گاف‌های مهم ارتش آمریکا در حمله به «الشعیرات»

به گزارش مشرق، یک بهانه واهی و اتفاقی مبهم که با هیچ کدام از استنادات، تقصیری را متوجه دولت و ارتش سوریه نمی کرد، باعث شد تا بامداد روز جمعه هفته گذشته، نیروی دریایی آمریکا با توصیف آنچه که تلافی حمله شیمیایی به استان ادلب توسط نیروهای سوریه می نامید، یک پایگاه مهم نیروی هوایی ارتش سوریه را با تعدادی موشک کروز مورد حمله قرار دهد و بار دیگر با زیر پا گذاشتن قواعد و قوانین بین المللی، تلاش کند خودی نشان دهد.

اطلاعات رسمی حکایت از آن دارد که ارتش آمریکا ۵۹ فروند موشک کروز تاماهاوک به پایگاه هوایی الشعیرات شلیک کرده و موجب بروز خساراتی در این پایگاه شده است. این ۵۹ فروند موشک کروز از ۲ فروند ناوشکن آمریکایی که در ۳۰۰ کیلومتری این هدف در دریای مدیترانه حضور داشتند شلیک شده و حدودا ۳۰ دقیقه طول کشیده که تا به هدف های خود برسند.

واژه Tomahawk نام یک تبر مخصوص سرخپوستان آمریکایی است که امروزه به این موشک کروز که با کد BGM-۱۰۹ در نیروی دریایی آمریکایی فعال شده است، اطلاق می شود. این موشک در خدمت نیروی دریایی آمریکا بوده و از زیردریایی های تهاجمی و برخی از شناورهای سطحی نیروی دریایی آمریکا شلیک می شوند. در جریان این حمله اخیر نیز، این موشک ها از دو فروند ناوشکن کلاس Arleigh Burke به نام های USS Porter و USS Ross به سمت هدف شلیک شدند.

این موشک ها ساخت شرکت آمریکایی ریتهون هستند و بسته به مدل از حدود ۱۳۰۰ الی ۲۵۰۰ کیلومتر برد دارند. بر اساس مدل، این موشک ها توان درگیری با اهداف زمینی ثابت و متحرک و همچنین اهداف روی سطح آب را نیز دارند. مدل بلوک ۴ که در این حمله از آن استفاده شده است دارای قیمتی در حدود یک میلیون و ۳۰۰ هزار دلار است.

کروزهای تاماهاوک توان حمل سر جنگی اتمی و متعارف را داشته و در گونه متعارف، انواع مختلفی از سر های جنگی برای این موشک توسعه پیدا کرده است اما عمدتا در ماموریت ها، این موشک از سر جنگی ۱۰۰۰ پوندی شدید الانفجار بهره می برد. موشک های تاماهاوک از موتور توربوفن بهره برده و سرعت آن در حدود ۸۹۰ کیلومتر بر ساعت است.


این موشک های مشهور و پر استفاده، از سال ۱۹۸۳ میلادی وارد خدمت نیروهای مسلح آمریکا شده و به دلایل مختلف، تا به امروز صرفا به ارتش انگلستان به عنوان یکی از مهمترین و نزدیک ترین دوستان سیاسی و نظامی آمریکا، صادر شده اند. سابقه رزمی این موشک ها نیز به جنگ اول خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ بر می گردد و از آن تاریخ تا به امروز تقریبا در تمامی نبردهای بزرگ آمریکا، از این موشک در حجم بالا استفاده شده است و عملا بر اساس گزارش ها و آزمایش های انجام شده درباره آن، دقیق ترین موشک کروز آمریکایی محسوب می شود.

این موشک در اصل به عنوان یک سلاح هدایت شونده با دقت بسیار بالا بر هدف قرار دادن هم اهداف ثابت و هم متحرک تا به امروز معرفی شده است. تصاویر با کیفیت بسیار بالایی نیز تا به امروز از آزمایش های مختلف این موشک منتشر شده و در مواردی حتی تصاویر از اصابت های دقیق این موشک در جریان نبرد هم توسط آمریکایی ها منتشر شده است. البته ذکر این مسئله هم بسیار مهم است که تا به امروز هرگز این موشک در برابر یک دفاع مستحکم هوایی قرار نگرفته و در اکثر اوقات در زمینی بی دفاع تا رسیدن به هدف پیش رفته است. این موشک از ترکیبی از سامانه های راداری، ماهواره ای ، اینرسیایی و تطبیق دهنده ها برای کشف اهداف خود بهره می برد.

اما ساعاتی از حمله آمریکایی ها به این پایگاه نگذشته بود که وزارت دفاع روسیه در بیانیه ای، اعداد جالبی را در خصوص موشک های آمریکایی اعلام کرد. بر اساس اعلام روسها، از ۵۹ موشک شلیک شده به سمت پایگاه هوایی مذکور در سوریه تنها ۲۳ فروند از آنها به هدف رسیده است و از نقطه برخورد ۳۶ موشک دیگر خبری در دسترس نیست. این در حالی است که منابع رسمی و رسانه ای آمریکایی بدون تکذیب دقیق اطلاعات منتشره توسط روسها یا ارائه مستنداتی برای نقض این ادعا، صرفا از به آب افتادن یکی از موشک های تاماهاوک به علت نقص فنی خبر دادند.


البته از دست رفتن بخشی از توان موشک ها در این جریان یک حمله با این تعداد شلیک، تا حدی قابل قبول است و شاید بتوان در بهترین حالت منطقی، برای ۵۹ فروند موشک شلیک شده در این حمله از دست رفتن ۵ یا ۶ فروند موشک را به دلایل مختلفی مثل از دست دادن ارتباط ماهواره ای، رو به رو شدن با آتش ضد هوایی حتی در شکل سبک، مشکل در سیستم پیشران، مواجهه با انواعی از اخلال گرها یا هر نقص دیگری را به عنوان خطایی قابل قبول مورد پذیرش دانست اما با بیانیه روسها و حتی اطلاعاتی که منابع غیررسمی صهیونیست ها از اصابت ۴۴ موشک (از دست رفتن ۱۵ موشک یعنی ۱۶ درصد شلیک ها) سخن می گوید، چنین آماری برای ارتش پر ادعای امریکا یک شکست تاریخی است .


مسئله آنجایی جالب تر می شود که بنا بر ادعای آمریکایی ها، این شلیک ها منجر به نابودی کامل این پایگاه مهم هوایی شده است اما ارتش سوریه با تمسخر عملی این ادعای آمریکا، در کمتر از ۲۴ ساعت از این حمله، پروازهای عملیاتی جنگنده های سوری از این پایگاه را مجددا آغاز کرد. از طرف دیگر منابع سوری اعلام کرده اند که به دلیل احتمال حمله آمریکا و رصد خود (که ممکن است با کمک روسها انجام شده باشد) حجم زیادی از هواپیماهای عملیاتی موجود در پایگاه را از آن خارج کرده اند و در اصل، هواپیمای زیادی از دست نرفته است. این موضوع نیز قطعا یک گاف و شکست اطلاعاتی برای ارتش امریکا خواهد بود که حتی یک عملیات ضربتی را نیز بدون اینکه طرف مقابل از آن مطلع شود، نتوانسته به سرانجام برساند.

روسیه نیز عملا با تایید این شکست اطلاعاتی ارتش آمریکا اعلام کرده است که در این حمله ۶ فروند میگ ۲۳ که در حال تعمیر بودند از بین رفته اند، اما طرف آمریکایی با اخباری مبهم مدعی نابودی بیش از ۲۰ فروند هواپیما در این حمله شده است که تصاویر منتشره از آن، چنین ادعایی را ثابت نمی کند.

با این اوصاف، به نظر می رسد اصرار ترامپ باری خودنمایی در قضیه ای مبهم و حتی ساختگی علیه ارتش و دولت سوریه، منجر به افشای سلسه ای از گاف ها و شکست های نظامی و اطلاعاتی از سوی ارتش آمریکا شده است که می توان دلایلی چون عدم آمادگی یگانهای رزمی آمریکا برای انجام عملیات های نظامی جدید (همانند نتایج به دست آمده از بمباران نیروهای داعش) یا خستگی ناشی از ماموریت های طولانی مدت در آبهایی با هزاران کیلومتر دوری از وطن باشد.

طبیعی است، دولت جدید آمریکا برای عبور از موانع و تحریف نگاه ها از ناکامی ها و شکست هایی که یکی پس از دیگری برای آنها و بخصوص ترامپ رقم خورده و همچنان درحال رقم خوردن است و قدرتمند جلوه دادن خود، دستاویزی بهتر از اقدام نظامی علیه سوریه نمی توانست داشته باشد اما قطعا تصور این را هم نداشتند که با لو رفتن سناریو حمله ضربتی خود و مشکلات متعدد در سامانه ارتباطی و موشکی خود، نتایج آن به این سرعت محو و تبدیل به ابزاری جدید برای تمسخر اقداماتشان باشد؛ شاید بهتر بود ترامپ برای به دست آوردن دل دختر خود، یک هدیه گران قیمت برایش می خرید تا آنکه با شلیک ۵۹ موشک ۱.۳ میلیون دلاری، بیش از ۷۵ میلیون دلار را صرف شوی تبلیغاتی جدیدی کند که ناآمادگی یگانهای عملیاتی ارتش آمریکا را بهتر از قبل نشان دهد.