.svg)
بدبوترین مهاجران تاریخ را بشناسید!
پارسینه: شاید باورکردنی نباشد، اما نخستین مهاجران اروپایی ایالات متحده بسیار کمتر از انسان‌های امروزی حمام می‌رفتند و علی رغم بوی بد بدن خود تصور می‌کردند نیازی به حمام ندارند.
استعمارگران اولیه آمریکا به حمام رفتن اعتقادی نداشتند و معتقد بودند که سایر روش‌ها مانند تغییر مرتب لباس برای بهداشت آن‌ها کافیست.
بنا به روایات بومیان آمریکا برخی از نخستین مهاجران ایالات متحده با وجود ساعت‌ها کشتی سواری بوی بسیار بدی می‌دادند. فراموش نکنیم که این اروپایی‌ها حتی در کشور‌های خود نیز به دفعات حمام نمی‌رفتند. پیتر ورد، استاد برجسته تاریخ در دانشگاه بریتیش کلمبیا در این خصوص می‌گوید: "حمام رفتن تا اواخر قرن ۱۸ بسیار نادر بود. "
این موضوع تنها بین افراد طبقات پایین جامعه رواج نداشت و مردم در تمام طبقات اجتماعی با این مشکل مواجه می‌شدند. گفته می‌شود لوئی چهاردهم، پادشاه قرن هفدهمی فرانسه، در تمام زندگی خود فقط سه حمام رفته است. درواقع افراد، خواه ثروتمند بودند و خواه فقیر صورت و دستان خود را به صورت روزانه یا هفتگی شستشو می‌دادند، اما تقریباً هیچ کس در اروپای غربی تمام بدن خود را به طور منظم شستشو نمی‌دادند.
اگرچه حمام‌ها در مستعمرات وجود داشتند، اما آن‌ها به معنای مدرن حمام کردن نداشتند. در عوض، حمام‌ها به عنوان نوعی داروی درمانی یا دیگر مکانی برای استراحت ثروتمندان تصور می‌شدند. در دهه ۱۷۷۰، فرماندار سلطنتی کلونی ویرجینیا از حمام خود برای خنک شدن در یک روز مخصوصاً گرم استفاده کرد؛ و تعداد انگشت شماری از حمام‌های لوئیز چهاردهم گرفت؟ این افراد به توصیه پزشک برای معالجه تشنج‌های وی بودند.
ورد می‌گوید: "پاکیزگی به معنای امروزی آن برای مردم در قرون گذشته اهمیت نداشت. این موضوع در اروپا و ایالات متحده صرفا با تغییر ملحفه‌های سفید، لباس‌های زیر و مواردی مشابه انجام می‌شد. درواقع مردم فکر می‌کردند همین که لباس‌ها عوض شود، بدن انسان آلودگی‌ها را به پارچه بازتاب می‌دهد. "
بومیان آمریکایی که استعمارگران با آن روبرو بودند از نظر بهداشت اولویت‌های مختلفی داشتند. اکثر بومیان آمریکایی آشکارا در رودخانه‌ها و نهر‌ها شنا می‌کردند و حتی زیر ناخن‌های خود را پاک می‌کردند. دندان‌های بیشتر افراد بومی نیز از نظر سلامت از دندان‌های اروپایی‌ها بسیار بهتر بود. افراد بومی دهان خود را با استفاده از روش‌های مختلفی از جمله مسواک زدن دندان‌های خود با چوب‌های جویدنی، گیاهان تازه مانند نعناع برای خوشبو کردن نفس خود و مالیدن زغال چوب روی دندان‌های خود برای سفیدتر کردن قوی‌تر از بهداشت دهان و دندان اروپایی‌ها بود.. در مقابل، اکثر اروپایی‌ها به هیچ وجه دندان‌های خود را مسواک نمی‌زدند.
عدم بهداشت این استعمارگران چیزی بیش از یک ناراحتی بویایی برای بومیان آمریکایی بود. استعمارگران میکروب‌هایی که آمریکایی‌های بومی هیچگونه مواجهه قبلی با آن‌ها نداشتند و بنابراین مصونیتی در برابر این میکروب‌ها نداشتند را به بومی‌ها انتقال دادند. مورخان تخمین می‌زنند که بیماری‌های اروپایی قبل از سال ۱۶۲۰ بیش از ۹۰ درصد از بومیان ساحل نیوانگلند را از بین برد و طی چند دهه آینده، بیماری‌های اروپایی میلیون‌ها نفر دیگر را از بین برد.
بنا به روایات بومیان آمریکا برخی از نخستین مهاجران ایالات متحده با وجود ساعت‌ها کشتی سواری بوی بسیار بدی می‌دادند. فراموش نکنیم که این اروپایی‌ها حتی در کشور‌های خود نیز به دفعات حمام نمی‌رفتند. پیتر ورد، استاد برجسته تاریخ در دانشگاه بریتیش کلمبیا در این خصوص می‌گوید: "حمام رفتن تا اواخر قرن ۱۸ بسیار نادر بود. "
این موضوع تنها بین افراد طبقات پایین جامعه رواج نداشت و مردم در تمام طبقات اجتماعی با این مشکل مواجه می‌شدند. گفته می‌شود لوئی چهاردهم، پادشاه قرن هفدهمی فرانسه، در تمام زندگی خود فقط سه حمام رفته است. درواقع افراد، خواه ثروتمند بودند و خواه فقیر صورت و دستان خود را به صورت روزانه یا هفتگی شستشو می‌دادند، اما تقریباً هیچ کس در اروپای غربی تمام بدن خود را به طور منظم شستشو نمی‌دادند.
اگرچه حمام‌ها در مستعمرات وجود داشتند، اما آن‌ها به معنای مدرن حمام کردن نداشتند. در عوض، حمام‌ها به عنوان نوعی داروی درمانی یا دیگر مکانی برای استراحت ثروتمندان تصور می‌شدند. در دهه ۱۷۷۰، فرماندار سلطنتی کلونی ویرجینیا از حمام خود برای خنک شدن در یک روز مخصوصاً گرم استفاده کرد؛ و تعداد انگشت شماری از حمام‌های لوئیز چهاردهم گرفت؟ این افراد به توصیه پزشک برای معالجه تشنج‌های وی بودند.
ورد می‌گوید: "پاکیزگی به معنای امروزی آن برای مردم در قرون گذشته اهمیت نداشت. این موضوع در اروپا و ایالات متحده صرفا با تغییر ملحفه‌های سفید، لباس‌های زیر و مواردی مشابه انجام می‌شد. درواقع مردم فکر می‌کردند همین که لباس‌ها عوض شود، بدن انسان آلودگی‌ها را به پارچه بازتاب می‌دهد. "
بومیان آمریکایی که استعمارگران با آن روبرو بودند از نظر بهداشت اولویت‌های مختلفی داشتند. اکثر بومیان آمریکایی آشکارا در رودخانه‌ها و نهر‌ها شنا می‌کردند و حتی زیر ناخن‌های خود را پاک می‌کردند. دندان‌های بیشتر افراد بومی نیز از نظر سلامت از دندان‌های اروپایی‌ها بسیار بهتر بود. افراد بومی دهان خود را با استفاده از روش‌های مختلفی از جمله مسواک زدن دندان‌های خود با چوب‌های جویدنی، گیاهان تازه مانند نعناع برای خوشبو کردن نفس خود و مالیدن زغال چوب روی دندان‌های خود برای سفیدتر کردن قوی‌تر از بهداشت دهان و دندان اروپایی‌ها بود.. در مقابل، اکثر اروپایی‌ها به هیچ وجه دندان‌های خود را مسواک نمی‌زدند.
عدم بهداشت این استعمارگران چیزی بیش از یک ناراحتی بویایی برای بومیان آمریکایی بود. استعمارگران میکروب‌هایی که آمریکایی‌های بومی هیچگونه مواجهه قبلی با آن‌ها نداشتند و بنابراین مصونیتی در برابر این میکروب‌ها نداشتند را به بومی‌ها انتقال دادند. مورخان تخمین می‌زنند که بیماری‌های اروپایی قبل از سال ۱۶۲۰ بیش از ۹۰ درصد از بومیان ساحل نیوانگلند را از بین برد و طی چند دهه آینده، بیماری‌های اروپایی میلیون‌ها نفر دیگر را از بین برد.
منبع:
انتخاب
ارسال نظر