بورس؛ نیکبختی در کانال شوربختی

سید مهدی سدیدی؛ خبره بازار‌های مالی | دوگانه بایدن ترامپ چندی است که تبدیل به یکی از پارامتر‌های تاثیرگذار بر رفتار مالی سهامداران بورس تهران شده است. پارامتری که جدای از تاثیر واقعی داشتن یا نداشتن، مدعیانش مکانیسم: ترامپ برابر است با افزایش تعارضات، کاهش قدرت پول ملی یا همان افزایش نرخ ارز، افزایش تورم و در نهایت افزایش اسمی قیمت سهامشان را موجب تمایل درونی خود برای پیروزی وی می‌دانند.

این رشد شاخصی را میتوان نیکبختی از کانال شوربختی نامگذاری نمود. یعنی بازیگران و دلبستگان این تحلیل به طور کامل بورس را از صحنه ملی خارج کرده و به عنوان یک جزیره گنج خارج از جغرافیا به آن نگاه می‌کنند و از تبعات اتفاقات رخ دهنده در سطح ملی برآمده از پیش فرض‌های خود غافلند. جان مینارد کینز تعبیری اینچنینی دارد که "برای سرنگون کردن اساس یک جامعه هیچ وسیله‌ای ظریف‌تر و مطمئن‌تر از کاهش ارزش پول رایج نیست و این پدیده تمام نیرو‌های پنهان اقتصادی را در جهت نابودی به کار می‌گیرد و این عمل را به گونه‌ای انجام می‌دهد که حتی یک نفر از هزاران نفر متوجه آن نمی‌شوند"

خوشبختی از مسیر شوربختی ممکن نخواهد بود. بازار‌های مالی اگر یک رشد پایدار را دنبال میکنند باید خبر‌های خوب خود را متقارن با خبر‌های خوب کل جغرافیا و اجتماع ملی طراحی نماید. آنچه متاسفانه در رشد اسمی قیمت‌ها مشاهده میکنیم گره خوردن افزایش سود شرکت‌ها نه از محل ارتقاء تولید و بهره وری، افزایش تناژ، فتح بازار‌های جدید و معرفی محصول‌های نوین است بلکه برآمده از خفقان تحریم اقتصادی، تورم افسار گسیخته و رشد نقدینگی حاصل از یک بیماری پولی است.

پس کوشش کنیم و امید داشته باشیم که بازار‌های مالی از یک مسیر خردورزانه برآمده از رشد کمی و کیفی تولید و صادرات انبوه و فناورانه مسیر لمس هدف‌های قیمتی سودآورانه را طی نماید و بخش مالی اقتصاد به معنای واقعی پاداش خود را از قوی شدن بخش واقعی اقتصاد به دست بیاورد.