.svg)
خطر جدی افزایش دمای اقیانوس‌ها
محققان می‌گویند جهان میزان جذب حرارت توسط اقیانوس‌ها طی ۲۵ سال گذشته را به شدت دست کم گرفته است.این مطالعه حاکیست که میزان جذب گرما توسط دریا‌ها ۶۰ درصد بیش از ارزیابی‌های قبلی است.آن‌ها می‌گویند این یعنی حساسیت زمین در برابر تصاعد گاز‌های گلخانه‌ای ناشی سوخت‌های فسیلی بیش از تخمین هاست.
به این ترتیب مهار گرمایش زمین و حفظ دما در حد ایمن در قرن جاری خیلی سخت‌تر خواهد بود.براساس آخرین ارزیابی عمده هیات بین المللی تغییرات اقلیمی (آی پی سی سی) اقیانوس‌های جهان بیش از ۹۰ درصد حرارت ناشی از گاز‌های گلخانه‌ای را جذب کرده اند.این یک مشکل بزرگ است.
پیش بینی‌ها درباره میزان گرم شدن زمین با جمع زدن همه حرارت اضافه‌ای انجام می‌شود که در اثر انتشار گاز‌های گلخانه‌ای تولید شده.اما محاسبات تازه نشان می‌دهد که حرارتی خیلی بیش از انتظار وارد اقیانوس‌ها شده، یعنی میزان گرمای ناشی از گاز‌های کربنی خیلی بیشتر از آن است که دانشمندان تصور می‌کردند.
تعبیر داده‌های تازه این است که حساسیت زمین به دی اکسید کربن خیلی بیشتر از میزانی است که فکر می‌کردیم.محققان شرکت کننده در این مطالعه معتقدند که به این ترتیب امکان تحقق اهداف تعیین شده در توافق اقلیمی پاریس خیلی دشوارتر خواهد بود. "آی پی سی سی" اخیرا در گزارشی فواید مهار افزایش دما به کمتر از ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به دوران ماقبل صنعتی را تشریح کرده بود.
اکنون مطالعه تازه می‌گوید که این وظیفه‌ای بس سنگین خواهد بود.این گزارش می‌گوید برای آنکه افزایش دما از دو درجه سانتیگراد تجاوز نکند، باید تصاعد گاز‌های گلخانه‌ای را بیش از محاسبات قبلی - یعنی ۲۵ درصد بیشتر - کاهش داد.
به علاوه این همه حرارت که وارد اقیانوس‌ها می‌شود به تغییرات جدی در آب دامن خواهد زد.دکتر لوری رسپلاندی نویسنده اصلی این گزارش از دانشگاه پرینستون در نیوجرسی آمریکا گفت: "اقیانوس گرم تر، اکسیژن کمتری را نگه خواهد داشت، و این کار را برای اکوسیستم‌های دریایی دشوار می‌کند. ""مساله سطح آب هم مطرح است، یعنی اگر اقیانوس گرمتر شود این گرما باعث انبساط بیشتر آن و بالا آمدن بیشتر سطح آب می‌شود. "
از سال ۲۰۰۷ به بعد دانشمندان توانسته اند دما و شوری آب اقیانوس‌ها را با تکیه بر سیستمی حاوی تقریبا چهار هزار شناور "آرگو" اندازه بگیرند. این خیلی بهتر از شیوه‌هایی است که تا پیش از آن وجود داشت.
شیوه تازه دقت بالایی دارد که با کمک اندازه گیری اکسیژن و دی اکسید کربن موجود در هوا انجام می‌شود. این به دانشمندان اجازه می‌دهد دمای اقیانوس‌های جهان را با دقت زیاد از سال ۱۹۹۱ به این سو اندازه بگیرند، یعنی از زمانی که داده‌های شبکه‌ای از ایستگاه‌های جهانی موجود است.
عنصر کلیدی این شیوه این است که با گرمتر شدن آب ها، دی اکسید کربن و اکسیژن بیشتری از آن راهی هوا می‌شود.
فرآیند دفع حرارت از اقیانوس
نویسندگان این مطالعه می‌گویند اقیانوس‌ها حرارت جذب شده را آزاد خواهند کرد، اما این فرآیندی طولانی خواهد داشت.دکتر رسپلاندی می‌گوید: "اگر شروع به خنک کردن اتمسفر از طریق کاهش تاثیر گاز‌های گلخانه‌ای کنیم، حرارت ذخیره شده در اقیانوس‌ها نهایتا از آن خارج خواهد شد. "
"این واقعیت که اقیانوس‌ها نگه دارنده حرارت زیادی هستند که می‌تواند به اتمسفر برگردد باعث می‌شود به راحتی نتوانیم دمای سطح زمین را در آینده زیر هدف معینی نگه داریم. "او می‌گوید سازوکار جذب و دفع حرارت توسط اقیانوس‌ها به گونه‌ای است که دفع حرارت چند صد سال ادامه خواهد یافت.
نتایج این مطالعه در نشریه نیچر چاپ شده است.
به این ترتیب مهار گرمایش زمین و حفظ دما در حد ایمن در قرن جاری خیلی سخت‌تر خواهد بود.براساس آخرین ارزیابی عمده هیات بین المللی تغییرات اقلیمی (آی پی سی سی) اقیانوس‌های جهان بیش از ۹۰ درصد حرارت ناشی از گاز‌های گلخانه‌ای را جذب کرده اند.این یک مشکل بزرگ است.
پیش بینی‌ها درباره میزان گرم شدن زمین با جمع زدن همه حرارت اضافه‌ای انجام می‌شود که در اثر انتشار گاز‌های گلخانه‌ای تولید شده.اما محاسبات تازه نشان می‌دهد که حرارتی خیلی بیش از انتظار وارد اقیانوس‌ها شده، یعنی میزان گرمای ناشی از گاز‌های کربنی خیلی بیشتر از آن است که دانشمندان تصور می‌کردند.
تعبیر داده‌های تازه این است که حساسیت زمین به دی اکسید کربن خیلی بیشتر از میزانی است که فکر می‌کردیم.محققان شرکت کننده در این مطالعه معتقدند که به این ترتیب امکان تحقق اهداف تعیین شده در توافق اقلیمی پاریس خیلی دشوارتر خواهد بود. "آی پی سی سی" اخیرا در گزارشی فواید مهار افزایش دما به کمتر از ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به دوران ماقبل صنعتی را تشریح کرده بود.
اکنون مطالعه تازه می‌گوید که این وظیفه‌ای بس سنگین خواهد بود.این گزارش می‌گوید برای آنکه افزایش دما از دو درجه سانتیگراد تجاوز نکند، باید تصاعد گاز‌های گلخانه‌ای را بیش از محاسبات قبلی - یعنی ۲۵ درصد بیشتر - کاهش داد.
به علاوه این همه حرارت که وارد اقیانوس‌ها می‌شود به تغییرات جدی در آب دامن خواهد زد.دکتر لوری رسپلاندی نویسنده اصلی این گزارش از دانشگاه پرینستون در نیوجرسی آمریکا گفت: "اقیانوس گرم تر، اکسیژن کمتری را نگه خواهد داشت، و این کار را برای اکوسیستم‌های دریایی دشوار می‌کند. ""مساله سطح آب هم مطرح است، یعنی اگر اقیانوس گرمتر شود این گرما باعث انبساط بیشتر آن و بالا آمدن بیشتر سطح آب می‌شود. "
از سال ۲۰۰۷ به بعد دانشمندان توانسته اند دما و شوری آب اقیانوس‌ها را با تکیه بر سیستمی حاوی تقریبا چهار هزار شناور "آرگو" اندازه بگیرند. این خیلی بهتر از شیوه‌هایی است که تا پیش از آن وجود داشت.
شیوه تازه دقت بالایی دارد که با کمک اندازه گیری اکسیژن و دی اکسید کربن موجود در هوا انجام می‌شود. این به دانشمندان اجازه می‌دهد دمای اقیانوس‌های جهان را با دقت زیاد از سال ۱۹۹۱ به این سو اندازه بگیرند، یعنی از زمانی که داده‌های شبکه‌ای از ایستگاه‌های جهانی موجود است.
عنصر کلیدی این شیوه این است که با گرمتر شدن آب ها، دی اکسید کربن و اکسیژن بیشتری از آن راهی هوا می‌شود.
فرآیند دفع حرارت از اقیانوس
نویسندگان این مطالعه می‌گویند اقیانوس‌ها حرارت جذب شده را آزاد خواهند کرد، اما این فرآیندی طولانی خواهد داشت.دکتر رسپلاندی می‌گوید: "اگر شروع به خنک کردن اتمسفر از طریق کاهش تاثیر گاز‌های گلخانه‌ای کنیم، حرارت ذخیره شده در اقیانوس‌ها نهایتا از آن خارج خواهد شد. "
"این واقعیت که اقیانوس‌ها نگه دارنده حرارت زیادی هستند که می‌تواند به اتمسفر برگردد باعث می‌شود به راحتی نتوانیم دمای سطح زمین را در آینده زیر هدف معینی نگه داریم. "او می‌گوید سازوکار جذب و دفع حرارت توسط اقیانوس‌ها به گونه‌ای است که دفع حرارت چند صد سال ادامه خواهد یافت.
نتایج این مطالعه در نشریه نیچر چاپ شده است.
منبع:
BBC
ارسال نظر