.svg)
بحران در قلب نیروی دریایی آمریکا: کشتی‌سازی در مسیر سقوط
صنعت کشتی‌سازی آمریکا با چالش‌های جدی روبه‌روست.
به گزارش پارسینه و به نقل از nationalsecurityjournal، پس از همه‌گیری کووید، کاهش نیروی انسانی، فرسودگی کارخانه‌ها و بودجه‌های ناپایدار باعث کندی یا توقف پروژه‌های مهم شده‌اند. کشتی رزمی ساحلی (LCS) عملکرد ضعیفی داشت، پروژه ناوشکن‌های زوم‌والت پس از لغو مهمات به سه کشتی محدود شد، و تولید زیردریایی‌های کلاس ویرجینیا به دلیل اولویت یافتن کلاس کلمبیا با تأخیر مواجه شد.
اکنون نگرانی‌هایی وجود دارد که توسعه زیردریایی آینده SSN(X) نیز با تولید کلاس کلمبیا برای منابع محدود صنعتی رقابت کند و هر دو برنامه را به تأخیر بیندازد.
دلایل اصلی این بحران عبارت‌اند از:
- آغاز ساخت قبل از نهایی شدن طراحی‌ها
- شکنندگی زنجیره تأمین
- کمبود نیروی کار ماهر
- ضعف در نظارت و مدیریت برنامه‌ها
راه‌حل‌هایی مانند قانون SHIPS for America، نظارت دقیق‌تر مشابه GAO، و همکاری‌های بین‌المللی مانند مشارکت هیوندای و Huntington Ingalls پیشنهاد شده‌اند تا ظرفیت تولید افزایش یابد و الزامات پروژه‌ها تثبیت شوند.
با این حال، پیشرفت در این مسیر کند خواهد بود. بازسازی زیرساخت‌های کشتی‌سازی یک ضرورت حیاتی برای امنیت ملی آمریکاست، به‌ویژه اگر نیروی دریایی بخواهد پاسخگوی نیازهای آینده باشد.
پروژه‌هایی که به نتیجه نرسیدند
در دهه ۲۰۰۰، کشتی رزمی ساحلی با هدف انجام عملیات در مناطق نزدیک به ساحل طراحی شد. این کشتی‌ها قرار بود ماژولار باشند و بسته‌های مأموریتی مختلف را به‌راحتی تعویض کنند. اما هر دو مدل آن کلاس آزادی و کلاس استقلال با طراحی‌های ناپایدار و تغییرات مکرر در مأموریت‌ها مواجه شدند. مشکلات مکانیکی، به‌ویژه در سیستم‌های پیشران، و ضعف در توان رزمی باعث شدند این پروژه ناکام بماند. نیروی دریایی برخی از این کشتی‌ها را زودتر بازنشسته کرد و تمرکز خود را به پلتفرم‌های قوی‌تر معطوف ساخت.
ناوشکن‌های زوم‌والت نیز با هدف ایجاد تحول در جنگ‌های دریایی طراحی شدند. اما به دلیل هزینه‌های بالا و تغییر در اولویت‌های راهبردی، تعداد آن‌ها از ۳۲ به ۳ کشتی کاهش یافت. لغو توسعه مهمات مخصوص، سیستم توپخانه پیشرفته این کشتی‌ها را بی‌اثر کرد و تغییر مأموریت در میانه راه، اجرای پروژه را پیچیده‌تر ساخت.
تأخیر در زیردریایی‌ها
برنامه زیردریایی کلاس ویرجینیا در ابتدا موفق بود، اما بلوک‌های جدید آن—به‌ویژه بلوک V—با تأخیرهای چندساله مواجه شده‌اند. دلیل اصلی این تأخیرها، اختلال در زنجیره تأمین، کمبود نیروی کار، و اولویت یافتن زیردریایی‌های کلاس کلمبیا به‌عنوان ابزار بازدارندگی راهبردی است.
پایگاه صنعتی فعلی توان ساخت همزمان دو کلاس زیردریایی را ندارد، مگر با سرمایه‌گذاری گسترده و توسعه زیرساخت‌ها.
زیردریایی SSN(X) که قرار است نسل آینده زیردریایی‌های تهاجمی باشد، هنوز در مرحله طراحی مفهومی است. این زیردریایی قرار است سریع‌تر، پنهان‌کارتر و مجهزتر از کلاس ویرجینیا باشد، اما هنوز از نظر بودجه، الزامات فنی و ظرفیت تولید با ابهاماتی مواجه است.
مشکلات ساختاری صنعت کشتی‌سازی آمریکا
یکی از مشکلات اصلی، بی‌ثباتی در طراحی است. بسیاری از پروژه‌ها قبل از نهایی شدن طراحی‌ها آغاز می‌شوند که باعث بازکاری، اتلاف منابع و تأخیر می‌شود. دفتر حسابرسی دولت (GAO) بارها نیروی دریایی را به‌خاطر ضعف در برنامه‌ریزی و عدم استفاده از تجربیات تجاری مورد انتقاد قرار داده است.
طراحی‌های بیش‌ازحد بلندپروازانه که چند فناوری اثبات‌نشده را همزمان ادغام می‌کنند، اغلب با افزایش هزینه و کاهش عملکرد همراه هستند.
از سوی دیگر، صنعت کشتی‌سازی آمریکا از زمان جنگ سرد به‌شدت کوچک شده و تنها چند کارخانه بزرگ با ظرفیت محدود باقی مانده‌اند. زیرساخت‌های قدیمی، کمبود سرمایه‌گذاری در نوسازی، و کمبود نیروی کار ماهربه‌ویژه در رشته‌هایی مانند جوشکاری و لوله‌کشی تولید را با مشکل مواجه کرده‌اند. این مشکلات با اختلالات زنجیره تأمین در دوران کووید تشدید شده‌اند.
نقش بودجه و مدیریت ضعیف
کشتی‌سازی نیازمند بودجه بلندمدت و پایدار است، اما تأخیر در تصویب بودجه‌های کنگره، تغییر اولویت‌ها و تخصیص مجدد منابع باعث شده برنامه‌ها دچار اختلال شوند. برای مثال، انتقال ۲.۸ میلیارد دلار از بودجه کشتی‌سازی برای پرداخت حقوق نیروها، پروژه‌های جاری را با ابهام مواجه کرد.
مدیریت ضعیف در داخل نیروی دریایی نیز به مشکلات دامن زده است. نبود نظارت مؤثر، عدم پاسخگویی، و هماهنگی ضعیف میان رهبری و پیمانکاران باعث شده اجرای پروژه‌ها با شکست مواجه شود. بسیاری از توصیه‌های GAO هنوز اجرا نشده‌اند و اصلاحات ساختاری همچنان در حد گزارش باقی مانده‌اند.
راه‌حل‌ها و چشم‌انداز آینده
دولت فعلی از این بحران آگاه است و تلاش‌هایی برای رفع آن انجام داده است. کنگره قوانینی مانند SHIPS for America را تصویب کرده تا پایگاه کشتی‌سازی تجاری تقویت شود و هماهنگی میان نهادهای دولتی بهبود یابد. همکاری‌های بین‌المللی مانند مشارکت هیوندای و Huntington Ingalls نیز می‌تواند به انتقال تجربیات و افزایش ظرفیت کمک کند.
نیروی دریایی نیز بررسی‌هایی برای شناسایی مشکلات و تدوین برنامه‌های اصلاحی انجام داده است. اما این مسیر آسان نیست. بسیاری از راه‌حل‌ها نیازمند اصلاحات عمیق نهادی هستند که ممکن است سال‌ها طول بکشد.
نوسازی تأسیسات کشتی‌سازی آمریکا نیازمند منابع مالی و تعهد بلندمدت از سوی دولت‌های مختلف است چالشی که آمریکا در گذشته با آن دست‌وپنجه نرم کرده است.
با وجود همه این مشکلات، بازسازی صنعت کشتی‌سازی آمریکا یک ضرورت است. این نه‌تنها به توان دفاعی کشور کمک می‌کند، بلکه نقش حیاتی در حفظ امنیت مسیرهای تجاری جهانی دارد که بسیاری از کشورها به آن وابسته‌اند.
ارسال نظر