بحران در کابینه رژیم صهیونیستی

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی که پیش از این به مناسبت‌های مختلف برای ساکت کردن مخالفان خود از واژه برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی سخن می‌گفت، در پی جنگ غزه خود را به آب و آتش زد تا ناگزیر به برگزاری انتخابات در شرایط نابسامان کنونی نشود.

در همین رابطه باریف لوین وزیر گردشگری رژیم صهیونیستی، لیبرمن، بنت و کحلون را به علت مواضعشان که ممکن است منجر به سقوط کابینه نتانیاهو شود، بی مسئولیت خواند و گفت که لیبرمن با استعفای خود هدیه بزرگی به جنبش حماس در اوج درگیری‌ها داد. وی افزود که کحلون و بنت نیز اظهارات مشابهی در پی رفتار لیبرمن مطرح می‌کنند.

در همین رابطه نتانیاهو اخیراً و بعد از استعفای آویگدور لیبرمن وزیر جنگ این رژیم مذاکرات خود را با گروه‌های سیاسی رژیم صهیونیستی افزایش داده است. وی درهمین راستا با موشه کحلون وزیر امور مالی رژیم صهیونیستی و رئیس حزب کولانو دیدار کرد. دیداری که بنا بر اعلام منابع محلی بدون نتیجه به پایان رسید. دیدار وی، اما با نفتالی بنت رئیس حزب خانه یهودی مثبت بود و موفق شد او را در کابینه نگه دارد.

نتانیاهو در همین راستا و برای حفظ ائتلاف کابینه یکشنبه شب اعلام کرد که پست وزارت جنگ رژیم صهیونیستی را نیز خودش در اختیار خواهد گرفت. این در حالی است که نفتالی بنت وزیر آموزش علوم سیاسی و رئیس حزب خانه یهودی پیش از این برای نتانیاهو شرط گذاشته بود که در صورتی در کابینه باقی خواهد ماند بنت به عنوان جانشین لیبرمن در پست وزارت جنگ معرفی شود.

ایلیت شاکید یکی از وزرای وابسته به حزب خانه یهودی گفته بود که تعیین بنت به عنوان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی باعث می‌شود امنیت و قدرت بازدارندگی به اسرائیل بازگردد. بازدارندگی که طی دو سال اخیر در پی حاکمیت لیبرمن بر وزارت جنگ از بین رفته است.

بنت گرچه از مطالبات خود برای تصدی پست نخست‌وزیر دست برداشته، اما در یک کنفرانس خبری که با حضور ایلت شاکید وزیر دادگستری رژیم صهیونیستی برگزار می‌شد، تأکید کرد: اگر نخست‌وزیر درباره اجرای تصمیمات خود صادق و جدی باشد، ما از مطالبات سیاسی خود دست بر می‌داریم. من و حزبم عملکرد حکومت را در هفته‌های آینده زیر نظر خواهیم داشت.

وی تاکید کرد: اسرائیل در یک بحران امنیتی به سر می‌برد و مشکل با دشمنان نیست، بلکه خودمان هستیم! دشمنان قوی ما جدید نیستند و حالا نیز شرایط از زمانی که نتانیاهو می‌خواست دولت را به خاطر دلایل سیاسی و شراکتی ساقط کند خطرناک‌تر نیست.

این وزیر تندروی صهیونیست افزود: یک اتفاق در داخل اسرائیل طی سال‌های اخیر رخ داده است و آن این است که اسرائیل از تحقق پیروزی ناکام است. پس از اینکه حماس ۵۳۰ موشک به شهر‌های اسرائیلی و موشک کورنیت را به اتوبوس ارتش زد، ناگهان می‌گوییم که اوضاع خوب شده و در برابر حماس بازدارندگی ایجاد شده است.

به این ترتیب به نظر می‌رسد گرچه اقدام نتانیاهو برای تصدی پست وزارت جنگ می‌تواند تا چند مدت بحران سیاسی در سرزمین‌های اشغالی و برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی را بگیرد، اما نمی‌تواند گره کور اختلافات و کشمکش‌های داخلی در درون کابینه را باز کند. اختلافاتی که گرچه پیش از این در کابینه مسکوت گذاشته شده بود، اما جنگ غزه باعث شعله‌ور شدن آن شد.

نتانیاهو موفق شد برای مدت کوتاهی هیجان ناشی از شکست را در میان مسئولان و افکار عمومی صهیونیست‌ها مدیریت کند. وی تا همین چند هفته پیش و بویژه بعد از سفر به عمان و حضور وزرایش در بحرین و امارات و قطر محبوبیت مردمی خود را به میزان قابل توجهی افزایش داده بود، اما بعد از جنگ غزه تمامی برگ برنده‌های خود برای پیروزی در انتخابات پارلمانی از دست داده است.

نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که خودش نیز می‌داند اقدامش در تصدی مسئولیت وزارت جنگ تاثیر منفی بر محبوبیتش خواهد داشت، در کنفرانس مطبوعاتی که برای اعلام تصدی وزارت جنگ برگزار کرد، گفت که تصمیم سختی گرفته است و مسئولیت کامل این تصمیم را برعهده خواهد گرفت. وی مدعی شد که در شرایطی که امنیت مد نظر باشد، ملاحظات سیاسی و جستجوی محبوبیت و اعتبار مردمی جایگاهی نخواهد داشت.

بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده در سرزمین‌های اشغالی ۵۳ درصد از افکار عمومی صهیونیست‌ها معتقدند که سرزمین‌های اشغالی در شرایط کنونی به سمت انتخابات پارلمانی زودهنگام کشیده می‌شود. همچنین ۵۹ درصد از افکار عمومی نیز که دل خوشی از اقدامات لیبرمن ندارند، معتقدند که استعفای وی اقدام درستی بود و ۴۹ درصد می‌گویند این استعفا به علت عدم توافق در کابینه انجام شد.

سابقه سیاسی نتانیاهو نشان داده که وی در شرایطی که اوضاع را برای برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی مناسب بداند، ابایی از این کار ندارد. این رفتار را در سال ۲۰۱۵ از نتانیاهو مشاهده کردیم، زمانی که وی با اندک اختلافات در کابینه، پارلمان را منحل کرد و دستور برگزاری انتخابات زودهنگام پارلمانی را داد و به این ترتیب تعداد کرسی‌های حزب لیکود را از ۲۰ کرسی در انتخابات سال ۲۰۱۳ به ۳۰ کرسی در سال ۲۰۱۵ افزایش داد.

همین فرد امروز تحولات در پی انتخابات زودهنگام پارلمانی در سال ۱۹۹۲ و ۱۹۹۹ را یادآور می‌شود که در اولی توافق اوسلو امضا شد و بعد از سال ۱۹۹۹ دوم نیز انتفاضه الاقصی ایجاد شد. او می‌گوید که انحلال پارلمان می‌تواند عواقب وخیمی در شرایط حساس کنونی برای اسرائیل داشته باشد. شایدهمین منطق بود که سرکردگان تندروی صهونیست را به ابقای کابینه کنونی اسرائیل مجبور کرد.

نتانیاهو در واقع می‌داند که در نتیجه پرونده فساد‌های اخلاقی و مالی و همچنین شکست اخیر در جنگ غزه و ناکامی سرمایه‌گذاری‌های نظامی اسرائیلی بویژه در بحث سامانه‌های ضد موشکی در ایجاد بازدارندگی و امنیتی برای اسرائیل، نتیجه خوبی در انتخابات زودهنگام برای حزب لیکود به دست نخواهد آمد.

علاوه بر این‌ها افکار عمومی سرزمین‌های اشغالی تاثیرات قابل توجهی در نتیجه عملیات پرتاب موشک کورنت و انتشار فیلم عملیات العلم (پرچم) و نوع موشک باران شهر عسقلان و شکست سامانه گنبد آهنین در این عملیات دریافت کردند. رژیم صهیونیستی می‌داند که نتایج این جنگ تنها منحصر به تقابل با فلسطینی‌ها نخواهد بود. با توجه به اینکه توانمندی‌های دشمنان دیگر رژیم صهیونیستی مانند حزب‌الله لبنان چندین برابر حماس است، می‌توان عمق نگرانی‌های امنیتی و موجودیتی صهیونیست‌ها را در تحولات اخیر مشاهده کرد.

طبعا بخش قابل توجهی از رسانه‌ها و افکار عمومی سرزمین‌های اشغالی، سوء مدیریت سران اسرائیل را در رسیدن به این مرحله که بنا بر اذعان ژنرال‌های صهیونیستی ناامن‌ترین شرایط در تاریخ موجودیت رژیم صهیونیستی است، بی تاثیر نمی‌دانند.

با عقب‌نشینی آشکار نفتالی بنت گرچه کابینه نتانیاهو برای کوتاه مدت نجات پیدا کرد، اما کشمکش در سرزمین‌های اشغالی همچنان ادامه خواهد داشت. واقعیت این است که بنیامین نتانیاهو در مواجهه داخلی با رقبا سیاستمدار قدرتمندی است و به قول معروف رگ خواب راست میانه و افراطی اسرائیلی در دستان اوست.

او سه سال لیبرمن را در وزارت جنگ نشاند و او را سیبل انتقادات از خود قرار داد؛ بدون این که اختیارات کافی به او در پرونده‌های حساسی، چون تعامل با غزه داده باشد.

اکنون هر چند نتانیاهو از انتقادات تند احزاب و معترضان اسرائیلی در امان نمانده، اما بیشتر حملات متوجه لیبرمن گشته و وی به شکست در غزه متهم شده است.

وی با طرح حساسیت اوضاع منطقه، بحث ایران، عادی‌سازی روابط، احتمال تکرار تجربه فروپاشی کابینه اسحاق شامیر در سال ۱۹۹۲ و سرکار آمدن چپی‌ها و اسلویی دیگر در صورت فروپاشی کابینه، بدنه راست جامعه اسرائیلی را مخاطب قرار داد و از این طریق به احزاب راست‌گرا فشار آورد.

نباید این نکته را از نظر دور داشت که نتانیاهو با وعده تغییر امنیتی در کابینه ابقا شده است، اما تحولات اتفاقاتی که در سطح بحران سیاسی در سرزمین‌های اشغالی به وقوع پیوسته تنها اعلامی رسمی از بحران عمیقی است که کابینه راست‌گرای نتانیاهو طی ماه‌های گذشته با آن دست به گریبان است.

نتانیاهو که جای لیبرمن را گرفته است، یا باید در یک سال آینده انتقادات راست افراطی را به جان بخرد و تفاهمات با غزه را پیش ببرد یا به جنگ دیگری با غزه تن بدهد که احتمالا بحران عمیق‌تری را برای تل آویو به دنبال خواهد داشت؛ لذا مشاهده می‌شود که نتانیاهو گرچه چند ماهی پست خود را نجات داده، اما باز هم در یک بحران قرار دارد که روزنه فراری از آن قابل تصور نیست.