زندگینامه حضرت فاطمه(س)

علو مقام حضرت زهرا (ع) تنها محدود به عصر حیات آن بزرگوار نیست و در همه اعصار جریان دارد لذا است که پیامبر اکرم (ص) در فرموده ای دیگر صراحتاً از فاطمه به عنوان سرور زنان اولین و آخرین یاد کرده اند

از سوی دیگر با مراجعه به قرآن کریم درمی‌یابیم که آیات متعددی در بیان شأن و مقام حضرتش نازل شده است که از آن جمله می‌توان به آیه‌ی تطهیر، آیه مباهله، آیات آغازین سوره دهر، سوره کوثر، آیه اعطای حق ذی القربی و دیگر آیات اشاره کرد که خود تأکیدی بر مقام عمیق آن حضرت در نزد خداوند است.

نام، القاب، کنیه‌ها نام مبارک آن حضرت، فاطمه (س) است و از برای ایشان القاب و صفات متعددی همچون زهرا،صدیقه،طاهره، مبارکه،بتول،راضیه،مرضیه،نیز ذکر شده است.

فاطمه، در لغت به معنی بریده شده و جدا شده است و علت این نامگذاری بر طبق احادیث نبوی، آنست که پیروان فاطمه (س) به سبب او از آتش دوزخ بریده،جدا شده و برکنارند و زهرا به معنای درخشنده است، از امام ششم، امام صادق (ع) روایت شده است که هنگامی دختر پیامبر مشغول عبادت می‌شد،نورش برای اهل آسمان می‌درخشید؛ همانطور که نور ستارگان برای اهل زمین می‌درخشد.

کنیه‌های فاطمه (س) نیز عبارتند از ام الحسین، ام الحسن، ام الائمه و ام ابیها که به معنای مادر پدر می‌باشد و رسول اکرم (ص)دخترش را با این وصف می‌ستود؛ این امر حکایت از آن دارد که فاطمه (س) بسان مادری برای رسول خدا بوده است.

مادر و پدر

همانگونه که می‌دانیم، نام پدر فاطمه (س) محمد بن عبدالله (ص) رسول گرامی اسلام است و مادرش خدیجه دختر خویلد، از زنان بزرگ و شریف قریش بوده است

ولادت
فاطمه (س) در سال پنجم پس از بعثت و در روز 20 جمادی الثانی در مکه به دنیا آمد،

مکارم اخلاق

سراسر زندگانی صدیقه طاهره (س)، سرشار از مکارم اخلاق و رفتارهای نمونه و انسانی است که روایات فراوانی از بزرگان اسلام در این مورد وجود دارد و از آن جمله از جابر بن عبدالله انصاری، صحابی پیامبر (ص) حکایتی از کرامات حضرت زهرا نقل شده است که ایشان چگونه با بخشیدن گردن بند خود توانست گرسنه‌ای را سیر کند ، برهنه‌ای را بپوشاند، پیاده‌ای را صاحب مرکب و فقیری را بی‌نیاز و غلامی را آزاد کند و سرانجام این گردنبند به نزد صاحب خویش بازگشت.

همچنین از امام حسن مجتبی(ع) نیز روایت شده است که میفرمایند"مادرم فاطمه را دیدم که در شب جمعه‌ای در محراب عبادت خویش ایستاده بود و تا صبحگاهان، پیوسته به رکوع و سجود می‌پرداخت، و شنیدم که بر مردان و زنان مؤمن دعا می‌کرد، آنان را نام می‌برد و بسیار برایشان دعا می‌نمود اما برای خویشتن هیچ دعایی نکرد. پس به او گفتم: ای مادر، چرا برای خویش همانگونه که برای غیر، دعا می‌نمودی، دعا نکردی؟ فاطمه (علیها السلام) گفت: پسرم ! اول همسایه و سپس خانه.