سی تیر را زندگی کنیم

دانشجوی دکترای تخصصی علوم سیاسی ( مسایل ایران )
مدیر روابط عمومی شهرداری منطقه 12 ( قلب طهران)
ساعت در حدود 9 شب بود ، از کنار موزه بانک سپه به سمت سی تیر در حال حرکت بودم ؛ یادم می آید آن روزها در شهرداری تهران تازه استخدام شده بودم، حرفی به اندازه 13 سال پیش ، در تقاطع سی تیر ایستادم تا تاکسی احتمالا از انجا رد شود و من را به سمت میدان حر برده تا آنجا به انقلاب و سپس منزل بروم ، هنوز لحظاتی نگذشته بود که در ابتدای سی تیر تاریکی وهم انگیزی سرتاسر وجودم را گرفت و قبل از انکه بتوانم خودم را پیدا کنم ، توسط دو نفر که از درون خیابان به سمت من دویدند مورد حمله قرار گرفتم و در کسری از دقیقه وسایل من به سرقت رفت و سارقین نیز در تاریکی و خلوتی سی تیر گم شدند .
سالها گذشت تا دست روزگار و در مسیر شغلی من را کارمند منطقه 12 نمود و افتخار خدمت بعنوان مدیر روابط عمومی قلب طهران را یافتم . قلبی که آن روزها بیماری شب مردگی داشت و امروز دیگر چنین نیست . آری خیابانی که سالیانی دورتر کمتر کسی از آن به عنوان خیابان ادیان و موزه ها و تاریخ و غذا نام می برد ، امروز زنده شده بود . بوی زندگی می داد ، نه کالباس و سویس در آن می فروشند و نه روغن های داغ بد بو را به روی زمین ! سی تیر دیگر یک خیابان تاریک و مرده نبود که هر از چند گاهی عده ای معدود به انجا بیایند تا در طول روز شاید موزه ها را رفته و در پارک معلم استراحت کنند و یا حتی به گل رضائیه بروند و در دل تاریخ چای بنوشند ! خیابان سی تیر این روزهایش را دیگر فراموش نخواهد کرد . مکان رویدادی ویژه که به همت مدیریت شهری تبدیل به پاتوق فرهنگی - هنری و اقتصادی در راه احیا زندگی شبانه شده و امنیت در آن تا پاسی از شب برای خانواده ها و رهگذران فراهم است . خیابانی که موزه ها در آن فعال هستند و توریست های داخلی و خارجی حتما از آن بازدید می کنند . معبری که در آن شما می توانید غذایی سالم در کنار تاریخ میل کنید بی انکه نگران آلودگی و حواشی باشید .
خیابان سی تیر ، مرکز تاریخ ساز ایران معاصر این ایام را می گذراند به لطف محبت و اعتماد شهروندان به خادمان خودشان در مدیریت شهری تهران که با امید به فردای بهتر و تلاش به دنبال ایجاد نشاط و سرزندگی در شهر هستند . مرکزی که روزگاری در تاریکی و سختی می رفت تا گم شود و سرمایه های انسانی و اجتماعی خود را به دست فراموشی بسپارد ، دیگر چنین نیست ، از بزرگان هنر تا موسیقی در ان ساکن هستند . از استاد چکناواریان تا مرحوم در انجا ساکن هستند . تلخی آن شب سرد و سخت در ابتدای سی تیر امروز دیگر برای من و بسیاری از خانواده های تهرانی و ایرانی معنایی پیدا نمی کند . حس خوب امنیت در کنار ، جنب و جوش شهروندان تهرانی به همراه حضور دیگر دستگاه های خدمت رسان ، وصف ناپذیر است . دقایقی که من و همکارانم که در احیا این کالبد زحمات زیادی متحمل شده ایم و برای انچه در میان این همه نامهربانی به شهر و شهروندان ، طعنه ها ، کنایه ها و حواشی با همه مشکلات در انجا می گذرانیم و دیدن شادمانی و شور و بازگشت زندگی شهروندان به این جغرافیای بی نظیر هویتی - تاریخی و تفریحی ، از همه تلخی های گذشته اش ما را بی نیاز می کند ، بهترین پاداش خدمت است. سی تیر این روزها دیگر فقط یک خیابان ساده نیست ، هر چند که نقدهایی نیز دارد اما باید صادقانه گفت :، زندگی در ان جریان دارد با همه عناصرش و با همه ادم هایی که یاد گرفته اند هر جا مردم در ان شادی و حس زندگی می کنند ، آنجا را مخدوش در تصاویر معکوس نشان دهند و یا نرفته قضاوت کنند . امروز سی تیر گل می دهد به پاس زندگی ادیان آسمانی ، به پاس گل رضائیه اش ، به پاس موزه های بی نظیرش و به پاس غذاهای لذیذش ، امروز سی تیر مفهوم یک طرح موفق شهری برای بازگشت و احیاء زندگی در قلب طهران است . زندگی که می رفت تا در دل بسیاری از گمشده هایمان ، ناپدید شود.سی تیر با همه نقدهایی که دارد می رود تا به یک برند گردشگری در قلب طهران ، این کالبد ویژه و محل تولد پاییتخت تبدیل شود به احترام مردم و برای مردم به مرکز گردشگری طهران قدیم .