پیام نوروزی ۹۲؛ آغازی رسمی بر گفتمان «بهار» احمدی نژاد

پارسینه - خسرو دستجردی: پیام نوروزی احمدی نژاد بی بروبرگرد بی سابقه و همچون همیشه ی احمدی نژاد، ساختارشکنانه بود. با نگاهی به سایتهای خبری جریانات رقیب احمدی نژاد، مشخص می شود که قلم به دستان سیاسی یا در شوک هستند، یا اصلا متوجه اتفاق روی داده نشده اند، و یا اینکه ترجیح داده اند صدایش را در نیاورند به این امید که هیچ وقت صدایش در نیاید.

طی یک ماه گذشته و با اعلان شعار «زنده باد بهار» به عنوان شعار شاخص جریان و گفتمان احمدی نژاد-مشایی، موجی از واکنش های غالبا منفعلانه از سوی رقبای احمدی نژاد آغاز شد که پیام نوروزی احمدی نژاد، ندای بی اعتنایی وی به این انتقادات سیاسی و نشان دهنده ی عزم راسخش برای اجرای مرحله ی جدید این گفتمان بود. به عنوان مثال، شهرداری تهران دستور داد که کلمه ی «بهار» از تمام تبلیغات محیطی و شهری این ارگان برای سال جدید حذف شود. حسین شریعتمداری در سرمقاله روزنامه کیهان نوشت که احمدی نژاد چرا در سازمان ملل نگفته است «بهار» و همگان را تحذیر داد که ممکن است احمدی نژاد و مشایی به «محمدعلی باب» جدید تبدیل شوند. در عرصه ی مجازی هم سایت ها کاری فراتر از این از دستشان بر نیامده است، سایت مشرق بر استفاده ی باراک اوباما از کلمه «بهار» در پیام نوروزی اش انگشت گذاشته است و آن را مانند احمدی نژاد دانسته است. البته نمایندگان مجلس هم هر کدام چیزهایی گفتند که مهمترینش افشاگری درباره ی «انتساب شعار زنده باد بهار به جریان انحرافی» بود.

در حقیقت، کلیدواژه ی «بهار»، جفت شش به شدت هوشمندانه ی احمدی نژاد در مقابل رقبایش بود. اگر سال 88 را به یاد داشته باشید، محمود احمدی نژاد و ستاد انتخاباتی اش پرچم ایران را به عنوان نماد تبلیغاتی انتخاب کردند. این تاکتیک، موجب مصادره ی این نماد غیر قابل نفی و غیر قابل تحقیر در هر جا و هر مکان به نفع احمدی نژاد (از خیابان گرفته تا استودیوی مناظره انتخاباتی) شد. استراتژی «بهار» نیز وضعیت مشابهی دارد. طبیعی است که مخالفان و رقبای احمدی نژاد هیچگاه نمی توانند شعار «مرگ بر بهار» سر بدهند!

اما مسئله این است که تا این لحظه، حریف کاملا در زمین احمدی نژاد بازی کرده است. قطعا حذف و فاصله گرفتن از یک مفهوم پر ظرفیت مانند «بهار»، چیزی است که از نظر طراح این بازی دور نبوده است. «نفی بهار» خود می تواند به یک اهرم برای برنامه ریزان گفتمان «بهار» تبدیل شود.

نکته ی کلیدی در این حرکت جدید، ایجاد آن بر یک مبنای مذهبی یعنی آموزه ی «مهدویت» است و این چیزی است که بیش از هر چیز رقبای احمدی نژاد را آشفته کرده است. با گره خوردن شعار «بهار» با مقدس ترین تعلیمات دینی مکتب تشیع، عملا حریف برای نفی این شعار خلع ید می شود. در حقیقت، «بهار» ادامه ی معنادار برنامه ای است که احمدی نژاد از آغاز نشستن بر مسند ریاست جمهوری در سال 84 آغاز کرد و به طور نسبتا موفقیت آمیز به انجام رساند و آن چیزی نیست جز " تاسیس و ترویج یک گفتمان دینی مستقل از گفتمان رسمی نظام ". آنچه که خواب از سر مخالفان محمود پرانده است، ترس از احتمال نفوذ گسترده ی این گفتمان در میان اقشار و طبقات مختلف اجتماعی ایران است که فضای مذهبی و معنوی ایران، این احتمال را افزایش می دهد.

در حالی که رقبای سیاسی رئیس جمهور همچنان به انتقاد از نمایش معانقه با مادر هوگو چاوز فکر می کنند، محمود احمدی نژاد با پیام نوروزی بی سابقه در تاریخ پس از انقلاب نشان داد که تا چه حد جدی و در عین حال تا چه میزان آسوده و به قول معروف ریلکس برنامه ی خود را پی گرفته است. او در یک دکور و نمای کاملا «بهار»ی، برای مردم ایران خطاب به امام زمان و بر مبنای نوروز باستانی و هفت سین ایرانی، دکلمه و شعر خواند!

با رصد فضای سیاسی عمومی و رسمی کشور در چند ماه گذشته، حتما متوجه شده اید که در اردوگاه مخالفان احمدی نژاد، «فتنه ی 92» به کلیدواژه ی رسمی و هماهنگ تبدیل شده است. واهمه ی اصلی مخالفان رئیس جمهور ایران از «فتنه» در سال 92 این است که این بار «سوژه»ی انتخابات که مجری و همه کاره ی آن است ساز دگر بزند، بر خلاف سال 88 که «ابژه» و کاندیدای انتخابات چنین کرد. آنها از این می هراسند که این دفعه به جای شعار «یا حسین، [...]»، شعار «یا مهدی، [...]» سر داده شود، با این تفاوت که گفتمان سیاسی-مذهبی هدایت شده از سوی قدرتمندترین فرد ایران از نظر اجرایی و مدیریتی، به آسانی قابل مقابله نخواهد بود. در این میان چیزی که تاکنون دور از نظر مانده است، تشابه اسمی شعار «بهار ایرانی» با وقایع نام آشنای «بهار عربی» است.

گروه های رقیب برای به چنگ آوردن قدرت از دست احمدی نژاد در حال ائتلاف سازی هستند، هر چند بسیار ضعیف و آهسته در مقایسه با طرف مقابل خود. اما ظاهرا هواداران دولت ترجیح داده اند که مانند سال 84 و 88، ائتلاف خود را به سمت اقشار مختلف جامعه متمایل کنند. به هر حال، از روز اول فروردین تا ایام انتخابات ریاست جمهوری، هر روز ممکن است سورپرایز جدیدی از احمدی نژاد در صحنه ی سیاسی کشور مشاهده کنیم. خود را برای سه ماه پر سروصدا و پر دست انداز آماده کنید!