در مشاجره های خانوادگی، جای خود را عوض کنید

یکی از روش هایی که به بهبود رابطه بین افراد خانواده در زمان بروز اختلاف دیدگاهها کمک می کند، این است که ما بتوانیم موضوع مورد اختلاف را از دید مخاطب ببینیم، چون وقتی تصور کنیم که فقط نگاه خودمان به موضوعات درست است، مشکلات خانوادگی برطرف نخواهد شد.

گروه جامعه دی نا-شیما خاکی

گاهی اوقات اختلاف نظرهایی در نگاه و انتخاب های والدین و فرزندان به وجود می آید، که این تفاوت ها را بیش تر می توان ناشی از فاصله ای که بین نسل حال و گذشته وجود دارد بیان کرد، این اختلاف نظرها گاهی اوقات منجر به ایجاد دلخوری و عدم درک متقابل بین آن ها می شود.

دکتر مهدی دوایی، مشاور و روانشناس، در پاسخ به سوال خبرنگار جامعه آژانس خبری روز (دی نا) در مورد این که چطور می توان ارتباط را، بین والدین و فرزندان به شکل صحیح برقرار کرد، تا درک متقابلی بین آنها بوجود آید، گفت: یکی از بحث های اصلی که به بهبود رابطه بین افراد کمک می کند، این است که ما بتوانیم موضوع مورد اختلاف را از دید مخاطب ببینیم، چون وقتی که به هر علتی نتوانیم یک پدیده و موضوع را از دید مخاطب درک کنیم و تصور کنیم که آن طور که خودمان به موضوعات نگاه می کنیم درست است، این قبیل مشکلات پدید خواهد آمد.

این مشاور با تاکید بر این نکته که اختلاف نظر تنها میان والدین و فرزندان وجود ندارد و ممکن است بین خواهرها، برادرها و زن و شوهرها نیز اختلاف سلیقه وجود داشته باشد، اظهار داشت: این الزام وجود ندارد که اختلاف تنها بین پدر و مادر با فرزندان باشد، بلکه شاید همان پدر و مادر خودشان با هم اختلاف دیدگاه داشته باشند، این مساله در مورد خواهر و برادر و سایر افراد خانواده نیز صدق می کند. حتی دو هم نسل، همه این طور نیستند که یکدیگر را بفهمند، به عنوان مثال می بینیم که دو نفر با وجود اختلاف سنی با هم دوستی خوبی دارند، ولی در جایی دیگر دو شخص با هم اختلاف سن هم ندارند و هم سن هستند اما باز با هم همدل نیستند.

دوایی، در ادامه اختلاف سن را عامل مهم اختلاف میان افراد ندانست و افزود: در بسیاری از این موارد، فاصله سنی بین افراد، در ایجاد ارتباط، چندان اولویتی ندارد، البته تاثیر گذار است اما نه خیلی زیاد، چون نکته مهم این است که از نگاه یکدیگر به موضوعات نگاه کنیم به طوری که همیشه آن را تمرین کنیم تا به شناخت و باور برسیم، چون این یادگیری می تواند در حل مسایل مختلف زندگی به ما کمک کند، بنابراین اگر پدر و مادرها تنها از دید خود به مسایل نگاه کنند و فرزندان آن ها هم این را یاد نگرفته باشند که چه کاری باید انجام دهند، اختلافات به وجود می آید.

این روانشناس در مورد زود قضاوت کردن به ذکر مثالی پرداخت و تصریح کرد: داستانی است بر این مبنا که، مجسمه نوزاد مسیح گم می شود و کشیش تمام شهر را جمع می کند و اظهار می کند که اگر این مجسمه گم شود وای به حالتان، بگردید آن را پیدا کنید و اگرنه عذاب الهی نازل می شود و غیره و همه را موظف به گشتن می کند حتی خودش هم می گشت تا می بیند که پسر بچه 4 یا 5 ساله ای با یک کالسگه است که این مجسمه هم داخل آن گذاشته، مچش را می گیرد که تو دزدی کردی و کلی با او جر و بحث می کند، پسر بچه می گوید که من دزدی نکردم، دیروز که کلیسا بودیم به او قول دادم که اگر بابام برای من یک کالسگه بخرد اولین کسی که سوار می کنم او باشد.

وی با اشاره به این مثال، به توضیح بیش تری در مورد قضاوت زودهنگام پرداخت و گفت: با توجه مثالی که گفته شد، شاید از دید ما کاری دزدی اما از دید مخاطب ادای یک نذر دینی باشد، بنابراین باید این را یاد بگیریم که هر چه را می بینیم سریع در مورد آن قضاوت نکنیم، و از دید مخاطب به انگیزه ها، نیت ها و مقاصد او پی ببریم، چون این منجر به این می شود که در ایجاد ارتباط با یکدیگر راحت تر عمل کنیم و ارتباطات گسترش پیدا کند، این نکته در مورد همه افراد خانواده از جمله خواهر و برادر زن و شوهر و هم چنین والدین و فرزندان وجود دارد و باید هر دو طرف این را تمرین کرده باشیم.

دوایی، به ذکر یکی دیگر از راه هایی که از ایجاد اختلاف نظر بین والدین و فرزندان جلوگیری می کند پرداخت و افزود: یکی دیگر از راه های اصلی که می تواند ارتباطات بین دو نسل را بالا ببرد و از قطع شدن آن جلوگیری کند، این است که پدر و مادرها سعی کنند علاوه بر پروژه های دسته جمعی که با هم دیگر باید داشته باشند، مثل با هم شام خوردن یا به پارک یا سفر رفتن، پروژه های دو به دو را نیز انجام دهند، یعنی با هر کدام از بچه ها به طور جداگانه و به صورت دونفری، ارتباط مستقل برقرار کنند.

دوایی، در خصوص این که چطور می توان با فرزند خود ارتباط پایدارتری برقرار کرد، اظهار داشت: مثلا وقتی فرزندمان رمان می خواند، ما هم آن را می توانیم او را همراهی کنیم، در این وقت است که ما با هم دیگر یک حرفی برای گفتن داریم و یا این پروژه دوبه دو را می توان تعریف و اجرا کرد و مثلا یک دفترچه ای بگذاریم که هر جمله قشنگی که او دید بنویسد ما هم هر جمله خوبی که پیدا کردیم یادداشت کنیم، یا فیلم و برنامه ای را که دوست دارد ببیند ما هم با فرزندمان آن را تماشا کنیم.

این روانشناس، در ادامه به این نکته اشاره کرد که نبود همین پروژه های دونفره، باعث فاصله گرفتن افراد از یکدیگر شده است و افزود: علت این که بین دو نسل فاصله افتاده است همین است که ارتباطات دو به دو از بین رفته است و بچه ها در خانه وقت خود را پشت کامپیوتر می گذارند، و والدین او هم اگر کار با رایانه را بلد نباشد موجب می شود که آن ها با هم حرف مشترک نداشته باشند و هر کدام به یک بعدی کشیده شوند.

دوایی،‌ دوست بودن صرف را با یکدیگر کافی ندانست و اظهار داشت: این ارتباطات اگر به صورت نزدیک برقرار می شود تنها دوست بودن نیست، بلکه من بر پروژه های دو به دو تاکید دارم، تعریف به دوست بودن صرف، کافی نیست چون بایستی عملیاتی شود، یعنی از دید هم دیگر به مسایل نگاه کنیم و این یعنی این که پروژه های دوبه دو را با هم تعریف و اجرا کنیم.