دوست و دشمن در مسیر فروپاشی خانواده

به گزارش پارسینه ، سید عباس صالحی روز سه‌شنبه از خطر فرسایش «هویت دینی» خبر داده و گفته که باورها، ارزش‌ها و هنجار‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این فرسایش دیدنی و حس شدنی است. وی همچنین تصریح کرده در خطر فرسایش «هویت‌های جمعی» از جمله خانواده، ارتباط فامیلی و بستگان و قومیت‌ها هستیم و معتقدیم سه فرسایش ملی، دینی و جمعی کم خطرتر از فرسایش خاک نیست.

صالحی در توضیح این مدعا می گوید: اگر فرسایش خاک به ناباروری زمین منتهی می‌شود، فرسایش هویت به ناباروری سرزمین انسانی می‌انجامد.

اما از سویی دیگر هم چندی پیش رئیس سازمان زندان‌های کشور از ایجاد یک بانک اطلاعاتی دقیق و کامل از وضعیت معیشتی خانواده‌های زندانیان خبر داد و افزود: این بانک اطلاعاتی با جمع‌آوری داده‌هایی نظیر وضعیت تحصیلی و فرهنگی فرزندان زندانیان، بهداشت و درمان خانواده‌های آن‌ها و وضعیت اجتماعی آن‌ها در حال تکمیل است. وی با بیان اینکه با همکاری مددکاران اجتماعی و مشاوران خانواده از فروپاشی کانون ۳۰ هزار خانواده ایرانی ناشی از طلاق جلوگیری شده است اعلام کرد: این افراد از زندانیانی هستند که به علت مشکلات معیشتی و تأمین مخارج زندگی در حبس به سر می‌برند و درگیر طلاق هستند.

در نهایت هم بخشی از مسئولان و مردم هم معتقدند با حفظ حریم عفاف و حجاب می توان در خصوص حفظ بنیاد خانواده ممارست کرد و با تشکیل جلسات و همایشها و راهپیماییهای گوناگون، در صدد حفظ حریم خانواده و دفاع از حریم این کانون مقدس جامعه بر می آیند.

بنظر می رسد مشکل اصلی فروپاشی خانواده و وضعیتی که وزیر فرهنگ درباره آن هشدار داده بسیار فراتر از این همایش ها و گوشزدهایی است که درباره هدف مرداک و رسانه هایش درباره فروپاشی خانواده ذکر شده و اصل ماجرا را باید در جای دیگر جستجو کرد.

ازدواج در سنین پایین و یا بالاتر از متوسط، فقر و تنگدستی، بحران اقتصادی و التهاب اجتماعی همگی و همگی منجر به فروپاشی خانه و خانواده می شود. وقتی وزارت آموزش و پرورش نقش خود را در تربیت فرزندان به خوبی ایفا نمی کند، کانون خانواده به دلیل مشکلات معیشتی سرد و بی روح است، زیرساختهای سیاسی و اقتصادی جامعه با فساد عظیم پیوند خورده است، آرامش از مردم سلب شده و جوانان به دلیل هزینه های بالای مسکن و نبود کار و درآمد کافی فکر ازدواج را از سر دور می کنند، همه و همه از عناصری هستند که منجر به فروپاشی خانواده در ایران می شود.

بارها و بارها درباره وضع رفاه و آسایش آحاد ملت مطالب گوناگون منتشر و گوشزدهای فراوانی داده شد. اما به نظر نمی رسد گوش شنوایی دست کم برای حل بحران ازدواج و حفظ کانون خانواده در رئوس برنامه های قوای سه گانه باشد. دل‌مشغولی‌های سیاسی و اقتصادی به حدی مسئولان را سرگرم کرده که از وضعیت خانواده و آرامش و رفاه آن غافل شده اند. دیپلماسی خارجی هم حتی در این مورد تأثیرگذار است که آنهم کارایی خود را از دست داده و حداقل دست آوردی برای تنش زدایی فوری در روابط بین الملل دیده نمی شود.

قطع به یقین با ساخت برنامه های تلویزیونی و وجود سخنرانی ها و راهپیمایی ها، وضعیت فروپاشی بنیان خانواده التیام نمیابد، مادامی که در مسیری حرکت می کنیم که اساساً میلی به تشکیل خانواده هم در بین جوانان از قبل کمتر و کمتر شده است.