حصار کمرویی را بشکنید!

در زندگی همه افراد شرایطی مانند صحبت کردن در جمع، ارتباط برقرار کردن با غریبه ها، امتحان شفاهی و ... پیش می آید که می بایست خجالت را کاملا فراموش کرد. در واقع این موضوع در بسیاری موارد فرصت های طلایی را از انسان سلب می کند.

هر چه فرد مدت زمان بیشتری با خجالت و کم رویی دست پنجه نرم کند، رهایی و غلبه بر آن مشکل تر می شود.

در واقع افراد خجالتی نسبت به دیگران مدت زمان بیشتری وقت لازم دارند تا خود را با شرایط جدید وفق دهند، چرا که اضطراب و دلهره زیادی بر آنها غالب است.

این افراد همیشه نسبت به خود منفی نگر هستند، خود و توانایی هایشان را قبول نمی کنند و هیچ وقت به حد کافی اعتماد به نفس ندارند.

انسان های کم رو هیچ وقت این جرات را به خود نمی دهند که در پی رسیدن به آرزوهایشان باشند و همیشه با حسرت واندوه از فرصت هایی که از دست داده اند یاد می کنند.

آنها هیچ وقت نمی توانند اولین گام را برای برقراری ارتباط با دیگران بردارند. گاه تا آخر عمر حتی جرات نمی کنند عشق خود نسبت به یک نفر را به او ابراز کنند.

ترس از شکست خوردن مهم ترین عاملی است که فرد را از اظهار نظر باز می دارد. این ترس چنان وجود او را فرا گرفته است که عکس العملش در برابر موقعیت های مختلف، بیش از حد منفی است. به عنوان مثال اگر از این فرد انتقادی شود، آن را شکست و سرخوردگی می داند و یا اگر محترمانه یکی از خواسته های او رد شود، خود را تحقیر شده تصور می کند. ذهن شخص کم رو به حدی آمیخته با افکار منفی است که انگار نمی تواند بپذیرد زندگی آمیخته با شکست، موفقیت، سختی و... است. به عقیده چنین فردی، فقط افراد ممتاز و مهم، حق صحبت کردن و اظهار نظر دارند.

علت کم رویی
برای یافتن منشا کم رویی باید به دوران کودکی افراد خجالتی بازگشت. کودکانی که در خانواده هایی بزرگ شده اند که کاملا مورد حمایت پدرومادر بوده اند، بچه هایی که در جمع بزرگترها ، حق حضور و یا اظهار نظر نداشته اند، کودکانی که مورد توجه و محبت والدین نسیتند و یا دائما شاهد مشاجره و دعوا در محیط خانه هستند، در آینده افرادی کم رو و خجالتی خواهند بود.

به طور کلی افرادی که دچار کمبود محبت و توجه هستند، بیش از دیگران، از کم رویی رنج می برند. شکست تحصیلی و جابجایی بی موقع منزل نیز، ازعواملی هستند که نباید آنها را از یاد برد.

علائم خجالت
به طور کلی کم رویی با ترس و هول، ناراحتی زیاد و از دست دادن اعتماد به نفس در مقابل دیگران، همراه است.

اما گاهی نیز این مشکل به صورت رفتارهای پرخاشگرانه بروز می کند که کاملا نشان دهنده نبود اعتماد به نفس است.

این رفتارها هم جنبه روانی و هم جنبه فیزیکی دارد. عرق کردن، احساس خفگی ، قرمز شدن یا برعکس رنگ پریدگی چهره، لکنت زبان، گرفتگی صدا به طوری که صحبت های فرد واضح شنیده نمی شود، گرفتگی عضلات که باعث می شود شخص دستپاچه شود و لرزش، عکس العمل های فیزیکی افراد خجالتی است.

از نظر روانشناسی نیز فرد خجالتی احساس عجز و ناتوانی می کند، خود را از انجام هر کاری حتی بسیار جزیی ناتوان می داند و کاملا تصور می کند مورد توجه طرف مقابل است و حرکاتش زیر ذره بین است .

ارتباط برقرار کردن او با دیگران تحت تاثیر رابطه غالب و مغلوب است. از ملاقات با دیگران گریزان است و خود را حقیر و کوچک می پندارد. در موارد خیلی شدید، شخص تصور می کند دیگران می خواهند او مشکل و ناراحتی داشته باشد و به همین دلیل نه از کسی چیزی می خواهد و نه به کسی علاقه مند می شود.

درمان کم رویی
درمان قطعی کم رویی، رفتار درمانی است تا در این صورت فرد خجالتی منشا کم رویی، تشویش ، ناراحتی های ذهنی و یاس و ناامیدی خود را بشناسد.

این شیوه درمان، برای تمام افراد در سنین مختلف مناسب است و به فرد اجازه می دهد تا به تدریج در برابر موقعیت هایی که از آنها هراس داشته، دست و پنجه نرم کند.

در این صورت روان درمانگر نقش افراد مختلف را بازی می کند و علل ترس و هول او بررسی می شود. در مورد درمان دارویی باید گفت که داروی مشخصی برای کم رویی وجود ندارد اما بعضی از داروها می تواند عکس العمل های فرد خجالتی را تا حدی کاهش دهد.

شرکت در ورزش های گروهی و ایجاد رابطه صمیمانه با افراد گروه، بسیار موثر است و به فرد کمک می کند تا با انزوا و گوشه گیری مقابله کند.

در مورد کودکان خجالتی باید این نکته را مد نظر داشت که رفتار پدر و مادر بسیار مهم است. در مواردی که او در مسائل مدرسه یا روابطش با دیگران، اعتماد به نفس خود را از دست می دهد، والدین باید به او امیدواری و قوت قلب دهند.

نمی توان گفت که کم رویی الزاما یک مانع برای صحبت کردن و اظهار نظر محسوب می شود. بسیاری از بازیگران، خوانندگان و سخنرانان در ابتدای برنامه خود این موضوع را مطرح می کنند تا راحت تر بتوانند بر اضطراب خود غلبه کنند.

مطمئنا در هنگام صحبت کردن این احتمال وجود دارد که فرد مورد سؤال قرار گیرد و ضعف هایش مشخص شود. اما در خلال گفتگوها و تقویت روابط عمومی ، می توان خود را فردی کامل به دیگران معرفی کرد.

گریز از مشکل؛ نگاه خوشبینانه به خود
خود راپشت سر دیگران مخفی نکنید و به دنبال بهانه نگردید تا از یک قرار ملاقات یا یک جلسه فرار کنید.

بپذیرید که فردی خجالتی هستید. بدانید که بیشتر از آنچه تصور می کنید دیگران شما را قبول می کنند. شخص کم رو مسخره و احمق نیست، چنین فردی فقط بسیار حساس است.

این فکر را به دیگران القا می کند که خواستار توجه و حمایتی مادرانه است. پیدا کردن دوست و پشتیبان چندان کار مشکلی نیست. به نزدیکانتان بگویید که چه شرایطی و روبرو شدن با چه کسانی شما را دستپاچه می کند. باید کم کم ایده های منفی را به دست فراموشی بسپارید و اعتماد به نفس پیدا کنید.

اگر این مشکل زندگی شما را خیلی تحت تاثیر قرار داده به یک روانشناس مراجعه کنید و مطمئن باشید می تواند به شما کمک کند.

منبع: www.Doctissimo.fr