امر اجتماعی به مسئله حسابداری تبدیل شده است

احمد مسجد جامعی در سومین همایش ملی آسیب شناسی ایران با اشاره به سخنان سارا شریعتی درباره قانعی راد گفت: قانعی راد به دردهای مردم می اندیشید و از هر طریقی برای کاهش آلام آن ها تلاش میکرد و برایش فرقی نمیکرد که در دستگاه دولتی باشد یا نه. ایشان یکبار در جلسه ای به جامعه شناسی که خود را سیاستگذار می نامد تذکر داد که وجدانت تو را ملزم میکند که جامعه شناس مردم باشی نه سیاستگذاران.

مسجد جامعی معتقد است در حوزه آسیب های اجتماعی مشکل اعتباری وجود ندارد. او می گوید: علوم اجتماعی می تواند فضای عمومی را برای تغییر فراهم کند اما برخلاف تصور رایج مشکل از اعتبارات و بودجه نیست بلکه از فقدان نظریه رنج میبریم. به طور مثال در برنامه 5 ساله دوم شهرداری 32 بند و تبصره به کاهش آسیب های اجتماعی و مانند آن اختصاص یافته است و همچنین طی چهار سال گذشته 374 میلیارد تومان برای این مسئله پیش بینی شده است اما ما هیچ گزارشی مبنی بر افزایش توان مدیریتی در این حوزه یا کنترل آسیب ها نداشته ایم.

به گفته این عضو شورای شهر «مواردی از آسیب های اجتماعی داریم که دخالت دستگاه ها و هزینه آنها به افزایش آسیب منجر شده است مانند تبدیل گودهای دروازه غار به فضای سبز که خود به پایگاه جدیدی برای آسیب های اجتماعی بدل شد و این طراحی باعث شد تا راه‌های ارتباطی محله قطع شده و این آسیب ها به سایر بخش های محله گسترش و ساکنانش منزوی شوند.

او درباره نتایج پیمایش های مربوط به آسیب اجتماعی گفت: نتایج پیمایش ها از سال 53 تا اواسط دهه هشتاد نشان می دهد که مردم ارزش های متعالی مانند عاقبت بخیری و نیکی به والدین را عامل خوشبختی می دانستند اما طی سال های گذشته پول و ثروت به مهم ترین عامل خوشبختی از منظر مردم بدل شده است. این نگاه در سطح سیاستگذاری هم دنبال میشود و همه بودجه میخواهند بدون آنکه بدانند با آن چه میخواهند بکنند؟»

مسجد جامعی بر این باور است که امر اجتماعی به مسئله حسابداری تبدیل شده است و همه چیز با حساب و کتاب اقتصادی سنجیده میشود و ما الگویی برای فهم درست آسیب ها و ساختارهای اجتماعی و بهره گیری از ظرفیت مردمی نداریم.

او در پایان ابراز امیدواری کرد که این همایش بتواند آن چه را در شهر غایب است، به آن بازگرداند که همان نگاه فرهنگی به شهر است و باید مسئله اجتماعی را اصل و حسابداری را فرع قرار دهیم.