چرا کسی از من درباره کاهش فقر نمی‌پرسد

وی اظهار کرد: وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی یک وزارتخانه بزرگ اجتماعی است و متاسفم که برخی افراد؛ هیچگاه این وزارتخانه را با دید اجتماعی ندیده اند.

ربیعی تصریح کرد: با گروههای اجتماعی مختلفی مانند معلولان، زنان سرپرست خانوار، رهایافتگان از اعتیاد، خانواده های زندانیان فعالیت دارم که اگر یک اپسیلون تصمیم درست درباره آنها گرفته شود، روی وضعیت زندگی و معیشتی آنها بسیار اثرگذار است.

وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی با ذکر خاطره ای گفت: زمستان ها که هوا خیلی سرد بود با اتوبوس به مدرسه می رفتم، بقیه سال را پیاده می رفتم، در هوای سرد بخصوص زمستان ها سعی می کردم با اتوبوس به مدرسه خودم برم، کلاس هفتم بود، شاگرد زد به بغل ماشین و به شوفر گفت نگهدارید یک «دو زاری» در حال غلت خوردن است، آن زمان بلیط «دو زار» بود، روی پنجه پای خودم رفتم که نگاه کنم چطوری این پیرمرد معتاد «دو زاری» را می بیند که داره غلت می خورد، اما دیدم یک آدم چاق دارد می دود که سوار ماشین بشود، ما پدیده ها را به هر شکلی که علاقه مند هستیم می بینیم و شاگرد آن شوفر، فردی را که برای سوار شدن به ماشین می دوید را به شکل «دو زاری» می دید و نمی دانم چرا من را به شکل شستا می بینند.

ربیعی تاکید کرد: این وزارتخانه اجتماعی که هر حرکتش به عنوان حرکتی در جهت ایجاد آرامش افراد تحت نهادهای حمایتی است و سرمایه های عظیم اجتماعی مانند کارگران را دارد، جای سوال است که چرا به این شکل دیده می شود و هیچگاه به عنوان یک نهاد اجتماعی به این وزارتخانه نگریسته نمی شود.

وی تاکید کرد از سال ۱۳۵۶ من روزنامه کارگری چاپ کردم و مقاله نوشتم و این سرمایه اجتماعی بوده که من با خودم آورده ام و به جاهایی رفتم که دیدی از امنیت اجتماعی پیدا کرده ام و کتاب «مطالعات امنیت ملی» من به چاپ پنجم در دوره دولت آقای احمدی نژاد رفت، دید وسیع در این شرایط اجتماعی کشور پیدا کردم و من اکنون بخاطر آن «دو زاری» دارم مورد پرسش قرار می گیرم.