.svg)
کشتی دیپلماسی تحریم‌نشدنی است
پارسینه: سیدعباس موسوی سخنگوی دستگاه دیپلماسی می گوید؛ ضرباهنگ سیاست مبتنی بر تهدید، تحریم و تحدید ایالات متحده آمریکا علیه ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی، در هفته‌های اخیر شدت و بسامد بی‌سابقه‌ای یافته است.
آمریکایی‌ها با تحریم عالی‌ترین مقامات نظام و مسئول دیپلماسی و سیاست خارجی، راهبرد فشار حداکثری را به نقطه اوج خود رساندند تا به گمان خود سیاست خارجی ایران را زمین‌گیر و بی‌اثر کنند. در مقابل، راهبرد کلان مقاومت حداکثری و سیاست خارجی متوازن و فعال جمهوری اسلامی ایران ذره‌ای دچار تردید، ضعف، سستی و انفعال نشده و به گواه همگان شاداب‌تر، فعال‌تر و پرشتاب‌تر از همیشه در حال تحقق اهداف و حرکت به سمت افق‌های ترسیم‌شده است.
با نگاهی به تحرکات و اقدامات جمهوری اسلامی ایران در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی در سطوح مختلف به‌خوبی گویای استفاده مدبرانه نظام اسلامی از قدرت هوشمند خویش، یعنی ترکیبی از قدرت سخت و قدرت نرم است؛ قدرت سختی که کشتی جنگی مزاحم و مهاجم را وادار به تمکین و عقب‌نشینی می‌کند و قدرت نرمی که با زبان منطق، استدلال و عقلانیت نفت‌کش را از تیررس تحریم خارج کرده و روانه آب‌های آزاد می‌کند. دیپلماسی و سیاست خارجی کشور با صلابت، خط اقتدار را پیگیری می‌کند و مقتدرانه از جبهه مقاومت حمایتی همه‌جانبه می‌کند. از سوی دیگر، دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در سه حوزه همسایگان عربی، اروپا و آسیا که از حوزه‌های محل طمع و تحت فشار آمریکایی‌ها محسوب می‌شود تا به کمپین ضدایرانی کاخ سفید بپیوندند، با درایت و صلابت فعال است و رئیس دستگاه دیپلماسی کشور بدون کوچک‌ترین تزلزل در حال انجام مأموریت‌های ذاتی خویش، یعنی مذاکره، تعامل و گفتگو است. این‌بار نیز تیر «تیم B» به سنگ خورد و شکستی دیگر در کارنامه سیاه آن‌ها ثبت شد.
اگر اعتیاد بیماری است، آنگاه نظام سیاسی و دستگاه حاکمه آمریکا بدون تردید، یک معتاد بیمار است؛ معتاد به قلدری و زورگویی، به یک‌جانبه‌گرایی و نقض تعهدات و به تهدید و تحریم ملت‌های آزاده و کشور‌های مستقل. هیچ چیز برای صلح و ثبات بین‌المللی بدتر از وجود یک درشت مشت تهی‌مغز معتاد بیمار نیست. قلدرمآبی آمریکایی‌ها، اعتبار اخلاقی ادعایی آن‌ها را زیر سؤال برده است و یک‌جانبه‌گرایی آن‌ها جایگاه بین‌المللی‌شان را؛ درعین‌حال، تحریم و تهدید دیگران نیز در واقع اقدامی خودتحریمی است. در درازمدت، دیگران حاضر نخواهند شد فرمان اقتصاد، تجارت و تعاملات را به دست یک بیمار معتاد دهند.
با همه این احوال، ایالات متحده آمریکا همچنان بزرگ‌ترین تحریم‌کننده تاریخ است. از منظر آمریکایی‌ها تحریم یا به قول دقیق وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران «تروریسم اقتصادی» مکمل جنگ و زمینه‌ساز آن است. این کشور به‌ویژه از جنگ جهانی دوم به بعد، ابزار «تحریم» را به‌طور خاص مرکز توجه قرار داده و ده‌ها کشور، صد‌ها شرکت و تشکیلات و هزاران انسان را به بهانه‌های مختلف تحریم کرده است؛ بنابراین به‌تدریج تحریم تبدیل به مهم‌ترین وسیله فشار و اعمال زور علیه کشور‌های مستقل یا مخالفان آمریکا شد. امروز تحریم مهم‌ترین ابزار در جعبه‌ابزار سیاست خارجی آمریکا است؛ جعبه‌ابزاری که در قرن بیست‌ویکم بیش از هر زمان دیگری از ابزار‌های اصلی سیاست خارجی، یعنی دیپلماسی، مذاکره، تعامل، مفاهمه و احترام متقابل خالی است. دولت کنونی ایالات متحده، اما در توسل به ابزار تحریم، گوی سبقت را از اسلاف خویش ربوده و به تنهایی عنوان بزرگ‌ترین دولت تحریم‌کننده در جهان را یدک می‌کشد. نگاهی به کارنامه دولت کنونی آمریکا، مؤید این واقعیت است که گویی دولتمردان آمریکایی با عقلانیت سیاسی، دیپلماسی و مفاهمه بیگانه‌اند و سیاست خارجی این کشور در دو کلمه «تهدید و تحریم» خلاصه شده است. کافی است نگاهی بیندازیم به کلیدواژه‌های اساسی در گفتمان مقامات آمریکایی به‌خصوص مایک پمپئو، وزیر خارجه و جان بولتون، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهوری این کشور، تا به میزان و درجه بغض، کینه و خصومت این افراد به ارزش‌های بشری مانند گفتگو، مفاهمه، احترام متقابل، عدم مداخله و همزیستی مسالمت‌آمیز پی ببریم.
طنز تلخ، تحریم دیپلماسی از طرف کشور مدعی دموکراسی و دیپلماسی است. بااین‌حال، تحولات یک‌ماهه اخیر نشان داد دیپلماسی هوشمندانه جمهوری اسلامی ایران و وجوه متنوع و متکثر آن، از دیپلماسی رسمی و سنتی گرفته تا دیپلماسی رسانه‌ای و فضای مجازی، از دیپلماسی رفت‌وآمد گرفته تا دیپلماسی گفتگو و مکالمه تلفنی، همچنان با قوت و قدرت به پیش می‌رود و با اتکا بر هدایت‌های رهبری معظم انقلاب و حمایت‌های مردم بزرگ ایران و درایت و تدبیر دولتمردان و دیپلمات‌های امین و کاردان کشور، از میدان‌های سخت و دشوار سربلند بیرون آمده و پیروزی از آن صابران است. کشتی دیپلماسی توقف‌ناپذیر است.
اگر اعتیاد بیماری است، آنگاه نظام سیاسی و دستگاه حاکمه آمریکا بدون تردید، یک معتاد بیمار است؛ معتاد به قلدری و زورگویی، به یک‌جانبه‌گرایی و نقض تعهدات و به تهدید و تحریم ملت‌های آزاده و کشور‌های مستقل. هیچ چیز برای صلح و ثبات بین‌المللی بدتر از وجود یک درشت مشت تهی‌مغز معتاد بیمار نیست. قلدرمآبی آمریکایی‌ها، اعتبار اخلاقی ادعایی آن‌ها را زیر سؤال برده است و یک‌جانبه‌گرایی آن‌ها جایگاه بین‌المللی‌شان را؛ درعین‌حال، تحریم و تهدید دیگران نیز در واقع اقدامی خودتحریمی است. در درازمدت، دیگران حاضر نخواهند شد فرمان اقتصاد، تجارت و تعاملات را به دست یک بیمار معتاد دهند.
با همه این احوال، ایالات متحده آمریکا همچنان بزرگ‌ترین تحریم‌کننده تاریخ است. از منظر آمریکایی‌ها تحریم یا به قول دقیق وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران «تروریسم اقتصادی» مکمل جنگ و زمینه‌ساز آن است. این کشور به‌ویژه از جنگ جهانی دوم به بعد، ابزار «تحریم» را به‌طور خاص مرکز توجه قرار داده و ده‌ها کشور، صد‌ها شرکت و تشکیلات و هزاران انسان را به بهانه‌های مختلف تحریم کرده است؛ بنابراین به‌تدریج تحریم تبدیل به مهم‌ترین وسیله فشار و اعمال زور علیه کشور‌های مستقل یا مخالفان آمریکا شد. امروز تحریم مهم‌ترین ابزار در جعبه‌ابزار سیاست خارجی آمریکا است؛ جعبه‌ابزاری که در قرن بیست‌ویکم بیش از هر زمان دیگری از ابزار‌های اصلی سیاست خارجی، یعنی دیپلماسی، مذاکره، تعامل، مفاهمه و احترام متقابل خالی است. دولت کنونی ایالات متحده، اما در توسل به ابزار تحریم، گوی سبقت را از اسلاف خویش ربوده و به تنهایی عنوان بزرگ‌ترین دولت تحریم‌کننده در جهان را یدک می‌کشد. نگاهی به کارنامه دولت کنونی آمریکا، مؤید این واقعیت است که گویی دولتمردان آمریکایی با عقلانیت سیاسی، دیپلماسی و مفاهمه بیگانه‌اند و سیاست خارجی این کشور در دو کلمه «تهدید و تحریم» خلاصه شده است. کافی است نگاهی بیندازیم به کلیدواژه‌های اساسی در گفتمان مقامات آمریکایی به‌خصوص مایک پمپئو، وزیر خارجه و جان بولتون، مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهوری این کشور، تا به میزان و درجه بغض، کینه و خصومت این افراد به ارزش‌های بشری مانند گفتگو، مفاهمه، احترام متقابل، عدم مداخله و همزیستی مسالمت‌آمیز پی ببریم.
طنز تلخ، تحریم دیپلماسی از طرف کشور مدعی دموکراسی و دیپلماسی است. بااین‌حال، تحولات یک‌ماهه اخیر نشان داد دیپلماسی هوشمندانه جمهوری اسلامی ایران و وجوه متنوع و متکثر آن، از دیپلماسی رسمی و سنتی گرفته تا دیپلماسی رسانه‌ای و فضای مجازی، از دیپلماسی رفت‌وآمد گرفته تا دیپلماسی گفتگو و مکالمه تلفنی، همچنان با قوت و قدرت به پیش می‌رود و با اتکا بر هدایت‌های رهبری معظم انقلاب و حمایت‌های مردم بزرگ ایران و درایت و تدبیر دولتمردان و دیپلمات‌های امین و کاردان کشور، از میدان‌های سخت و دشوار سربلند بیرون آمده و پیروزی از آن صابران است. کشتی دیپلماسی توقف‌ناپذیر است.
منبع:
شرق
ارسال نظر