موزه مادام توسو در لندن و تصاویری جالب از آن

چهره مشاهير و افراد برجسته جهان بايد براي آيندگان ثبت شده تا نسل آينده بتوانند گذشتگان خود را بشناسند و درباره آنان اطلاعاتي به دست آورند. اين از اهداف بنيانگذاران موزه مادام توسو در لندن بود.
سالهاي متمادي موزه مادام توسو براي ثبت و ضبط چهره اشخاص معتبر و مشهور اعم از افراد سينمايي، سياسي و علمي، دست به ساخت مجسمههايي از جنس موم زده است، اين مجسمهها آنقدر واقعي و حقيقي هستند كه تشخيص آن با اصل، كاري مشكل ميباشد.
در اين مقاله به توصيف اين موزه منحصر به فرد و قابل توجه و تاريخي خواهيم پرداخت، موزهاي كه نمونهاي براي آن نيست.
بنيانگذار موزه توسو
خانم توسو كه در قرن هفدهم در لندن ميزيست، يك مجسمهساز بود. او از كودكي شاگرد پدرش بود كه او هم به حرفه مجسمهسازي و سنگتراشي ميپرداخت. در آن دوران اين حرفه جزء مهمترين مشاغل و هنرها محسوب ميشد و يك مجسمهساز و سنگتراش بايد به رشته پزشكي و آناتومي بدن انسان كاملا تسلط داشت! لذا اكثر آنان به تحصيل در پزشكي ميپرداختند تا در هنگام ساخت مجسمههايشان اعضاي بدن انسان را به خوبي طراحي و تراشكاري كنند.به همين خاطر خانم توسو نيز از همان دوران نوجواني به آموختن رشته پزشكي پرداخت زيرا ميخواست مانند پدرش يك مجسمهساز معروف شود.در آن زمان كمتر دختري به ساخت مجسمه و سنگتراشي ميپرداخت اما اين دختر جوان با جسارت و مهارتي كه از پدرش به ارث برده بود، وارد اين حرفه شد و كار نويني را از خود بهجا گذاشت.
ابتكار جالب
در آن زمان مجسمهسازان اروپايي تمام مجسمههاي خود را از سنگ، گچ و چوب ميساختند و كمتر مجسمهسازي از رنگ براي رنگآميزي مجسمهها و سنگتراشهاي خود استفاده ميكرد.اما خانم توسو تصميم گرفت دست به ابتكار جالبي بزند كه تا آن زمان به فكر هيچ هنرمندي نرسيده بود. او در ابتدا به يك مدرسه رفت و چند كودك را مدل خود قرار داد سپس با موم زنبور عسل و كمي سيمان، آهك و گچ ملاطي تهيه كرد و از چهره كودكان مجسمه ساخت سپس همانند مدل خود به رنگآميزي مجسمهها پرداخت. البته كارهاي اوليه او قابل توجه نبود اما با سعي و تلاش و كار بسيار توانست مجسمههاي بهتري را خلق كند. او آنقدر در كارهايش دقت به خرج ميداد كه مجسمههايش با مدل واقعي قابل تشخيص نبود.كمكم كارش را گسترش داد و به پاريس و رم هم سفر كرد و براي ارتقاي سطح ساخت مجسمههايش، تحت تعليم مجسمهسازان معروف ايتاليايي و فرانسوي قرار گرفت و تجربههاي مفيدي را كسب كرد. در ميانسالي به فكر ساخت مجسمههايي از نجبا و اشرافزادگان و افراد برجسته علمي آن دوران افتاد تا قيافه و چهره اينگونه افراد براي آيندگان باقي بماند.خانم توسو با روش منحصر به فرد و نوين خود و با موادي كه به كار ميبرد مجسمههاي افراد مشهور را ساخت و براي نمايش محلي در لندن در نظر گرفت.او به علت سفرهاي مكرر و فعاليت بيش از حد از پا درآمد، مريض شد و در بستر بيماري افتاد. او به بستگانش وصيت كرد كه كارش را ادامه دهند و نمايشگاهش را سروسامان بخشند.پس از مرگ خانم توسو، شاگردانش حرفه او را دنبال كردند و مانند او با ايدههايش پيش رفتند و نمايشگاه وي را به صورت يك موزه درآوردند.ناگفته نماند كه در اين موزه چهرهاي واقعي از خانم توسو ساختند تا همگان بنيانگذار اين موزه و سبك مجسمهسازي حقيقي را بشناسند.
انسانهاي حقيقي
اگر به موزه مادام توسو برويد اين مجسمهها آنقدر طبيعي هستند كه تا لمس نشود تشخيص دادن آن با فرد واقعي بسيار مشكل خواهد بود.در موزه مادام توسو واقع در لندن كه در نزديكي خيابان بيكر ميباشد، شما مجسمههاي مومي تمام اشخاص معروف جهان از جمله شخصيتهاي سياسي، علمي و بازيگران سينما و ورزشكاران بنام جهان را خواهيد ديد.اين موزه يكي از پربينندهترين موزههاي دنيا به شمار ميرود، زماني كه نزديك مجسمههاي آدولف هيتلر، مهاتما گاندي، مارگارت تاچر و وينستون چرچيل ميرويد، احساس ميكنيد كه كنار آنها ايستادهايد.در سالهاي اخير يك چرخ حمل مسافر بر روي ريل در اين موزه تعبيه شده است تا مردم سوار بر اين وسيله نقليه از كنار مجسمههاي مشهور عبور كنند و عكس بگيرند، ضمن اينكه شخصيتهاي مشهور ادبي و علمي همچون شكسپير، لويي پاستور، چارلز ديكنز، ماري كوري را در منزل يا محل كارشان ملاقات ميكنيد.يك بخش از اين موزه به تصاوير و صحنههاي وحشتناك اختصاص دارد. زندان باسيل فرانسه، سياهچالهاي لندن و زندان آلكاتراس در آمريكا كه بسيار طبيعي و واقعي ساخته شده است و صداي ناله و زجه فداييان زير شكنجه نيز توسط ضبط صوت پخش ميشود و شما را به آن دوران ميبرد.همچنين اشكال مختلف اعدام با گيوتين در قرون 18 و 19 ميلادي در اروپا نيز به نمايش گذاشته شده است.جنس بيشتر اين مجسمهها از موم طبيعي زنبور عسل است، چشم مجسمهها آنقدر واقعي است كه گويي به انسان خيره شدهاند.مواد ساخت اين مجسمهها، محصول مشترك 3 كشور روسيه، انگليس و بلژيك ميباشد. ساخت مجسمهها نيز كار گروهي 100 تا 150 مجسمهساز زبده در دنياست.گفتني است؛ مسئولين اين موزه در حال حاضر از اشخاص معروف جهان اجازه ميگيرند كه مجسمه آنها را بسازند تا پس از مرگ، چهرهشان براي آيندگان، همچنان تازگي داشته باشد.
سالهاي متمادي موزه مادام توسو براي ثبت و ضبط چهره اشخاص معتبر و مشهور اعم از افراد سينمايي، سياسي و علمي، دست به ساخت مجسمههايي از جنس موم زده است، اين مجسمهها آنقدر واقعي و حقيقي هستند كه تشخيص آن با اصل، كاري مشكل ميباشد.
در اين مقاله به توصيف اين موزه منحصر به فرد و قابل توجه و تاريخي خواهيم پرداخت، موزهاي كه نمونهاي براي آن نيست.
بنيانگذار موزه توسو
خانم توسو كه در قرن هفدهم در لندن ميزيست، يك مجسمهساز بود. او از كودكي شاگرد پدرش بود كه او هم به حرفه مجسمهسازي و سنگتراشي ميپرداخت. در آن دوران اين حرفه جزء مهمترين مشاغل و هنرها محسوب ميشد و يك مجسمهساز و سنگتراش بايد به رشته پزشكي و آناتومي بدن انسان كاملا تسلط داشت! لذا اكثر آنان به تحصيل در پزشكي ميپرداختند تا در هنگام ساخت مجسمههايشان اعضاي بدن انسان را به خوبي طراحي و تراشكاري كنند.به همين خاطر خانم توسو نيز از همان دوران نوجواني به آموختن رشته پزشكي پرداخت زيرا ميخواست مانند پدرش يك مجسمهساز معروف شود.در آن زمان كمتر دختري به ساخت مجسمه و سنگتراشي ميپرداخت اما اين دختر جوان با جسارت و مهارتي كه از پدرش به ارث برده بود، وارد اين حرفه شد و كار نويني را از خود بهجا گذاشت.
ابتكار جالب
در آن زمان مجسمهسازان اروپايي تمام مجسمههاي خود را از سنگ، گچ و چوب ميساختند و كمتر مجسمهسازي از رنگ براي رنگآميزي مجسمهها و سنگتراشهاي خود استفاده ميكرد.اما خانم توسو تصميم گرفت دست به ابتكار جالبي بزند كه تا آن زمان به فكر هيچ هنرمندي نرسيده بود. او در ابتدا به يك مدرسه رفت و چند كودك را مدل خود قرار داد سپس با موم زنبور عسل و كمي سيمان، آهك و گچ ملاطي تهيه كرد و از چهره كودكان مجسمه ساخت سپس همانند مدل خود به رنگآميزي مجسمهها پرداخت. البته كارهاي اوليه او قابل توجه نبود اما با سعي و تلاش و كار بسيار توانست مجسمههاي بهتري را خلق كند. او آنقدر در كارهايش دقت به خرج ميداد كه مجسمههايش با مدل واقعي قابل تشخيص نبود.كمكم كارش را گسترش داد و به پاريس و رم هم سفر كرد و براي ارتقاي سطح ساخت مجسمههايش، تحت تعليم مجسمهسازان معروف ايتاليايي و فرانسوي قرار گرفت و تجربههاي مفيدي را كسب كرد. در ميانسالي به فكر ساخت مجسمههايي از نجبا و اشرافزادگان و افراد برجسته علمي آن دوران افتاد تا قيافه و چهره اينگونه افراد براي آيندگان باقي بماند.خانم توسو با روش منحصر به فرد و نوين خود و با موادي كه به كار ميبرد مجسمههاي افراد مشهور را ساخت و براي نمايش محلي در لندن در نظر گرفت.او به علت سفرهاي مكرر و فعاليت بيش از حد از پا درآمد، مريض شد و در بستر بيماري افتاد. او به بستگانش وصيت كرد كه كارش را ادامه دهند و نمايشگاهش را سروسامان بخشند.پس از مرگ خانم توسو، شاگردانش حرفه او را دنبال كردند و مانند او با ايدههايش پيش رفتند و نمايشگاه وي را به صورت يك موزه درآوردند.ناگفته نماند كه در اين موزه چهرهاي واقعي از خانم توسو ساختند تا همگان بنيانگذار اين موزه و سبك مجسمهسازي حقيقي را بشناسند.
انسانهاي حقيقي
اگر به موزه مادام توسو برويد اين مجسمهها آنقدر طبيعي هستند كه تا لمس نشود تشخيص دادن آن با فرد واقعي بسيار مشكل خواهد بود.در موزه مادام توسو واقع در لندن كه در نزديكي خيابان بيكر ميباشد، شما مجسمههاي مومي تمام اشخاص معروف جهان از جمله شخصيتهاي سياسي، علمي و بازيگران سينما و ورزشكاران بنام جهان را خواهيد ديد.اين موزه يكي از پربينندهترين موزههاي دنيا به شمار ميرود، زماني كه نزديك مجسمههاي آدولف هيتلر، مهاتما گاندي، مارگارت تاچر و وينستون چرچيل ميرويد، احساس ميكنيد كه كنار آنها ايستادهايد.در سالهاي اخير يك چرخ حمل مسافر بر روي ريل در اين موزه تعبيه شده است تا مردم سوار بر اين وسيله نقليه از كنار مجسمههاي مشهور عبور كنند و عكس بگيرند، ضمن اينكه شخصيتهاي مشهور ادبي و علمي همچون شكسپير، لويي پاستور، چارلز ديكنز، ماري كوري را در منزل يا محل كارشان ملاقات ميكنيد.يك بخش از اين موزه به تصاوير و صحنههاي وحشتناك اختصاص دارد. زندان باسيل فرانسه، سياهچالهاي لندن و زندان آلكاتراس در آمريكا كه بسيار طبيعي و واقعي ساخته شده است و صداي ناله و زجه فداييان زير شكنجه نيز توسط ضبط صوت پخش ميشود و شما را به آن دوران ميبرد.همچنين اشكال مختلف اعدام با گيوتين در قرون 18 و 19 ميلادي در اروپا نيز به نمايش گذاشته شده است.جنس بيشتر اين مجسمهها از موم طبيعي زنبور عسل است، چشم مجسمهها آنقدر واقعي است كه گويي به انسان خيره شدهاند.مواد ساخت اين مجسمهها، محصول مشترك 3 كشور روسيه، انگليس و بلژيك ميباشد. ساخت مجسمهها نيز كار گروهي 100 تا 150 مجسمهساز زبده در دنياست.گفتني است؛ مسئولين اين موزه در حال حاضر از اشخاص معروف جهان اجازه ميگيرند كه مجسمه آنها را بسازند تا پس از مرگ، چهرهشان براي آيندگان، همچنان تازگي داشته باشد.
ارسال نظر