: ستایش و حمد الهی را به جا آوری
و عملی، در راه رضای خداوند مصرف کنی نه در راه حرام، یعنی از علم و مال و مقام و… به حدّ توان و استطاعت خود در راه خدمت به بندگان خداوند استفاده کنیم، خداوند در قرآن می‌فرماید: «لَئِن شَکَرتُم لَأزیِدَنَّکُم وَ لَئِن کَفَرتُم إنَّ عَذَابِی لَشَدیِدُ» اگر شکر کنید، برنعمت‌های شما می‌افزایم و اگر کفران کنید به عذاب شدید گرفتارتان می‌کنم.
رُوِیَ عَن عَلِیِّ ابنِ مُوسی الِّرضا عَلَیهِما السَّلامُ قالَ: «یاعَلیُّ! اَحسِنوُا جِوارَ النِّعَمِ فَاِنَّها وَحشِیَّةٌ وَ مَا نَأَت عَن قَومٍ فَعَادَت اِلَیهِم»
*ترجمه حدیث
علی بن شعیب می‌گوید: بر ابی‌الحسن الرضا علیه‌السلام وارد شدم، حضرت به من فرمودند: «ای علی! مصاحبت نسبت به نعمت‌ها را نیکو بدارید، چون نعمت‌ها وحشی هستند و فرار می‌کنند و این طور نیست که هر نعمتی اگر از دست قومی رفت، به سوی آنان برگردد».
*شرح حدیث
انسان قدر نعمت‌های الهی را بداند، زیرا همیشه در دست او نیست، بلکه مانند حیوانات وحشی یک مرتبه فرار کرده و از دست او می‌رود. معلوم نیست که اگر نعمت‌ها از دست انسان فرار کرد، دوباره آن را به چنگ می‌آورد یا نه؟ اگر هم بتواند به چنگ آورد، با زحمت و مشقّت فراوان است.
حالا صحبت در این است که انسان برای باقی ماندن نعمت‌های الهی در دست خودش و چگونگی افزایش نعمت‌ها یعنی بقا و ازدیاد نعمت‌های الهی چه بکند؟ هر دو آنها ریشه در یک چیز دارد و آن هم شکر نعمت است.
حضرت امام رضا علیه‌السلام فرمودند: نیکو بشمارید، چگونه؟ شکر نعمت را به جا آورید و الّا آن نعمت‌ها از دست فرار می‌کند، پس تو قابل نبودی که این نعمت‌ها را به تو بدهیم، زیرا بقا و ازدیاد نعمت، بستگی به شکر دارد.
*انواع شُکر
شُکر هم برسه قسم است:
قلبی، لفظی و عملی.
قلبی: یعنی بفهمی خدا به تو نعمت را داده است.
لفظی: ستایش و حمد الهی را به جا آوری
و عملی، در راه رضای خداوند مصرف کنی نه در راه حرام، یعنی از علم و مال و مقام و… به حدّ توان و استطاعت خود در راه خدمت به بندگان خداوند استفاده کنیم، خداوند در قرآن می‌فرماید: «لَئِن شَکَرتُم لَأزیِدَنَّکُم وَ لَئِن کَفَرتُم إنَّ عَذَابِی لَشَدیِدُ» اگر شکر کنید، برنعمت‌های شما می‌افزایم و اگر کفران کنید به عذاب شدید گرفتارتان می‌کنم.
الاهی تو را به خاطر همه نعمت هایی که دادی و همه نعمت هایی که دریغ کردی شکر می کنم و از تو می طلبم توفیق شکر عملی را از من دریغ نکنی.