هاینکس چطور بایرن ویرانه را به اوج رساند؟

به گزارش پارسینه ؛ شعار باشگاه بایرن مونیخ، "میا سان میا"، که به دیالکت باواریایی یعنی "ما همانیم که هستیم"، بعد از ششمین قهرمانی پیاپی آن‌ها در بوندسلیگا این روزها به "میا سان مایستر" بدل شده: "همانیم که قهرمانیم". فریادهایِ "کمپئونس کمپئونس" (قهرمانان قهرمانان) بعد از پیروزی مقابل آگزبورگ کرکننده بود، به خصوص به رهبری ارکستر خوان برنات و رافینیا. اما برای هوادارانی که باشگاهشان بر اساس فتح عناوین قهرمانی بنا و تعریف شده این تازه شروع کار برای این فصل بود.

بایرن در ادامه‌ی این فصل به رهبری یوپ هاینکسی که قرار است تابستان از دنیای مربیگری خداحافظی کند، امکان تکرار فتح سه‌گانه‌ی رویاییِ پنج سال پیش را هنوز پیش رو می‌بیند. برای همین است که روزنامه بیلد به هاینکسِ ۷۲ ساله که از زمان بازگشتش به بایرن ۱۹ تا از ۲۲ بازی لیگش را برده، لقب "پدر موفقیت" داده. کیکر هم هاینکس را "آرشیتکت اعظم" خواند و موفقیت او در بایرن را چنین توصیف کرد: «مردی که فراری‌ای که پت پت می‌زد را دوباره به راه انداخت.» اگر بایرن این هفته سویا را پشت سر بگذارد به نیمه نهایی چمپیونز لیگ می‌رسد و هفته بعد هم فرصت رسیدن به فینال دی‌اف‌بی پوکال (جام حذفی آلمان) را خواهد داشت.

شکست دورتموند با نتیجه‌ی ۰-۶ در راه رسیدن به بیست و هشتیمن قهرمانی بوندسلیگا بحث و گفتگوهای زیادی را به میان کشید، در این باب که جدا از قدرت بایرن، یکه‌تازی باواریایی‌ها در بازی‌های داخلی نشان از وضعیت نامناسب بوندسلیگا هم دارد. فرانک ریبری که در روز تولد ۳۵ سالگی‌اش هشتمین قهرمانی‌اش در بوندسلیگا را جشن گرفت هم برای دامن زدن به آتش این بحث اعلام کرد: «این فقط اولین هدف فصل بود.» توماس مولر هم در ادامه گفت: «ما قهرمانی لیگ را جشن خواهیم گرفت، اما نه الان، بلکه در پایان فصل.»

قهرمانی دوباره بایرن و بازگشت هاینکس به آلیانتس آرنا تاثیری مستقیم روی آینده‌ی ریبری و آرین روبن هم داشت، بازیکنانی که به ترتیب ۱۰ و ۹ سال در جمع غول‌های باواریایی بوده‌اند و این تابستان قراردادشان به پایان می‌رسد. با اینکه در ابتدای فصل قرار نبود این قراردادها تمدید شوند، اما رومینیگه بعد از پیروزی مقابل آگزبروگ در حالی که وعده داد برای جشن قهرمانی سیگار برگی در خانه روشن خواهد کرد، از تمدید این قراردادها هم حرف زد و شرایط تیمش را چنین توصیف کرد: «شش سال اخیر برای ما مثل یک رویا بوده. یوپ کار فوق‌العاده‌ای برای ما کرد و بدین ترتیب این چرخ و فلک ادامه پیدا می‌کند و ما دنبال افتخارات بیشتری در این فصل می‌رویم.»

شروع این فصل برای بایرن اما به هیچ وجه نویدبخش چنین پایان مقتدرانه‌ای در لیگ نبود. بایرن با هاینکس به ریشه‌های خودش بازگشت. در این راه روبن و ریبری که به نظر می‌رسید دیگر دورانشان در این تیم به پایان رسیده یک بار دیگر نقش ستاره‌های تیم را بازی کردند و ساندرو واگنر هم که ژانویه به بایرن پیوسته بود در پنج بار قرار گرفتن در ترکیب اصلی پنج گل زد تا به سهم خودش تاثیری در پیشرفت تیمش داشته باشد. در خط میانی خاوی مارتینز درست مثل دوران قبلی هاینکس در نقش یک هافبک دفاعی درخشید و آرتورو ویدال هم پایش به گلزنی‌های بیشتری باز شد.

البته در خط دفاع هم هاینکس از جروم بواتنگ و متس هوملز بهترین زوج فوتبال اروپا را ساخت تا حتی بدون مانوئل نویر که تازه این هفته به تمرینات بازگشته هم استحکام دژ بایرن حفظ شود. پشت سر بواتنگ و هوملز هم استیون اولرایک نقش خودش را به خوبی بازی کرد و حتی تام اشتارکِ ۳۷ ساله که پیش از این اعلام بازنشستگی کرده بود هم به کمک تیمش آمد (این داستان به نظرتان آشنا نیست؟).

این اولین قهرمانی بوندسلیگا برای بازیکنانی چون نیکلاس زوله، سباستین رودی و خامس رودریگزِ روی فرم بود، عنوانی که هرگز فراموشش نخواهند کرد. خود هاینکس هم که بعد از قطعی شدن قهرمانی چشمانش از تشویق هواداران پر شده بود اعلام کرد زمانی برای جشن فرا خواهد رسید، اما نه امروز. حتی رابرت لواندوفسکی و تیاگو آلکانتارا هم که نقشی در جدال مقابل آگزبورگ نداشتند دیروز و امروز با تیم دوم تمرین کردند تا برای بازی برگشت مقابل سویا آماده باشند.