.svg)
جنجال «قلیان میوه‌ای» در کالیفرنیا
پارسینه: تلاش‌ها برای ممنوع کردن تنباکو‌های طعم دار در کالیفرنیا به خاطر مطرح بودن آن به عنوان یک سنتی فرهنگی خاورمیانه، متوقف و به بحث میان مخالفان و موافقان تبدیل شده است.
به گزارش «پارسینه»، خبرگزاری «فاکس نیوز» گزارش داد در حالی که بحث بر سر سیگار‌های الکترونیکی طعم دار در «مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها» مورد توجه قرار گرفته است، تلاش‌ها برای ممنوع کردن تنباکو‌های طعم دار در کالیفرنیا به خاطر مطرح بودن آن به عنوان یک سنتی فرهنگی خاورمیانه، متوقف شده است.
در ماه می‌طرح ممنوعیت تنباکو‌های طعم دار در صحن سنای ایالتی کالیفرنیا مطرح شد، اما با این ضمیمه که تنباکوی قلیان در آن مستثنی شده بود.
به گفته «شنون گروو»، سناتور جمهوری خواه سنای کالیفرنیا، قانون گذاران می‌خواستند این طرح را با استثنا کردن قلیان تصویب کنند، چرا که آن را یک «مسئله فرهنگی» قلمداد می‌کنند.
گفته می‌شود موضوع فرهنگی بودن قلیان موجب نگرانی‌های میان قانون گذاران شده بود که چگونه مردم به آن واکنش نشان خواهند داد و همین امر به مستثنی کردن آن منجر شد.
این اتفاق، اما موجب شد تا انجمن ریه آمریکا در کالیفرنیا، انجمن قلب آمریکا، و شبکه اقدام مجمع سرطان آمریکا مخالفت کامل خود را با این قانون اعلام کنند.
این نهاد‌ها در نامه‌ای به «جری هیل» سناتور دموکرات و طراح «قانون ۳۸» اعلام کردند مستثنی کردن محصولات قلیان یک رَویه وحشتناک ایجاد می‌کند و بنیان‌های اصلی این قانون برای حفظ جوانان و افراد کم درآمد از مصرف تنباکو‌های طعم دار را تضعیف می‌کند.
هیل که به جای به رای گذاشتن ضمیمه استثنای قلیان تصمیم گرفت به طور کلی از طرح خود عقب نشینی کند، با انتشار بیانیه‌ای خطاب به فاکس نیوز اظهار داشت «یک گروه ذی نفع ویژه خواهان تغییراتی در قانون شده است با این استدلال که این قانون موجب افزایش نگرانی در میان جوامعی که استفاده از قلیان طعم دار برایشان یک سنت فرهنگی است و همچنین میان مالکان قلیان سرا‌ها شده است.»
او اضافه می‌کند: «باور این که استفاده از تنباکو با طعم آدامس خرسی و آدامس بادکنکی به هر شکلی یک سنت فرهنگی است، برای من دشوار است.»
ریما خوری، نماینده قلیان سرای «فوماری» که در هماهنگی با «اتاق بازرگانی قلیان» و دیگر قلیان سرا‌ها برای مستثنی کردن قلیان تلاش کرده بود می‌گوید: «پس از شام‌های سلطنتی و دیدار‌های دیلپماتیک قلیان کشیده می‌شود. مصری‌ها استفاده از طعم‌های مختلف تنباکو را ارائه کردند که اکنون به عنوان بخشی از تجربه قلیان کشیدن در نظر گرفته می‌شود. امروز قلیان کشیدن دارد به محور دیدار‌های فرهنگی، تجاری و اجتماعی تبدیل می‌شود. ایالت کالیفرنیا بیشترین تعداد عرب‌های آمریکایی را نسبت به ایالت‌های دیگر دارد و منطقه لس آنجلس بیشترین میزان آن را به خود اختصاص داده است.»
با این وجود افراد دیگری هم هستند که معتقدند بحث «سنت فرهنگی» ربطی به موضوع ندارد.
ایمن عبدالنور، کارشناس سوری- آمریکایی مسائل خاورمیانه، می‌گوید که قلیان‌های سنتی از تنباکوی بدون طعم استفاده می‌کردند و طعم دار کردن آن‌ها یک حیله بازاریابی است.
در سال‌های گذشته اتحادیه اروپا و انگلیس قوانینی را درباره بازاریابی تنباکو‌های طعم دار وضع کردند که به موجب آن‌ها نباید از تصاویر میوه‌های خوش رنگ و لعاب یا شکلات استفاده شود و به جای آن پاکت‌ها باید دارای هشدار‌های سلامتی مشهود باشند.
در حالی که تاریخ درباره استفاده از قلیان چندان روشن نیست، برخی کارشناسان می‌گویند که مبدا آن هند بوده و سپس به ایران رسیده است و کاربرد اولیه آن برای استعمال تریاک و حشیش بوده است. قلیان از دهه ۱۹۶۰ در آمریکا مورد توجه قرار گرفت و «اداره غذا و دارو» سال گذشته اعلام کرد که استفاده از تنباکو‌های طعم دار توسط جوانان «همه گیر» شده است.
با این وجود، کارشناسان دیگری هم وجود دارند که می‌گویند اعلام ممنوعیت‌های دولتی می‌تواند تاثیری معکوس داشته باشد و موجب افزایش گرایش به آن شود.
به علاوه، افرادی که مخالف قوانین دولتی درباره تنباکو‌های طعم دار هستند استدلال می‌کنند که این ممنوعیت یا محدودیت می‌تواند موجب شود سیگاری‌های سابق دوباره به استفاده از سیگار‌های سنتی بازگردند.
بنابر گزارشی که اواخر ماه اوت از سوی «موسسه هارتلند»، یک اندیشکده هوادار بازار آزاد، منتشر شد، چندین محله در کالیفرنیا که پیش از این دسترسی به تنباکو‌های طعم دار را محدود کرده بودند، شاهد افزایش استفاده از سیگار‌های الکترونیکی توسط جوانان بودند، ضمن آن که استفاده از دیگر تنباکو‌های طعم دار، از جمله در مورد قلیان، در سطح بالا باقی مانده بود.
در این گزارش پیشنهاد شده که به جای محدود کردن دسترسی بزرگسالان به سیگار‌های الکترونیکی و ابزار‌های تدخین، سیاستگذاران باید از پول‌های کنونی تنباکو برای برنامه‌های آموزشی و پیشگیری استفاده کنند.
در ماه می‌طرح ممنوعیت تنباکو‌های طعم دار در صحن سنای ایالتی کالیفرنیا مطرح شد، اما با این ضمیمه که تنباکوی قلیان در آن مستثنی شده بود.
به گفته «شنون گروو»، سناتور جمهوری خواه سنای کالیفرنیا، قانون گذاران می‌خواستند این طرح را با استثنا کردن قلیان تصویب کنند، چرا که آن را یک «مسئله فرهنگی» قلمداد می‌کنند.
گفته می‌شود موضوع فرهنگی بودن قلیان موجب نگرانی‌های میان قانون گذاران شده بود که چگونه مردم به آن واکنش نشان خواهند داد و همین امر به مستثنی کردن آن منجر شد.
این اتفاق، اما موجب شد تا انجمن ریه آمریکا در کالیفرنیا، انجمن قلب آمریکا، و شبکه اقدام مجمع سرطان آمریکا مخالفت کامل خود را با این قانون اعلام کنند.
این نهاد‌ها در نامه‌ای به «جری هیل» سناتور دموکرات و طراح «قانون ۳۸» اعلام کردند مستثنی کردن محصولات قلیان یک رَویه وحشتناک ایجاد می‌کند و بنیان‌های اصلی این قانون برای حفظ جوانان و افراد کم درآمد از مصرف تنباکو‌های طعم دار را تضعیف می‌کند.
هیل که به جای به رای گذاشتن ضمیمه استثنای قلیان تصمیم گرفت به طور کلی از طرح خود عقب نشینی کند، با انتشار بیانیه‌ای خطاب به فاکس نیوز اظهار داشت «یک گروه ذی نفع ویژه خواهان تغییراتی در قانون شده است با این استدلال که این قانون موجب افزایش نگرانی در میان جوامعی که استفاده از قلیان طعم دار برایشان یک سنت فرهنگی است و همچنین میان مالکان قلیان سرا‌ها شده است.»
او اضافه می‌کند: «باور این که استفاده از تنباکو با طعم آدامس خرسی و آدامس بادکنکی به هر شکلی یک سنت فرهنگی است، برای من دشوار است.»
ریما خوری، نماینده قلیان سرای «فوماری» که در هماهنگی با «اتاق بازرگانی قلیان» و دیگر قلیان سرا‌ها برای مستثنی کردن قلیان تلاش کرده بود می‌گوید: «پس از شام‌های سلطنتی و دیدار‌های دیلپماتیک قلیان کشیده می‌شود. مصری‌ها استفاده از طعم‌های مختلف تنباکو را ارائه کردند که اکنون به عنوان بخشی از تجربه قلیان کشیدن در نظر گرفته می‌شود. امروز قلیان کشیدن دارد به محور دیدار‌های فرهنگی، تجاری و اجتماعی تبدیل می‌شود. ایالت کالیفرنیا بیشترین تعداد عرب‌های آمریکایی را نسبت به ایالت‌های دیگر دارد و منطقه لس آنجلس بیشترین میزان آن را به خود اختصاص داده است.»
با این وجود افراد دیگری هم هستند که معتقدند بحث «سنت فرهنگی» ربطی به موضوع ندارد.
ایمن عبدالنور، کارشناس سوری- آمریکایی مسائل خاورمیانه، می‌گوید که قلیان‌های سنتی از تنباکوی بدون طعم استفاده می‌کردند و طعم دار کردن آن‌ها یک حیله بازاریابی است.
در سال‌های گذشته اتحادیه اروپا و انگلیس قوانینی را درباره بازاریابی تنباکو‌های طعم دار وضع کردند که به موجب آن‌ها نباید از تصاویر میوه‌های خوش رنگ و لعاب یا شکلات استفاده شود و به جای آن پاکت‌ها باید دارای هشدار‌های سلامتی مشهود باشند.
در حالی که تاریخ درباره استفاده از قلیان چندان روشن نیست، برخی کارشناسان می‌گویند که مبدا آن هند بوده و سپس به ایران رسیده است و کاربرد اولیه آن برای استعمال تریاک و حشیش بوده است. قلیان از دهه ۱۹۶۰ در آمریکا مورد توجه قرار گرفت و «اداره غذا و دارو» سال گذشته اعلام کرد که استفاده از تنباکو‌های طعم دار توسط جوانان «همه گیر» شده است.
با این وجود، کارشناسان دیگری هم وجود دارند که می‌گویند اعلام ممنوعیت‌های دولتی می‌تواند تاثیری معکوس داشته باشد و موجب افزایش گرایش به آن شود.
به علاوه، افرادی که مخالف قوانین دولتی درباره تنباکو‌های طعم دار هستند استدلال می‌کنند که این ممنوعیت یا محدودیت می‌تواند موجب شود سیگاری‌های سابق دوباره به استفاده از سیگار‌های سنتی بازگردند.
بنابر گزارشی که اواخر ماه اوت از سوی «موسسه هارتلند»، یک اندیشکده هوادار بازار آزاد، منتشر شد، چندین محله در کالیفرنیا که پیش از این دسترسی به تنباکو‌های طعم دار را محدود کرده بودند، شاهد افزایش استفاده از سیگار‌های الکترونیکی توسط جوانان بودند، ضمن آن که استفاده از دیگر تنباکو‌های طعم دار، از جمله در مورد قلیان، در سطح بالا باقی مانده بود.
در این گزارش پیشنهاد شده که به جای محدود کردن دسترسی بزرگسالان به سیگار‌های الکترونیکی و ابزار‌های تدخین، سیاستگذاران باید از پول‌های کنونی تنباکو برای برنامه‌های آموزشی و پیشگیری استفاده کنند.
ارسال نظر