گوناگون

راه حل ترافیک تهران چیست؟

هر روز، همه ما، شهروندان كلا نشهرها بالاخص تهران بيش از روز قبل در خيابان‌هاى قفل شده گرفتار مى شويم و وقت، انرژى و سرمايه خود را هدر مى دهيم ولى گويا مثل گرفتاران بيمارى مزمن لاعلاج كه اميدى به سلامت ندارند، به وضع اسف بار و غيرعادى خويش عادت كرده ايم و رضايت داده ايم، تا جايى كه حتى گاه از ابراز گله اى شفاهى هم پرهيز مى كنيم كه نه حوصله تكرار هزار باره شكايت از ترافيك هست ونه حوصله توجه و شنيدنش.

هر روز، همه ما، شهروندان كلا نشهرها بالاخص تهران بيش از روز قبل در خيابان‌هاى قفل شده گرفتار مى شويم و وقت، انرژى و سرمايه خود را هدر مى دهيم ولى گويا مثل گرفتاران بيمارى مزمن لاعلاج كه اميدى به سلامت ندارند، به وضع اسف بار و غيرعادى خويش عادت كرده ايم و رضايت داده ايم، تا جايى كه حتى گاه از ابراز گله اى شفاهى هم پرهيز مى كنيم كه نه حوصله تكرار هزار باره شكايت از ترافيك هست ونه حوصله توجه و شنيدنش. با اين همه منطقا بايد اين حكايت پر درد را داراى نقطه پايانى دانست و نمى توان دلخوش بود كه اين مرض مهلك اجتماعى را اگر عادى جلوه دهيم و معتاد گونه با دل و جان بپذيريم، ديگر مى توان زندگى را با آن آميخت و همچنان ادامه داد. چرا كه بالا خره آستانه تحملى وجود دارد و روزى زيستن در چنين شهرى غيرممكن خواهد شد وگريز از آن بر مردم و دولت ناگزير مى شود. اين واقعيت تلخ چنان بديهى است كه كسى منكر آن نمى شود اما به ظاهر هيچ تلاش موثرى براى رفع آن يا حداقل به تعويق انداختنش نمى شود. چرا؟

۱) مشكلات ريشه دار، چند وجهى و پيچيده اى از اين قبيل چيزى نيست كه فقط به همت مسئولى يا سازمانى رفع و رجوع شود. اگر به گسترش روز افزون ترافيك نگاهى دقيق و آسيب شناسانه كنيم مى توانيم فهرست بلند بالايى از علت‌هاى مستقيم وغيرمستقيم براى آن تهيه كنيم كه هر يك مختصات خاصى دارد و به بخشى از دولت يا بدنه جامعه مربوط مى شود و حل آن راهكار مخصوص - و گاه منحصر به فرد- و برنامه ريزى درازمدت و نظارت مستمر و بودجه كافى و كارشناسى متبحر و مديريت شايسته و از همه مهم تر همراهى و همگامى سازمان ها و ارگان‌هاى مختلف و متفاوت را مى خواهد كه جمع اينها در روزگار ما چيزى شبيه محال است!
به اين فهرست نگاهى بيندازيد: سيستم حمل ونقل عمومى نامطلوب و كم توان، نبودن فرهنگ استفاده از وسايل نقليه عمومى در بين شهروندان، گذرگاه ها و خيابان‌هاى قديمى و كم عرض و نامناسب با ترافيك روز، تغيير برنامه‌هاى مديريت شهرى به دليل تغيير مديران شهرى، سو» مديريت در صنعت، فرهنگ غلط رانندگى شهروندان، وجود به سفرهاى غيرضرورى شهرى به دليل عدم استفاده يا ارائه خدمات دولتى و بانكى به وسيله فناورى‌هاى نوين الكترونيكى، تمركز مجموعه‌هاى دولتى در پايتخت يا كلانشهرها، مهاجرت بى رويه به پايتخت و كلا نشهرها به دليل نبودن امكانات مناسب در شهرستان ها و بحران بيكارى، عدم گسترش خدمات نوين اقتصادى، قرار گرفتن مراكزى چون بازار در مركز شهر و ...

حل هر كدام از اين معضلات نياز به همه آن امكانات و هماهنگى ها و برنامه ريزى ها دارد، حال آنكه حل مشكل ترافيك كلانشهرى چون تهران در گرو حل متناسب همه اين نارسايى هاست اينجاست كه بايد گفت چنين مشكل حادى را فقط مى توان به شكل بحرانى ملى ديد و با عزمى همه جانبه و ملى حل كرد.

۲) وقتى از عزم ملى براى رفع بحرانى اين چنينى سخن مى گوييم در واقع دولت را هم مجموعه اى منظور داشته ايم كه نه تنها برآمده از آراى مردم است بلكه در نظر و عمل منطبق برخواسته ها و احتياجات جامعه قدم برمى دارد، نه اميال و افكار خويش. از سوى ديگر قدرت برنامه ريزى صحيح و تحليل علمى و تصميم گيرى منطقى، نظم و انسجام درونى زيرمجموعه و سازمان‌هاى دولتى و همگامى و همراهى ارگانيك و همچنين توان هدايت و اجراى برنامه اى دراز مدت و دقيق براى رفع مشكلى اين چنينى در دولت، لا زمه اصلى چنين عزمى است.
اگر مجموعه دولت چنين توانى داشته باشد و به چنين كارى همت گمارد، شهروندان در مرحله بعد هستند كه بايد به پيشبرد آن كمك كنند و تا به ثمر نشستن آن همراه و همگام دولت - يا دولت ها - باشند والا بدون وجود چنين دولت يا بدون تصميم همه جانبه دولت در اجراى پروژه اى براى رفع مشكل از مردم كار زيادى برنمى آيد (منظور از دولت در اينجا، دولت به معناى كلى وعام است).

حال مى توان با نگاهى تاريخى به مجموعه اقدامات يا تصميمات اخذ شده در اين زمينه، قضاوت كرد كه آيا چنين شرايطى براى تحقق عزم ملى در رفع مشكل ترافيك وجود دارد؟

مى توان ادعا كرد كه هيچ برنامه ريزى همه جانبه و كلانى براى رفع مشكل ترافيك در سال‌هاى اخير شكل نگرفته است. تعامل دولت با مجلس، دولت با شهردارى تهران و حتى انسجام درونى دولت به گونه اى نبوده كه اصلا انتظار چنين برنامه ريزى وجود داشته باشد! شواهد بسيارى در اين باره وجود دارد، اما به مرور چند مساله اكتفا مى كنيم: دولت ۲ سال قبل تصميم گرفت براى كاهش بار ترافيك شهرها، ساعت كار بانك ها را تغيير دهد و چنين كرد، در حالى كه به اذعان كارشناسان چنين طرحى بدون كار كارشناسى و علمى داده شده بود و عملا هم نتيجه عكس داد، اما دولت به جاى قبول اشتباه بر اقدام خود چندان پافشارى كرد كه نمايندگان مجلس مجبور به تصويب مصوبه اى در لغو اين تصميم گرفتند. براساس قانون، دولت بايد در ۲ سال گذشته با اختصاص بودجه در گسترش سيستم حمل و نقل عمومى و جمع آورى خودروهاى فرسوده اقدامات موثرى را انجام مى داد كه در عمل به تعهدات چندان عمل نشد و مثلا از اتوبوس هايى كه بايد تحويل شهردارى تهران مى شد، بسيارى از آنان در موعد مقرر تحويل داده نشده است. در مواردى كه به نظر مى رسد راهكار دولت براى رفع بيكارى و بهبود وضع اقتصادى شهرستانها باشد، اما و اگرهاى فراوانى وجود دارد، مثلا در موفقيت طرح پرداخت وام به بنگاه‌هاى زودبازده بين وزارت كار وبانك مركزى اختلاف دراز دامانى وجود داشته و دارد و ... تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.
پس در واقع پيش نيازهاى تحقق عزم ملى براى رفع مشكل اين چنينى وجود ندارد و اين اولين و مهم ترين مانع در اين راه است.

۳) مى توان به گونه اى ديگر هم به معضل ترافيك روز افزون و چگونگى حل آن نگاه كرد. اينكه به جاى تجزيه آن به علت‌هاى مختلف و تلا ش براى حل آنها، ترافيك را بخشى از زنجيره مشكلات و معضلاتى ديد كه مى تواند در سايه يك مديريت سيستماتيك و علمى حل شود. در واقع در اين نگاه ترافيك بخش كوچكى از مجموعه مسائل و معضلا ت شكل گرفته از سو» مديريت‌هاى كلان است اما آنچه از اين نوع نگاه هم به دست مى آيد با آنچه پيش از اين بدان رسيديم تفاوتى ندارد و بايد گفت كه در هر دو صورت بايد در راه تشكيل مجموعه اى مديريتى كوشيد كه قدرت، صلاحيت و صداقت براى تحقق عزم ملى در رفع مشكلات كلان و مزمن كشور را داشته باشد.
محمدحسین روانبخش

ارسال نظر

  • ناشناس

    خيلي خوب بود متشكر از اين موضوع

  • مسعود

    با سلام خیلی خوشحالم که فکر راه حلی برای اینکه ترافیک تهران وکلانشهر ها ایران پیدا شود به ذهن شما خطور کردهااا حال با چند سوال
    میشه پرسید ایا راه حلی هست چگونه میشه این معضل که خود باعث مشکلات زیادی گردیده میشه حل کرد همونجور که گفتید ترافیک با بخشهای زیادی سر کار دارد از جمله شهر داری راهنمایی رانندگی ارگانهای دولتی ووووو
    من نظریه دارم
    ایا وردی ماشینهتای که وارد تهران میشود با ساخت خیابان یکسان است طبیعیه که جواب این سوال نه است وقتی به طور متوسط روزی 1000عدد خودرو وارد تهران میشه
    که استندارد میگوید برای هر ماشین باید 18 متر مربع باید تولید خیابان کردیعنی روزی 18000 متر مربع اگر فضا اضافه شود تازه ما سر جای اولیم
    به نظر شما چرا نمیشه
    ایا بهای زمین یا ملک در محاسبات دیده میشود
    وقتی متوسط زمین در تهران که عمده انها یا تجاری هستند یا ادرای متری چهل میلیون تومان است با یک حساب سر انگشتییعنی 18000 ضربدر چهل میلیون چه عد بزرگی میشود که ما باید روزانه تو لید خیابان کنیم
    ایا شدنیست طبیعیه نه بودجه دولت کفاف می دهد نه شدنیه
    پس چه باید کرداین شد جای سوال برای من که هیچ کسی به اون توجه
    نداره

  • مهاجر

    تشکر

  • رضا

    به نظر من ترافیک کلان شهرها براحتی قابل حله
    اما عده ای موافق حل ترافیک نیستن
    حالا چند سوال
    1)آیا فقط در ایران اتومبیل زیاد است؟
    2)آیا فقط در ایران زمین کم است؟
    3)آیا مردم ایران واقعا بی فرهنگند؟
    4)اگر راه حل وجود داشته باشد(بدون جلوگیری از تولید خودرو)استقبال میشود؟

  • رضا

    سلام
    من طرحی دارم که طی دوسال با
    بودجه حدود 500000000000 تومان
    البته با توجه به قیمت ارز2500 تومان
    ترافیک تهران تا80% حل میشود
    بسم الله الرحمن الرحیم

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان

    نمای روز

    اخبار از پلیکان

    داغ

    حواشی پلاس

    صفحه خبر - وب گردی

    آخرین اخبار