.svg)
نگاهی متفاوت به ماجرای لب تاپ انگلیسی و انتشار عکسهای زن جوانی ایرانی
پارسینه: لپ تاپی که از خانه مالک انگلیسی...
پارسینه: خبر سرقت یک لپ تاپ در انگلیس و کشف آن در ایران چند روزی است در صدر اخبار فضای مجازی قرار گرفته است.
لپ تاپی که از خانه مالک انگلیسی آن، از آپارتمانش به سرقت می رود و مدتی بعد پیامی همراه با چند عکس از استفاده کنندگان لپ تاپ که در موقعیت های مختلف گرفته شده است (به واسطه نصب سیستم امنیتی بر روی لپ تاپ که به طور خودکار از اطراف عکس بگیرد و برای مالک خود ایمیل کند) برای مالباخته، در روز تولدش همراه با پیام تبریک تولدش از آن لپ تاپ ارسال می شود و به این ترتیب، مالک با دریافت این پیام، با ردیابی دستگاه، می فهمد لپ تاپ در ایران در حال استفاده است.
مالک برای بازیابی لپ تاپش اقدام به ایجاد سایتی و انتشار خبر و عکسهایی در این زمینه می کند. خبری که برای اولین بار توسط این فرد بر روی اینترنت قرار گرفت عبارت بود از قصه ی سرقت لپ تاپش به همراه عکسهایی از به اصطلاح سارق! که در موقعیتهایی از خانه، خانواده، کافی شاپ و حالات مختلف کاربر (که یک خانم جوان ایرانی بود) گرفته شده بود که در حین استفاده از لپ تاپ توسط یک نرم افزار مخفیانه، توسط خود لپ تاپ گرفته و برای مالک ارسال می گردیده است. با فرض واقعیت داشتن تمام جزییاتی که تا به امروز در این خصوص در فضای مجازی منتشر شده است؛ این اتفاق، از چندین زاویه محل تامل است.
محتوای این خبر دقیقا با تاکیدی عجیب بر اینکه واقعیت این است که وی سارق را به واسطه ردیابی سیستمش در ایران - تهران، کشف کرده است، نه تنها به قضاوت کل مساله پرداخته بود بلکه به همین راحتی و بدون هیچ دلیل قانع کننده و مستندی که مثبت سارق بودن کاربر باشد، اقدام به انتشار عکسهای شخصی و خانوادگی این فرد در فضای مجازی و اینترنت کرد.
از نگاه حقوقی چنین اقدامی، حتی با وجود اطمینان رسمی مالباخته، دلیل قانع کننده و قانونی برای انتشار عکسهای شخصی فرد سارق نمی شود تا چه رسد به اینکه این کار و اقدام به انتشار عکسها و اسناد خصوصی یک فرد، بر اساس حدس و گمانهای منبعث از ذهن مالک لپ تاپ باشد.
در ادامه ی این ماجرا، خانم جوان ایرانی (استفاده کننده ی فعلی لپ تاپ) که متوجه این اتفاق و انتشار این مطلب در اینترنت می شود با تماس با مالک لپ تاپ برای وی توضیح میدهد که از این ماجرا اطلاعی نداشته و این دستگاه را از فرد دیگری خریداری کرده است. همچنین خانم ایرانی،ضمن ابراز تاسف از این اتفاق، ابراز تمایلش برای برگرداندن لپ تاپ به صاحبش را به وی اظهار می دارد.
پس از این ماجرا، مالباخته ی ظاهرا نادم از این اقدام ناگهانی و ناسنجیده ی خود (اتهام سرقت به کاربر لپ تاپش و انتشار عکسهای شخصی وی) اقدام به حذف عکسهای مربوطه از مطلب نمود و در پایان آن، ضمن عذرخواهی از خانم کاربر فعلی لپ تاپ، اعلام کرد بخاطر اشتباهی که در قضاوت و انتشار عکسها کرده از پس گرفتن لپ تاپ صرف نظر کرده است!
حال جای این سوال باقی است، که آیا عذرخواهی و گذشت کردن از پس گرفتن لپ تاپی که البته پس گرفتن آن نیز مستلزم پروسه ی قضایی پیچیده ای برای اثبات مالکیت، اثبات جرم، ردگیری سارقان، و ... و سایر مراحل قانونی مربوطه بوده و حتی در صورت تمایل فرد مالک یا حتی اصرار وی به پس گرفتن لپ تاپ نیز، مستلزم پیگیری قضایی موضوع و یافتن سارق واقعی و کشف سلسله روابط پیچیده پروسه سرقت تا فروش آن و نهایتا باز پس گیری پول پرداخت شده ی کاربر فعلی و پس از رای مقامات قضایی، فراهم شدن مقدمات پس دادن لپ تاپ را مقدور می کرد ( که نشان می دهد اظهار تمایل خانم کاربر، صرفا از روی محبت و صرف نظر از حقوق خود در این زمینه و نگاه با اغماض وی از واگذاری مساله به پیگیری قضایی تا اثبات قضایی مساله است) آیا جبران اشتباه بسیار بزرگ ورود مالک لپ تاپ که یک جانبه به قاضی رفته و با حیثیت یک فرد آن هم خانمی ایرانی و انتشار عکسهای شخصی، و خصوصا بدون حجاب وی، که از نگاه کلی با توجه به مذهب حاکم بر کشور ایران، (جدای از مذهب واقعی و اعتقادات این فرد)احتمال مسلمان و مذهبی بودن این خانم اولین احتمالی است که به ذهن هر کسی می رسد، آیا قابل جبران است؟
حال جدای از استفاده ی غیراخلاقی و حتی سو استفاده ای که مالباخته از نرم افزار نصب شده بر روی سیستمش کرده، و بررسی قانونی حق داشتن یا نداشتن به اینکه آیا فرد به طور قائم به شخص و راسا مجاز بوده اقدام به بکارگیری عکسهایی کند که از این طریق به دستش رسیده و همچنین با توجه به اینکه در قوانین هرکشور و حتی قوانین بین الملل ورود به حریم شخصی دیگران و به طور خاص، تهمت و انتشار عکسهای شخصی یک فرد مجازاتهای سنگین و عواقب ناگواری برای اقدام کننده دارد، آیا معقول به نظر می رسد که فردی که چنین متهورانه، بدون هیچ گونه اطمینانی از مساله و بدون توجه به احتمال وجود واسطه در این میان، اقدام به انتشار عکسهای یک ایرانی آن هم با تاکید بر اینکه لپ تاپ سرقتی در ایران و تهران است قابل اغماض است؟
و با توجه به اینکه در این مساله به طور جدی و مکرر بر محل کشف دستگاه تاکید شده است و به طور خاص در کنار عکسهای شخصی این خانم، هویت ایرانی وی نیز مورد تاکید قرار گرفته است و به این موضوع تا حدودی ابعاد ملیتی هویتی نیز بخشیده (شاهد این قضیه واکنشهای کاربران ایرانی در فضای مجازی در محکومیت انتشار این عکسها و ابراز انزجار از تاکید مالک، بر ایرانی بودن سارق بدون اطمینان از مساله و بدون طی مراحل قضایی است) جا دارد در این مساله تدقیق شود که آیا این مساله یک موضوع شخصی بوده و هست که با یک عذرخواهی منتشر کننده ی خبر و عکسها پایان یابد؟ یا با توجه به قوانین سخت گیرانه ی بین المللی در خصوص رعایت حریم خصوصی افراد و حساسیت قوانین در خصوص حقوق کاربران اینترنت، پیگیری قضای اقدام این فرد جهت درس عبرتی بر بی اخلاقی ضرورت دارد؟
و جا دارد در پایان این سوال را در ذهن مرور کنیم که به راستی فردی که اینطور وقیحانه مساله را به قضاوت می نشیند و با حیثیت یک فرد و یک ملیت شوخی می کند، اگر خطای فاحش انتشار عکسهای خصوصی این خانم را مرتکب نشده بود و بعلت ارتکاب این جرم سنگین، واهمه و ترس از پیگیری قضایی و ورود پلیس به مساله را نداشت باز اعتراف به اشتباه خود می کرد و حاضر به عقب نشینی و عذرخواهی می بود؟
یا پرونده ای بی مستند برای لکه دار کردن شخصیت ایران و ایرانی برای همیشه بر روی صفحات اینترنتی باز می ماند؟ به عبارت دیگر، آیا از کنار کسی که با این وقاحت بازی بی مستندی را با حیثیت دیگران آغاز می کند باید با مهربانی عبور کرد؟
بنظر می رسد با توجه به اینکه به احتمال زیاد، مالباخته،(با توجه به برنامه نصب شده ی روی لپ تاپی که در ایران در حال استفاده است) اطلاعات و عکسهای دیگر و متنوع تری از این خانم، خانواده و کاربران احتمالی دیگری که از این دستگاه استفاده کرده اند؛ در اختیار داشته باشد با رعایت جوانب مساله و حداقل اخذ یک تضمین جدی در خصوص عدم سو استفاده ی این فرد از اطلاعات و عکسهایی که در اختیار دارد با احتیاط بیشتری از کنار این جنجال عبور شود.
لپ تاپی که از خانه مالک انگلیسی آن، از آپارتمانش به سرقت می رود و مدتی بعد پیامی همراه با چند عکس از استفاده کنندگان لپ تاپ که در موقعیت های مختلف گرفته شده است (به واسطه نصب سیستم امنیتی بر روی لپ تاپ که به طور خودکار از اطراف عکس بگیرد و برای مالک خود ایمیل کند) برای مالباخته، در روز تولدش همراه با پیام تبریک تولدش از آن لپ تاپ ارسال می شود و به این ترتیب، مالک با دریافت این پیام، با ردیابی دستگاه، می فهمد لپ تاپ در ایران در حال استفاده است.
مالک برای بازیابی لپ تاپش اقدام به ایجاد سایتی و انتشار خبر و عکسهایی در این زمینه می کند. خبری که برای اولین بار توسط این فرد بر روی اینترنت قرار گرفت عبارت بود از قصه ی سرقت لپ تاپش به همراه عکسهایی از به اصطلاح سارق! که در موقعیتهایی از خانه، خانواده، کافی شاپ و حالات مختلف کاربر (که یک خانم جوان ایرانی بود) گرفته شده بود که در حین استفاده از لپ تاپ توسط یک نرم افزار مخفیانه، توسط خود لپ تاپ گرفته و برای مالک ارسال می گردیده است. با فرض واقعیت داشتن تمام جزییاتی که تا به امروز در این خصوص در فضای مجازی منتشر شده است؛ این اتفاق، از چندین زاویه محل تامل است.
محتوای این خبر دقیقا با تاکیدی عجیب بر اینکه واقعیت این است که وی سارق را به واسطه ردیابی سیستمش در ایران - تهران، کشف کرده است، نه تنها به قضاوت کل مساله پرداخته بود بلکه به همین راحتی و بدون هیچ دلیل قانع کننده و مستندی که مثبت سارق بودن کاربر باشد، اقدام به انتشار عکسهای شخصی و خانوادگی این فرد در فضای مجازی و اینترنت کرد.
از نگاه حقوقی چنین اقدامی، حتی با وجود اطمینان رسمی مالباخته، دلیل قانع کننده و قانونی برای انتشار عکسهای شخصی فرد سارق نمی شود تا چه رسد به اینکه این کار و اقدام به انتشار عکسها و اسناد خصوصی یک فرد، بر اساس حدس و گمانهای منبعث از ذهن مالک لپ تاپ باشد.
در ادامه ی این ماجرا، خانم جوان ایرانی (استفاده کننده ی فعلی لپ تاپ) که متوجه این اتفاق و انتشار این مطلب در اینترنت می شود با تماس با مالک لپ تاپ برای وی توضیح میدهد که از این ماجرا اطلاعی نداشته و این دستگاه را از فرد دیگری خریداری کرده است. همچنین خانم ایرانی،ضمن ابراز تاسف از این اتفاق، ابراز تمایلش برای برگرداندن لپ تاپ به صاحبش را به وی اظهار می دارد.
پس از این ماجرا، مالباخته ی ظاهرا نادم از این اقدام ناگهانی و ناسنجیده ی خود (اتهام سرقت به کاربر لپ تاپش و انتشار عکسهای شخصی وی) اقدام به حذف عکسهای مربوطه از مطلب نمود و در پایان آن، ضمن عذرخواهی از خانم کاربر فعلی لپ تاپ، اعلام کرد بخاطر اشتباهی که در قضاوت و انتشار عکسها کرده از پس گرفتن لپ تاپ صرف نظر کرده است!
حال جای این سوال باقی است، که آیا عذرخواهی و گذشت کردن از پس گرفتن لپ تاپی که البته پس گرفتن آن نیز مستلزم پروسه ی قضایی پیچیده ای برای اثبات مالکیت، اثبات جرم، ردگیری سارقان، و ... و سایر مراحل قانونی مربوطه بوده و حتی در صورت تمایل فرد مالک یا حتی اصرار وی به پس گرفتن لپ تاپ نیز، مستلزم پیگیری قضایی موضوع و یافتن سارق واقعی و کشف سلسله روابط پیچیده پروسه سرقت تا فروش آن و نهایتا باز پس گیری پول پرداخت شده ی کاربر فعلی و پس از رای مقامات قضایی، فراهم شدن مقدمات پس دادن لپ تاپ را مقدور می کرد ( که نشان می دهد اظهار تمایل خانم کاربر، صرفا از روی محبت و صرف نظر از حقوق خود در این زمینه و نگاه با اغماض وی از واگذاری مساله به پیگیری قضایی تا اثبات قضایی مساله است) آیا جبران اشتباه بسیار بزرگ ورود مالک لپ تاپ که یک جانبه به قاضی رفته و با حیثیت یک فرد آن هم خانمی ایرانی و انتشار عکسهای شخصی، و خصوصا بدون حجاب وی، که از نگاه کلی با توجه به مذهب حاکم بر کشور ایران، (جدای از مذهب واقعی و اعتقادات این فرد)احتمال مسلمان و مذهبی بودن این خانم اولین احتمالی است که به ذهن هر کسی می رسد، آیا قابل جبران است؟
حال جدای از استفاده ی غیراخلاقی و حتی سو استفاده ای که مالباخته از نرم افزار نصب شده بر روی سیستمش کرده، و بررسی قانونی حق داشتن یا نداشتن به اینکه آیا فرد به طور قائم به شخص و راسا مجاز بوده اقدام به بکارگیری عکسهایی کند که از این طریق به دستش رسیده و همچنین با توجه به اینکه در قوانین هرکشور و حتی قوانین بین الملل ورود به حریم شخصی دیگران و به طور خاص، تهمت و انتشار عکسهای شخصی یک فرد مجازاتهای سنگین و عواقب ناگواری برای اقدام کننده دارد، آیا معقول به نظر می رسد که فردی که چنین متهورانه، بدون هیچ گونه اطمینانی از مساله و بدون توجه به احتمال وجود واسطه در این میان، اقدام به انتشار عکسهای یک ایرانی آن هم با تاکید بر اینکه لپ تاپ سرقتی در ایران و تهران است قابل اغماض است؟
و با توجه به اینکه در این مساله به طور جدی و مکرر بر محل کشف دستگاه تاکید شده است و به طور خاص در کنار عکسهای شخصی این خانم، هویت ایرانی وی نیز مورد تاکید قرار گرفته است و به این موضوع تا حدودی ابعاد ملیتی هویتی نیز بخشیده (شاهد این قضیه واکنشهای کاربران ایرانی در فضای مجازی در محکومیت انتشار این عکسها و ابراز انزجار از تاکید مالک، بر ایرانی بودن سارق بدون اطمینان از مساله و بدون طی مراحل قضایی است) جا دارد در این مساله تدقیق شود که آیا این مساله یک موضوع شخصی بوده و هست که با یک عذرخواهی منتشر کننده ی خبر و عکسها پایان یابد؟ یا با توجه به قوانین سخت گیرانه ی بین المللی در خصوص رعایت حریم خصوصی افراد و حساسیت قوانین در خصوص حقوق کاربران اینترنت، پیگیری قضای اقدام این فرد جهت درس عبرتی بر بی اخلاقی ضرورت دارد؟
و جا دارد در پایان این سوال را در ذهن مرور کنیم که به راستی فردی که اینطور وقیحانه مساله را به قضاوت می نشیند و با حیثیت یک فرد و یک ملیت شوخی می کند، اگر خطای فاحش انتشار عکسهای خصوصی این خانم را مرتکب نشده بود و بعلت ارتکاب این جرم سنگین، واهمه و ترس از پیگیری قضایی و ورود پلیس به مساله را نداشت باز اعتراف به اشتباه خود می کرد و حاضر به عقب نشینی و عذرخواهی می بود؟
یا پرونده ای بی مستند برای لکه دار کردن شخصیت ایران و ایرانی برای همیشه بر روی صفحات اینترنتی باز می ماند؟ به عبارت دیگر، آیا از کنار کسی که با این وقاحت بازی بی مستندی را با حیثیت دیگران آغاز می کند باید با مهربانی عبور کرد؟
بنظر می رسد با توجه به اینکه به احتمال زیاد، مالباخته،(با توجه به برنامه نصب شده ی روی لپ تاپی که در ایران در حال استفاده است) اطلاعات و عکسهای دیگر و متنوع تری از این خانم، خانواده و کاربران احتمالی دیگری که از این دستگاه استفاده کرده اند؛ در اختیار داشته باشد با رعایت جوانب مساله و حداقل اخذ یک تضمین جدی در خصوص عدم سو استفاده ی این فرد از اطلاعات و عکسهایی که در اختیار دارد با احتیاط بیشتری از کنار این جنجال عبور شود.
سلام
باید دوستان تا به حال به این نتکته رسیده باشند که قوانین بین المللی و حقوق بشر از دیدگاه انگلوساکسون ها، فقط شامل بشری می شود که از نژادهای خاصی باشد و سایرن بربر هستند لذا اگر یک ایرانی این کار را کرده بود تا به امروز حد اقل یک قطع نامه در شورای امنیت علیه ایران تصویب شده بود. تنها پیام این ماجرا این است که لب تاپ های اروپایی و آمریکایی قابل اطمینان نیستند. به ویژه خانم های جوان باید بدانند که آبرو داشتن بهتر از لب تاپ اورپایی داشتن است.
شما خودتو بذار جای صاحب لب تاپ اگه لب تاپتو میدزدیدن میبردن جای که دستت بهش نمی رسید چیکار میکردی ؟ اون خانوم ایرانی باید بدونه سیستمی که وب کم داره به اینترنت هم وصل می شه رو نباید حریم خصوصی خود بدونه( انگارکه توی اتوموبیل نشسته) باید حجابشو نگه داره در ضمن نگاه کنید به اینکه جنس قاچاق و احیانا دزدی چرا سر از کشورمون در آورده ؟
حیف از اون وقتی که برای خواندن این مطلب صرف کردم.چنان در مورد یک مساله بی اهمیت قلمفرسایی کرده انگار توی مدینه فاضله داریم زندگی میکنیم.
ما هم خیلی عکس ندیده ایم حالا!!!!