غرور و خودخواهی رستمی، مدال را از کاروان ایران گرفت!

پارسینه: کیانوش رستمی دارنده مدال طلای المپیک یکی دو سالی است که در سراشیبی سقوط قرار گرفته و چه بسا با ادامه این روند دیگر شانسی برای حضور در تیم ملی وزنه برداری هم نداشته باشد
به گزارش پارسینه ؛ کیانوش رستمی دارنده مدال طلای المپیک یکی دو سالی است که در سراشیبی سقوط قرار گرفته و چه بسا با ادامه این روند دیگر شانسی برای حضور در تیم ملی وزنه برداری هم نداشته باشد.
علی مرادی با حمایتهای غیرمنطقی و کیانوش رستمی با پافشاری بر تفکر مغرورانه و اشتباه خود باعث شدند ناکامیهای این وزنهبردار همچنان ادامه داشته باشد و یک مدال هم از کاروان ایران کم شود.
رقابتهای دسته ۹۴ کیلوگرم وزنهبرداری بازیهای آسیایی با اتفاقات تلخ و شیرین به پایان رسید. شیرینی آن قهرمانی مقتدرانه سهراب مرادی همراه با شکستن رکورد یکضرب جهان پس از ۱۹ سال بود. سهراب مرادی که چند سالی است بدون حاشیه تمام تمرکز خود را روی تمرینات گذاشته، اکنون به یکی از موفقترین چهرههای وزنهبرداری جهان تبدیل شده و همچنان هم نوار موفقیتهایش ادامه دارد.
اما در آن سوی میدان فاجعهای به نام اوت شدن کیانوش رستمی را شاهد بودیم. رستمی که یکی از برندهای وزنهبرداری جهان بوده، در مقابل دیدگان تاماش آیان رییس فدراسیون جهانی و شیخ احمد رییس شورای المپیک آسیا و مسئولان ایرانی وزنهها را انداخت تا قدرتنمایی وزنهبرداری ایران در دسته ۹۴ کیلوگرم کامل نشود. در واقع رستمی مدتهاست خودش را درگیر تصمیماتی کرده که باعث شده حاشیههای اطرافش بیشتر از موفقیتهایش باشد و روند نزولی داشته باشد.
در این رقابت کیانوش رستمی تنهاتر و البته مغرورتر از همیشه بود. در سالن گرم کردن کسی کنارش قرار نداشت و خودش وزنه انتخاب و برگه داوران را امضا میکرد. زمانی که وزنهها را انداخت باز هم کسی کنارش نبود و در شرایطی که باید تمرکز میکرد تا برای حرکت بعدیاش آماده شود اما مجبور بود نقش مربی را برای خود ایفا و وزنههایش را انتخاب کند.
نکته جالب این بود که تنها کسی که به او روحیه میداد ماساژور تیم ملی بود که از او میخواست غیرتی وزنه بزند و هیچ کدام از مربیان تیم ملی کاری به کار او نداشتند. اینها نتیجه مدیریت غلطی است که باعث شد رستمی هم همچنان بر تفکر اشتباه خود که بوی ورزشکارسالاری میدهد پافشاری کند. از این رو تنهاتر از همیشه وزنه زد و البته وزنههایی را انتخاب کرد که واقعا جای بحث دارد.
اول این که در جدول، اولین انتخابهای رستمی پنج کیلوگرم از سهراب مرادی بیشتر بود و وقتی او هنوز در این وزن آماده نیست چرا باید چنین وزنههایی انتخاب کند؟ از طرفی چرا دوضرب خود را با وزنههای کمتری آغاز نکرد وقتی که ۹ کیلوگرم از وزنهبردار قطر در یک ضرب جلوتر بود و میتوانست مدال نقره بگیرد؟ در واقع رستمی اشتباههایی را که در مسابقات جهانی داشت دوباره در جاکارتا تکرار کرد تا به جای مدال با حذف رقابتها را ترک کند.
رستمی از قبل المپیک ریو راه تنها تمرین کردن را در پیش گرفت که در المپیک جواب گرفت اما بعد از آن فقط از او ناکامی دیدیم. خیلیها نسبت به این تصمیم کیانوش موضع گرفتند و خواهان این شدند که او هم مانند دیگر چهرههای وزنهبرداری نظیر بهداد سلیمی و سهراب مرادی زیر نظر سرمربی تیم ملی تمرین کند. اما باز هم رستمی محکم روی تصمیمش ماند چراکه پشتش به رییس فدراسیون گرم بود.
خلایق هرچه لایق
اصلا کسی وه حاضر نیست با مربی تیم ملی کارکنه و خون خودش و رنگین تر از بقیه ورزشکاران میدونه چرا باید دعوت بشه به تیم ملی اگه این روال جا بیفته که دیگه هر ورزشکاری بخواد بدون مربی کار کنه دیگه اردوی تیم ملی معنایی نداره