راز قدرت بی‌نظیر اف ۳۵ توسط ایران کشف میشود

به گزارش پارسینه، در جریان جنگ ۱۲ روزه و تجاوز اخیر رژیم اسرائیل به منطقه، رسانه رسمی ارتش جمهوری اسلامی ایران خبری منتشر کرد که در صورت صحت، می‌تواند به یکی از مهم‌ترین رخدادهای نظامی دهه اخیر بدل شود. طبق این گزارش، ایران موفق شده است یک فروند جنگنده نسل پنجم اف-۳۵ متعلق به ارتش اسرائیل را که مشغول اجرای عملیات بر فراز خاک ایران و در نزدیکی مرزهای غربی کشور بوده، با استفاده از سامانه‌های بومی کشف، رهگیری و در نهایت سرنگون کند.

اهمیت این مسئله صرفاً در سرنگونی جنگنده نیست؛ بلکه براساس ادعاهای مطرح‌شده، خلبان این جنگنده زنده دستگیر شده و لاشه هواپیما به شکل نسبتاً سالم در اختیار نیروهای ایرانی قرار گرفته است. اگر این گزارش صحت داشته باشد، نشان‌دهنده یک پیشرفت بزرگ در حوزه پدافند هوایی ایران خواهد بود.

جنگنده اف-۳۵، ساخته شرکت آمریکایی لاکهید مارتین، یکی از پیشرفته‌ترین جنگنده‌های نسل پنج جهان محسوب می‌شود و از قابلیت‌هایی چون پنهانکاری مطلق، مانورپذیری بالا، جنگ الکترونیک پیشرفته و اجرای عملیات پیچیده بدون شناسایی برخوردار است. دستیابی به این هواپیما، به‌ویژه همراه با خلبان زنده و لاشه سالم، می‌تواند نقطه عطفی در توانایی‌های اطلاعاتی و مهندسی معکوس ایران باشد.

نکته حائز اهمیت آن است که اف-۳۵ دارای فناوری‌های فوق‌محرمانه‌ای از جمله رادار پیشرفته APG-81 ساخت شرکت Northrop Grumman، سیستم‌های ارتباطی لایه‌لایه تاکتیکی، سیستم Joint Tactical Radio، سامانه شناسایی الکترونیک AN/ASQ-239 و نرم‌افزار پروازی مبتنی بر هوش مصنوعی است. این سامانه‌ها توانایی دریافت، پردازش و ارسال اطلاعات پیچیده‌ای را دارند که حتی متحدان ایالات متحده نیز به نسخه کامل آن‌ها دسترسی ندارند.

در صورت صحت این روایت، انتقال این اطلاعات به ایران می‌تواند موقعیت استراتژیک قابل توجهی ایجاد کند. در این میان، نقش کشور چین به عنوان شریک احتمالی ایران در این پرونده مطرح می‌شود. چین که سال‌هاست به دنبال دستیابی به فناوری‌های حساس غربی در حوزه رادارگریزی است، پروژه‌های جنگنده‌های پنهان‌کار نسل پنج مانند J-20 و J-35 را دنبال می‌کند؛ اما هنوز در حوزه‌هایی چون امضای راداری، امضای حرارتی و نرم‌افزاری از نسخه‌های آمریکایی عقب‌تر است.

از این رو، دستیابی به یک اف-۳۵ واقعی، حتی در حالت آسیب‌دیده، برای چین یک دستاورد بی‌نظیر خواهد بود. سناریویی که مطرح شده، حاکی از یک معامله استراتژیک میان ایران و چین است؛ طبق این سناریو، ایران لاشه اف-۳۵، اطلاعات سیستمی، تحلیل رفتار پروازی، ساختار ترکیبات بدنه، سامانه‌های راداری و ارتباطی و الگوریتم‌های نرم‌افزاری را در اختیار چین قرار می‌دهد و در مقابل، بسته‌ای کامل از تجهیزات پدافندی دریافت می‌کند.

از جمله گزینه‌های مطرح‌شده در این بسته، رادارهای برد بلند مانند JY-27A یا SLC-7 هستند. این رادارها ساخت چین بوده و قابلیت کشف اهداف پنهان‌کار تا فاصله ۵۰۰ کیلومتری را دارند. رادار JY-27A به‌صورت خاص برای شناسایی جنگنده‌های نسل پنجم مانند اف-۲۲ و اف-۳۵ طراحی شده است و در رزمایش‌های مشترک عملکرد قابل قبولی را به نمایش گذاشته.

همچنین، چین می‌تواند سامانه‌های پدافند هوایی نظیر HQ-22 یا نسخه صادراتی آن یعنی Sky Dragon را در اختیار ایران قرار دهد. HQ-22 سامانه‌ای دوربرد با الگوریتم‌های چینی به‌روزرسانی شده برای رهگیری موشک‌های کروز و هواپیماهای رادارگریز است که عملکردی مشابه سامانه روسی S-300 PMU-2 دارد. در حوزه دفاع برد کوتاه نیز، سامانه‌هایی مانند LD-2000 یا FM-3000 می‌توانند گزینه‌هایی مؤثر باشند.

سامانه دفاع نقطه‌ای LD-2000، مشابه سامانه آمریکایی Phalanx، با هدف محافظت از تأسیسات حیاتی و پایگاه‌های پدافندی طراحی شده است. سامانه موشکی FM-3000 نیز در محدوده برد کوتاه، توانایی مقابله مؤثر با پهپادها، موشک‌های کروز و هواگردهای پنهان‌کار در ارتفاعات پایین را داراست.

علاوه بر این، سیستم‌های FK-3000 و FK-2000 که ترکیبی از سامانه‌های موشکی و توپخانه‌ای به‌شمار می‌روند، ظرفیت بالایی برای مقابله با ریزپرنده‌ها در اختیار ایران قرار خواهند داد و می‌توانند نقش کلیدی در پوشش پدافندی کشور ایفا کنند.

آنچه این پرونده را از سطح همکاری نظامی صرف فراتر می‌برد، ابعاد فناورانه و اطلاعاتی آن است. چین احتمالا تنها به ارائه سخت‌افزار بسنده نخواهد کرد. با دسترسی به اطلاعات فنی مربوط به جنگنده اف-۳۵، این کشور قادر خواهد بود الگوریتم‌هایی را برای بهینه‌سازی سامانه‌های اطلاعاتی خود طراحی کند و شاید حتی برخی از به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری را در اختیار ایران قرار دهد.

در نتیجه، ایران نه‌تنها از نظر تجهیزاتی تقویت می‌شود، بلکه احتمالاً به دانش فنی روز برای ارتقای سامانه‌های راداری بومی خود مانند "باور ۳۷۳"، "۱۵ خرداد" و "رادارهای مطلع‌الفجر" نیز دست خواهد یافت. باید یادآور شد که پیش‌تر نیز گمانه‌زنی‌هایی درباره خرید سامانه HQB از سوی رسانه‌ها مطرح شده بود.

از زاویه ژئوپلیتیکی نیز این سناریو اهمیت ویژه‌ای دارد. چنین معامله‌ای زمینه ورود غیرمستقیم چین به معادله بازدارندگی منطقه‌ای را فراهم می‌سازد، بدون آنکه مداخله نظامی مستقیم صورت گیرد. ایران نیز این موقعیت را مغتنم شمرده و در مسیر تقابل با بلوک غرب، به دنبال جهشی استراتژیک در توان دفاعی خود خواهد بود.

اگر صحت این گزارش تأیید شود، موضوع فراتر از سقوط یک هواپیما خواهد بود؛ سقوط اف-۳۵ به معنی عبور از خط قرمزی است که آمریکا و متحدانش سال‌ها در تلاش برای حفظ آن بوده‌اند: محرمانه ماندن فناوری‌هایی که میلیاردها دلار صرف توسعه‌شان شده و اکنون احتمال انتقال آن‌ها به کشورهایی مانند چین یا حتی روسیه و کپی‌برداری از آن‌ها وجود دارد.

در صورت تحقق چنین تبادلی، ارتقای جنگنده‌های ایرانی نظیر "کوثر" و "صاعقه" وارد مرحله‌ای تازه خواهد شد. این اتفاق یک معامله ساده نیست، بلکه تبادلی استراتژیک تلقی می‌شود که محور آن دستیابی به اطلاعات ارزشمند برای نوسازی توان پدافند هوایی و مقابله با تهدیداتی بالقوه از سوی اسرائیل، ایالات متحده و حتی ناتو در آینده خواهد بود.

آنچه اکنون در حال شکل‌گیری است، احتمالاً آغاز عصری جدید در توازن نظامی منطقه است. ایران می‌تواند با بهره‌گیری از این فرصت، جنگنده‌ها و حتی سامانه‌های آواکس را به‌همراه مجموعه‌ای از سیستم‌های راداری و پدافندی، در قالب یک شبکه دفاعی کامل خریداری کند. به‌روزرسانی نیروی هوایی کشور با افزودن آواکس‌ها و سامانه‌های تخصصی پدافندی، ظرفیت دفاعی ایران را به سطحی بی‌سابقه ارتقاء خواهد داد؛ امری که امید می‌رود در آینده‌ای نزدیک به واقعیت بپیوندد.