علی هاشمی: سرگیجه داشتم و آسیب دیدم/تمام زورم را زدم، اما نشد

علی هاشمی پس از اوت کردن در المپیک اظهار داشت: رقابت یک ضرب خوب بود و ما طبق برنامه جلو رفتیم، هدف این بود که فقط فاصله را با حریفان حفظ کنیم و همین راه را ادامه بدهیم. در حرکت دو ضرب هم استراتژی‌مان این بود هر چیزی که به مدال نزدیک مان می‌کرد را انجام دهیم. من کمی سرگیجه داشتم و وزنه که روی سینه‌ام بود نمی‌دانستم دارم چه کار می‌کنم! در حرکت آخر عضله چهار سرم آسیب دید، تمام زورم را زدم، اما نشد.

هاشمی در پاسخ به این سوال که انتخاب وزنه‌ها برایش سنگین بود و نمی‌شد با وزنه‌های پایین‌تر شروع کرد تا در جدول باقی بماند گفت: در المپیک ریو هفتم شدم و اگر با ۲۲۲ شروع می‌کردم و باز هفتم می‌شدم. اما اگر همین وزنه ۲۲۶ را مهار کرده بودم کسب مدال برای من قطعی بود. اگر وزنه پایین‌تر انتخاب می‌کردم شاید بدنم سرد می‌شد. به نظر خودم شرایط بدن با من یار نبود.

وزنه بردار المپیکی کشورمان گفت: بیست روز قبل از المپیک تاندون پایم کش آمد و عضله‌ام پاره شده بود و به همین دلیل به مسابقات آسیایی نرفتم. از ۲۳ فروردین همه چیز تازه برای من شروع شد. برای المپیک فقط سه ماه تمرین کردم و اگر سه هفته بیشتر تمرین می‌کردم اوضاع فرق می‌کرد. فکر می‌کنم قسمت من این است که در المپیک مدال نگیرم.

هاشمی با بیان اینکه احتمالاً این آخرین المپیکش بود گفت: هنوز المپیک ریو که در آن هفتم شدم را هضم نکرده‌ام، حالا اینجا را نمی‌دانم چه کار کنم. گفتم شاید قسمتم نیست. احتمالاً این آخرین المپیکی بود که در آن شرکت می‌کردم. شرایط سهمیه گرفتن در وزنه برداری خیلی سخت شده است. پشت سر هم مسابقه داشتیم و من در همین انتخابی‌ها مصدوم شدم. اگر اوضاع همینطور باشد حتی کیانوش و سهراب در مسابقات شرکت نمی‌کنند. من از مربیانم، اعضای کادر فنی و عوامل فدراسیون تشکر می‌کنم. اگر یک دستم را ببرند اشکم در نمی‌آید، اما اینجا حالم خیلی بد است.