هنگام قيامت، كعبه چه وضعيتي پيدا مي كند؟

آیات و روایات به صورت مستقیم به این موضوع نپرداخته اند، اما اگر بخواهیم با توجه به کلیات آیات و روایات پاسخ را استظهار کنیم باید بگوییم که در قیامت زلزله‌های مهیب و وحشتناکی رخ می‌دهد که تمام کوه‌ها را مانند غباری در هوا می‌پراکند. پس هیچ چیز باقی نخواهد ماند. مقداری از اوصاف قیامت در قرآن این گونه بیان شده است:

إِذَا السَّمَاءُ انفَطَرَتْ* وَ إِذَا الْکَوَاکِبُ انتَثرَتْ* وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ؛ [انفطار، آیات ۱ الی ۳]آن گاه که آسمان بشکافد، * و آن گاه که ستارگان پراکنده شوند، * و آن گاه که دریا‌ها به هم بپیوندند.
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ* وَ إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ* وَ إِذَا الجْبَالُ سُیرِّتْ؛ [تکویر، آیات ۱ الی ۳]، چون خورشید بى‏‌فروغ شود، * و، چون ستارگان فرو ریزند، * و، چون کوه‏ها از جاى خود بشوند.

وَ تَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ؛ [قارعه/۵]کوه‏ها، چون پشم رنگارنگ حلاجى شده مى‌‏گردد.
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالهَا (۱) وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا؛ [زلزله آیات ۱ و ۲]آن گاه که زمین لرزانده شود به سخت‏ترین لرزه‏هایش، * و زمین بارهاى سنگینش را بیرون ریزد.

اما یک احتمال دیگر نیز می‌توان درباره کعبه داد؛ و آن اینکه از زمین بالا رود، همانگونه که این مطلب درباره زمین کربلا بیان شده است:
حضرت على بن الحسین علیهما السّلام فرمودند: خداوند متعال بیست و چهار هزار سال قبل از اینکه زمین کعبه را خلق کند و آن را حرم قرار دهد زمین کربلاء را آفرید و آن را حرم امن و مبارک گرداند، و هر گاه حق تعالى بخواهد کره زمین را لرزانده و حرکتش دهد (کنایه از قیامت باشد) زمین کربلاء را همراه تربتش در حالى که نورانى و شفّاف هست بالا برده و آن را در برترین باغ‏هاى بهشت قرار داده و بهترین مسکن در آنجا مى‌‏گردانش و ساکن نمى‌‏شود در آن مگر انبیاء و مرسلین این زمین بین باغ‏هاى بهشت مى‏‌درخشد همان طورى که ستاره درخشنده بین ستارگان نورفشانى مى‏‌نماید. [۱].

اما شاید روز قیامت، پایان تاریخ کعبه باشد، همان گونه که در بعضی از روایات، سنت‌های کعبه تا روز قیامت مستمر معرفی شده است:
خداوند عزّ و جلّ دوست داشت که سایر بندگان و عبادت‏ کنندگان، مانند ملائکه عبادت کنند، لذا در آسمان چهارم محاذى عرش خانه‌‏اى قرار داد که بدان ضراح مى‏‌گفتند، سپس در آسمان دنیا خانه‌‏اى بنا نهاد که آن را بیت المعمور مى‌‏گفتند و آن محاذى ضراح بود، آنگاه خانه کعبه را وضع نمود در برابر بیت المعمور و محاذى آن، و آدم ابو البشر را دستور داد تا بگرد آن طواف کند، و خداى عزّ و جلّ بر آدم گناهش را ببخشود و این امر در اولاد آدم تا روز قیامت جارى گشت. [۲]از امام ششم علیه السّلام روایت شده است که: خدا آفریده‌‏اى بیش از فرشته‏‌ها نیافریده، و البته هر روزى ۷۰ هزار فرشته فرو شوند، و بگرد بیت المعمور بگردند، از آن پس فرو شوند و گرد کعبه گردند، از آن پس بزیارت قبر پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله آیند و بر او سلام دهند، سپس بیرون روند، و مانند آن‌ها پیوسته تا روز قیامت فرو شوند. (۳)

منابع:

[۱]. کامل الزیارات، ص: ۲۶۸.
[۲]. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏۲، ص: ۹۱.
[۳]. بحار الأنوار، ج‏۵۶، ص: ۱۷.