قم در سوگ بانوی کرامت عزادار شد

شهر مقدس قم در شب وفات حضرت فاطمه معصومه(س) دختر امام موسی کاظم(ع) و نگین انگشتری این شهر غرق در سوگ و ماتم بود.

مردم این شهر با برافراشتن پرچم‌ها و بیرق‌های مشکی به نشانه عزا و برپایی مراسم‌ مختلف به عزاداری در غم وفات بانوی آب و آیینه اشک ریختند و عشق و ارادت خود را به خاندان عصمت و طهارت به نمایش ‌گذاردند.

در حرم مطهر بانوی کرامت نیز شب گذشته برنامه‌های وی‍‍ژه سخنرانی و مداحی برگزار شد و زائران و مجاوران فاطمه معصومه(س) نیز به عزاداری و سوگواری پرداختند.

در جای جای حرم مطهر پرچم‌های مشکی نصب شده است و حرم لباس مشکی بر تن کرده و عزاداران بانوی کرامت نیز به سینه زنی در این غم بزرگ پرداختند.

تکایا و مساجد در شهر مقدس قم نیز از بعد از نماز مغرب و عشا برنامه‌های عزاداری و سوگواری خود را آغاز کردند و در این مراسم‌ها سخنرانان به بیان کرامات و خصایص و مناقب آن حضرت پرداخته و مداحان اهل بیت نیز بر مصیب‌های وارده بر آن حضرت نوحه سرایی و مرثیه خوانی پرداختند.

مداحان معروف از جمله محمود کریمی و سیدمهدی میرداماد نیز در این شب به مرثیه‌سرایی پرداختند و عزاداران را در سوگ حضرت معصومه به فیض رسانند.

این برنامه‌ها امروز نیز در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) و تکایا و مساجد قم برگزار خواهد شد.

حتی برخی از هیئات مذهبی دهه‌ای را به عنوان دهه معصومیه نامگذاری کرده‌اند و طی این مدت مراسم عزاداری و سوگواری برگزار خواهند کرد.

ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده است. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد مواجه شد و از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا(ع) قرار گرفت.

در سال ٢٠٠ هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اینکه کسى از بستگان و اهل بیت(ع) خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.

یک سال بعد از هجرت برادر حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده‌اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کردند.

آن حضرت همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامی‌شان را به مردم مؤمن و مسلمان می‌رساند و مخالفت خود و اهل‌بیت(ع) را با حکومت حیله‌گر بنى عباس اظهار مى‌کرد.

بدین دلیل تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده‌اى از مخالفان اهل‌بیت(ع) که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.

به هر حال یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه(س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را کرد.

فاطمه معصومه(س) در آن حالت پرسیده‌اند: از این شهر «ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آنچه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى‌فرمود شهر قم مرکز شیعیان ما است.

بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند، به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى‌کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند.

سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى‌شود، شتر آن حضرت در جلوی درب منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.

آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.

سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربیع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پیش از آنکه دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند.

مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود، تشییع کردند.

همین که قبر مهیا شد در این که چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.

آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب‌هاى خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار حضرت رضا (ع) و امام جواد(ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.

پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا اینکه حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجرى قمرى نخستین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل‌بیت(ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.