نمی توان در شهر براساس مطلوبیت های فردی تصمیم گیری و سرنوشت شهرها را به تصمیمات سوداگرانه شخصی واگذار کرد

نمی توان در شهر براساس مطلوبیت های فردی تصمیم گیری و سرنوشت شهرها را به تصمیمات سوداگرانه شخصی واگذار کرد

اگر در برنامه ریزی شهری، تخصیص فضا و تعیین کاربری صورت نگیرد و استانداردها و ضوابط ساخت و ساز نباشد، شهر به فضایی غیرقابل زیست تبدیل خواهد شد

ما ناگزیر از برنامه ریزی فضایی واقع بینانه هستیم؛ در برنامه ریزی فضایی سه عنصر زمان، مکان و پویایی وجود دارد. اما انسان و تعامل فردی و اجتماعی با فضا محور اصلی برنامه شهری است

در برنامه ریزی فضایی با فضا به عنوان یک عنصر پویا مواجهیم که ویژگی های آن در طول زمان تغییر پیدا می کند

توسعه یا اضمحلال درشهر یا منطقه یک شبه اتفاق نمی افتد بلکه یک فرایند تدریجی و انباشتی است که اگر پایش، نظارت هوشمند و مشارکت وجود داشته باشد، قابل مدیریت و کنترل است

در برنامه ریزی و سیاستگذاری شهر تهران یک هدف مهم این است که سرریزهای مثبت محیط خارجی را به حداکثر و سرریزهای منفی را به حداقل برسانیم

توسعه شهری یک فرایند چند وجهی و سیستمی و انسان محور است و فقط با ساخت و ساز اتفاق نمی افتد چه بسا که یک تصمیم کالبدی نظام اجتماعی و اقتصادی شهر یا منطقه را بهم بریزد

اگر برنامه ریزی اجتماعی در کنار توسعه کالبدی وجود نداشته باشد همه اینها ممکن است به عوامل ضد توسعه تبدیل شود

تهران نیازمند نبوغ و خلاقیت است و بسیاری از مسائل آن با گفتگوهای ملموس و اجتماعی محور قابل حل است

امروز توانمندسازی انسانی و مشارکت اجتماعی عنصر اصلی برنامه های موفق توسعه شهری است