تب عجیبی که جویندگان طلا را مبتلا کرده بود! +عکس

حتماً درباره تب طلا که در دهه پنجاه قرن نوزدهم در کالیفرنیا حاصل شده بود شنیده اید؛ اما اگر نشنیده اید باید بگوییم که روزی از روز‌ها مردی به نام «جیمز مارشال» ادعا کرد که در مصبّ برخی رود‌های کالیفرنیا طلا پیدا کرده است. مارشال ایمان داشت که این کشف او را در زمره ثروتمندترین مردان دنیا قرار خواهد داد، او منتظر فرصت مناسبی بود تا به یک سرمایه گذار موفق در زمینه طلا تبدیل شود. اما از بخت بد، خبر کشف طلا در همه جا پیچید و هزاران تن از مردم در جستجوی طلا به کالیفرنیا شتافتند.

برخی از افراد پولدار شدند، اما طولی نکشید که میزان طلا به دلیل افزایش جویندگان طلا به شدت کاهش یافت و پیدا کردن آن به کار سختی تبدیل شد و کشمکش‌ها و جنگ‌ها از همین نقطه آغاز شد و به دنبال خود چپاول و غارت به همراه آوردند. نکته غم انگیز ماجرا این بود که مارشال در فقر و تنگدستی از دنیا رفت و طلا‌هایی که خبرش را منتشر کرده بود، هیچ سودی برای خود او نداشت.

اما این گزارش درباره تب دیگری است که چندان به آن پرداخته نشده، تب «تخم پرندگان» که همزمان با تب طلا شیوع یافت و جنگ‌های بسیاری بر سر آن به راه افتاد.



این که آدم‌ها به خاطر پول و طلا یکدیگر را بکشند برایمان تعجب برانگیز نیست چرا که خبر‌های تلخ آن را گاهی می‌شنویم، اما اینکه افراد بر سر تخم پرنده همدیگر را بکشند و زخمی کنند، موضوع عجیب و غافلگیر کننده‌ای است.

همراه با آغاز تب طلا و مهاجرت ۳۰۰ هزار تن به کالیفرنیا، تعداد ساکنان این منطقه رو به افزایش نهاد، برای مثال تعداد ساکنان شهر سانفرانسیسکو از ۲۰۰ نفر به ۳۶ هزار تن رسید و افزایش ناگهانی جمعیت باعث کمبود مواد غذایی شد. زمان زیادی نگذشت تا اینکه ساکنان جدید همه مرغ و تخم مرغ‌ها را مصرف کردند، و کمبود تخم مرغ در کالیفرنیا به یک بحران تبدیل شد. جویندگان طلا مجبور بودند منبع دیگری را تأمین برای پروتئین بدنشان جایگزین کنند و از این جا ماجرا‌های جزیره «فارالون» آغاز می‌شود.



فارالون با سواحل سان فرانسیسکو سی دقیقه فاصله دارد و یکی از بزرگترین نقطه‌های تجمع مرغان دریایی در ایالات متحده آمریکا صرف نظر از آلاسکا و هاوایی به شمار می‌رود. روس‌ها نخستین کسانی بودند که از این جزیره و مواهبش بهره بردند. آن‌ها «فک فیلی» را به خاطر چربی هایش شکار می‌کردند. همینطور «فک خزپوش» و شیر‌های دریایی کالیفرنیا و شیر‌های دریایی «اشتلر» را تا از پوست و متعلقات دیگر آن‌ها استفاده کنند و همچنین تخم پرندگان از موارد مورد علاقه آن‌ها بود.

یکی از پرندگانی که در این جزایر ساکن است مور (گیله مات) نام دارد؛ گونه‌ای از پرندگان نوک قلمی که در کلنی‌های بزرگ زندگی می‌کنند، اندازه این پرنده کمی بزرگتر از مرغ است و بیشتر وقت خود را در دریا می‌گذراند و فقط برای تخم گذاری و تکثیر به جزیره می‌آید.



تخم مور سفید با خال‌های سیاه رنگ است و بسیار بزرگتر از تخم مرغ است، پوست آن خیلی سفت است و به خاطر همین سخت می‌شکند و تاجران با استفاده از این ویژگی خیلی راحت می‌توانستند آن را جا به جا کنند.

تب جمع آوری تخم این پرندگان زمانی شدت گرفت که یک پزشک ماجراجو به نام (رابنسون) همراه شوهر خواهرش با قایقی به جزیره فارالون رفت. او در آنجا قایقش را پر از تخم پرندگان مور کرد. آن دو در راه بازگشت بر اثر توفان نیمی از محموله خود را از دست دادند، اما با این حال سه هزار دلار سود کردند، زیرا هر تخم را در آن زمان معادل ۳۰ دلار امروز فروختند.



شکل نیمروی تخم مور، اشتها برانگیز نبود، چون سفیده آن انگار خام مانده و شفاف بود و حتی بعد از پخت کامل حالت لزج و ژلاتینی داشت و رنگ زرده آن نارنجی پر رنگ بود و بوی غلیظ و زُخم ماهی خام از آن بلند می‌شد. با این اوصاف، تنها منبع پروتئین جویندگان طلا بود، و آن‌ها مجبور بودند برای خرید این ماده غذایی پول زیادی پرداخت کنند. از این جا به بعد فروش تخم مور به تجارت پر سود تبدیل شد و فارالون پر از آدم‌های طمّاعی شد که تخم پرندگان را جمع آوری می‌کردند. آن‌ها جان خود را به خطر می‌انداختند، از صخره‌های تیز و پستی و بلندی‌های خطرناک جزیره عبور می‌کردند و هر لحظه احتمال سقوط آن‌ها وجود داشت و پس از رسیدن به تخم پرندگان مور باید پرنده‌ها را می‌تاراندند.



فصل جمع کردن بین ماه می‌و ژوئن بود و موسم جمع کردن خیلی کوتاه و اگر تخم مور تازه نبود، کسی آن‌ها را نمی‌خرید، پس گِردآورندگان آن دسته از محموله را که نمی‌توانستند با خود ببرند می‌شکستند و از بین می‌بردند تا اگر فردا برگشتند بدانند که تخم‌هایی که دارند جمع می‌کنند تازه است. در پایان موسم تخم گذاری نزدیک ۵۰۰ هزار تخم جمع می‌کردند.



همچنین آنا شرکت‌ها افرادی را اجیر کردند تا به آن‌ها در جمع آوری کمک کنند و رقابت بین شرکت‌ها بسیار شدید بود. دعوا‌ها و مشاجرات کلامی و فیزیکی بین کارگران رخ می‌داد تا جایی که چاقوکشی به یک پدیده معمول در فالوران تبدیل شده بود و گهگاهی صدای شلیک گلوله شنیده می‌شد.

در یکی از شب‌های ماه ژوئیه سال ۱۸۶۳ میلادی، گروهی از صیادان ایتالیایی با افراد مسلح از سوی شرکت The Pacific EggCompany درگیر شدند. در طول شب تهدید‌ها و الفاظ زشت و رکیکی را رد و بدل کردند. در هنگام صبح وقتی صیادان می‌خواستند در ساحل لنگر بیندازند مأموران شرکت «پاسیفیک اِگ» کورکورانه یه طرف آن‌ها آتش گشودند و جنگی بین آن‌ها درگرفت و چند تن کشته و تعدادی هم زخمی شدند.



پس از این جنجال‌ها دولت، صلاحیت کامل جمع آوری تخم پرندگان جزیره فالوران را به پاسیفیک اگ بخشید. این شرکت تا جایی که توانست از جزیره بهره برد و در طول دو سال تعداد پرندگان از ۵۰۰ هزار به ۶ هزار رسید. خوشبختانه جمع آوری تخم این پرندگان دریایی در سال ۱۸۸۱ میلادی ممنوع شد، و پرنده‌ها نجات پیدا کردند و امروز ۱۶۰ هزار جفت پرنده مور در جزیره فارالون زندگی می‌کنند.