.svg)
راز مخوف نگهداری مرده‌ها در این خانه چیست؟
پارسینه: در بعضی از نقاط اروپا یک سری خانه‌های گرد عجیبی هست که شبیه هیچکدام از بناهایی که تا به حال دیده‌اید نیستند.
اتفاقا داستان جالبی پشت ساخته شدن آن‌ها وجود دارد، در واقع آن‌ها هم مثل خیلی دیگر از اختراعات بشر به وجود آمدند تا یکی از مشکلات جامعه آن زمان را حل کنند. البته اینکه این مشکل چه بود و نقش این بنا‌ها در حل آن‌ها چه بود را در ادامه خواهیم گفت.
در واقع این خانه‌ها برای مرده‌ها ساخته می‌شدند و دلیل ساخته شدن آن‌ها هم داستان جالبی دارد. بیشتر اطلاعاتی که ما درباره آناتومی و ساختمان بدن انسان داریم از تشریح و کالبدشکافی بدن مرده‌ها به‌دست آمده است. این کار از گذشته‌های دور متداول بوده و یونانی‌ها، رومی‌ها و همینطور پزشکان باستانی هند از زمان‌های باستان بدن مرده‌ها را تشریح می‌کردند. اما این کار در اروپا، در قرن ۱۸ و ۱۹ رواج پیدا کرد و دلیل رواج ناگهانی آن هم این بود که در این سال‌ها عمل‌های جراحی اهمیت زیادی پیدا کرده بود و پزشکان برای درمان بیماری‌ها زیاد از جراحی استفاده می‌کردند.
تشریح بدن مرده‌ها
پزشکان برای انجام این جراحی‌ها باید بدن انسان را با جزئیات بیشتری می‌شناختند و این کار جز با تشریح بدن مرده‌ها ممکن نبود. قبل از قانون سال ۱۸۳۲، تنها جنازه‌هایی که می‌شد از آن‌ها برای تشریح استفاده کرد جنازه آن‌هایی بودند که به مرگ و اعدام محکوم می‌شدند و دادگاه اجازه می‌داد که تشریح شوند. در آن سال‌ها اعدام خیلی شایع بود. مردم به خاطر جرایم جزئی به اعدام و یا گیوتین محکوم می‌شدند. اما مشکل پزشکان از وقتی شروع شد که با آغاز قرن ۱۹ تعداد کسانی که به اعدام محکوم می‌شدند به شدت پایین آمد و این باعث شد که پزشکان با کمبود جنازه برای مطالعه ساختمان بدن انسان روبه رو شوند.
اینجا بود که مشکلی به اسم مرده دزدی شایع شد. عده‌ای که به آن‌ها مرده دزد می‌گفتند به سراغ قبر‌ها می‌رفنتد و مرده‌ها را به دانشگاه‌های پزشکی می‌فروختند. در آن سال‌ها دزدیدن مرده‌ها تبدیل به یک کار پرسود شده بود؛ با اینکه این کار برای پزشکان خوب بود، اما باعث رنجش جامعه شده بود. به‌طوری که دوستان و اقوام مرده‌ها بار‌ها به قبر سر می‌زدند تا از دزدیدن آن‌ها جلوگیری کنند. کار به جایی رسید که در حیاط بعضی از کلیسا‌ها برج‌های مراقبت درست شد. یک نفر مامور می‌شد که تا صبح نگهبانی دهد و از مرده‌ها مراقبت کند. بعضی از خانواده‌ها مجبور شدند که از تابوت‌های آهنی استفاده کنند یا مرده‌ها را در قاب‌های آهنی قرار دهند تا خیالشان از بابت محافظت از آن‌ها راحت شود.
راز نگهداری مرده‌ها در خانه مرگ
البته مرده دزدی آن قدر شایع بود که مردم مجبور بودند دست به اختراعات دیگری هم بزنند که یکی از آن‌ها ساختن خانه‌ای مخصوص مرده‌ها بود. مرده‌ها در این خانه به‌طور موقت نگهداری می‌شدند تا شروع به متلاشی شدن کنند و دیگر به درد تشریح پزشکی نخورند. بعد از آن در قبر‌های همیشگی‌شان دفن می‌شدند. یکی از این خانه‌ها در روستای «اودنی گرین» در منطقه «آبردین شایر» شمال شرقی اسکاتلند قرار دارد که در سال ۱۸۳۲ ساخته شده است.
خانه مرگ در اسکاتلند
این خانه که به‌صورت گرد و مدور با بلوک‌های گرانیتی ساخته شده هیچ پنجره‌ای ندارد. یک سقف مخروطی دارد که روی آن با تخته‌های کوچک سنگ پوشیده شده است. این خانه دو درب دارد؛ یک درب محکم از جنس چوب بلوط در جلوی آن قرار گرفته و درب دیگر که در داخل خانه است ار آهن درست شده است. در داخل این خانه یک میز چرخان وجود دارد که خیلی آرام می‌چرخید و تابوت مرده‌ها بر روی آن قرار می‌گرفت. وقتی که یک مرده برای خاکسپاری از اینجا به بیرون می‌رفت میز به آرامی می‌چرخید و مرده دیگر جایگزین می‌شد. وقتی تابوت مرده یک دور کامل می‌چرخید یعنی به اندازه کافی متلاشی شده و دیگر به درد آناتومی و تشریح نمی‌خورد.
اینکه مرده‌ها چقدر در این اتاق بمانند بستگی به درخواست خانواده‌های آن‌ها داشت. ولی معمولا بین ۷ روز تا ۳ ماه در این اتاق نگهداری می‌شدند.
در واقع این خانه‌ها برای مرده‌ها ساخته می‌شدند و دلیل ساخته شدن آن‌ها هم داستان جالبی دارد. بیشتر اطلاعاتی که ما درباره آناتومی و ساختمان بدن انسان داریم از تشریح و کالبدشکافی بدن مرده‌ها به‌دست آمده است. این کار از گذشته‌های دور متداول بوده و یونانی‌ها، رومی‌ها و همینطور پزشکان باستانی هند از زمان‌های باستان بدن مرده‌ها را تشریح می‌کردند. اما این کار در اروپا، در قرن ۱۸ و ۱۹ رواج پیدا کرد و دلیل رواج ناگهانی آن هم این بود که در این سال‌ها عمل‌های جراحی اهمیت زیادی پیدا کرده بود و پزشکان برای درمان بیماری‌ها زیاد از جراحی استفاده می‌کردند.
تشریح بدن مرده‌ها
پزشکان برای انجام این جراحی‌ها باید بدن انسان را با جزئیات بیشتری می‌شناختند و این کار جز با تشریح بدن مرده‌ها ممکن نبود. قبل از قانون سال ۱۸۳۲، تنها جنازه‌هایی که می‌شد از آن‌ها برای تشریح استفاده کرد جنازه آن‌هایی بودند که به مرگ و اعدام محکوم می‌شدند و دادگاه اجازه می‌داد که تشریح شوند. در آن سال‌ها اعدام خیلی شایع بود. مردم به خاطر جرایم جزئی به اعدام و یا گیوتین محکوم می‌شدند. اما مشکل پزشکان از وقتی شروع شد که با آغاز قرن ۱۹ تعداد کسانی که به اعدام محکوم می‌شدند به شدت پایین آمد و این باعث شد که پزشکان با کمبود جنازه برای مطالعه ساختمان بدن انسان روبه رو شوند.
اینجا بود که مشکلی به اسم مرده دزدی شایع شد. عده‌ای که به آن‌ها مرده دزد می‌گفتند به سراغ قبر‌ها می‌رفنتد و مرده‌ها را به دانشگاه‌های پزشکی می‌فروختند. در آن سال‌ها دزدیدن مرده‌ها تبدیل به یک کار پرسود شده بود؛ با اینکه این کار برای پزشکان خوب بود، اما باعث رنجش جامعه شده بود. به‌طوری که دوستان و اقوام مرده‌ها بار‌ها به قبر سر می‌زدند تا از دزدیدن آن‌ها جلوگیری کنند. کار به جایی رسید که در حیاط بعضی از کلیسا‌ها برج‌های مراقبت درست شد. یک نفر مامور می‌شد که تا صبح نگهبانی دهد و از مرده‌ها مراقبت کند. بعضی از خانواده‌ها مجبور شدند که از تابوت‌های آهنی استفاده کنند یا مرده‌ها را در قاب‌های آهنی قرار دهند تا خیالشان از بابت محافظت از آن‌ها راحت شود.
راز نگهداری مرده‌ها در خانه مرگ
البته مرده دزدی آن قدر شایع بود که مردم مجبور بودند دست به اختراعات دیگری هم بزنند که یکی از آن‌ها ساختن خانه‌ای مخصوص مرده‌ها بود. مرده‌ها در این خانه به‌طور موقت نگهداری می‌شدند تا شروع به متلاشی شدن کنند و دیگر به درد تشریح پزشکی نخورند. بعد از آن در قبر‌های همیشگی‌شان دفن می‌شدند. یکی از این خانه‌ها در روستای «اودنی گرین» در منطقه «آبردین شایر» شمال شرقی اسکاتلند قرار دارد که در سال ۱۸۳۲ ساخته شده است.
خانه مرگ در اسکاتلند
این خانه که به‌صورت گرد و مدور با بلوک‌های گرانیتی ساخته شده هیچ پنجره‌ای ندارد. یک سقف مخروطی دارد که روی آن با تخته‌های کوچک سنگ پوشیده شده است. این خانه دو درب دارد؛ یک درب محکم از جنس چوب بلوط در جلوی آن قرار گرفته و درب دیگر که در داخل خانه است ار آهن درست شده است. در داخل این خانه یک میز چرخان وجود دارد که خیلی آرام می‌چرخید و تابوت مرده‌ها بر روی آن قرار می‌گرفت. وقتی که یک مرده برای خاکسپاری از اینجا به بیرون می‌رفت میز به آرامی می‌چرخید و مرده دیگر جایگزین می‌شد. وقتی تابوت مرده یک دور کامل می‌چرخید یعنی به اندازه کافی متلاشی شده و دیگر به درد آناتومی و تشریح نمی‌خورد.
اینکه مرده‌ها چقدر در این اتاق بمانند بستگی به درخواست خانواده‌های آن‌ها داشت. ولی معمولا بین ۷ روز تا ۳ ماه در این اتاق نگهداری می‌شدند.
ارسال نظر