مثلث برمودای ایران کجاست؟

این منطقه به دلیل وسعت زیاد و نداشتن چشمه یا چاه آب در گذشته محل عبور کاروان‌ها نبوده و فقط در سال‌های اخیر چند گروه به آن منطقه رفته‌اند. ریگ جن گستره ای است از شنزارهای روان. تا چشم كار می كند نمك است و ماسه و در بعضی مناطق باتلاق؛ باتلاق هایی كه اگر شناختی از محل آنها نداشته باشید قطعا گرفتار میشوید. فرو رفتن در گل و لجن در ریگ جن شاید یكی از خطرناك ترین اتفاقاتی باشد كه ممكن است گریبانگیر مسافران، البته مسافران ناوارد شود و آنها را به كام مرگ بكشاند.

به گزارش پارسینه، سالهای متمادی هیچ كس جرات آنكه به ریگ جن سفر كند و راز این كویر اسرارآمیز را كشف كند، نداشت، یا اگر حتی جراتش را هم داشت به دلیل ناآشنایی با منطقه در راه می ماند. از آن جمله می توان به سون هدین، نویسنده كتاب كویرهای ایران اشاره كرد كه سالهای زیادی از عمرش را در گوشه و كنار كویرهای ایران گذراند و كتاب كویرهای ایران را به رشته تحریر درآورد، اما با تمام تلاش هایش هیچ گاه موفق به دیدن ریگ جن یا بهتر بگویم فتح ریگ جن نشد.

سون هدین در سال 1900 ریگ جن را كشف كرد و بعد از آن هم آلفونز گابریل در سال 1930 از نزدیكی آن گذر كرد، اما عبور از آن همچنان برای كویرنوردان به صورت یك رویا باقی ماند تا اینكه بالاخره در سال 1997 طلسم ریگ جن توسط علی پارسا، كویرشناس مقیم آمریكا شكسته شد.

او به همراه آقای میرانزاده، رئیس پارك ملی كویر وقت با هواپیما بر فراز ریگ جن رفتند تا ثابت كنند كه هیچ چیز شگفتی در ریگ جن وجود ندارد.

اما علی پارسا برای اولین بار در نوامبر 1997 با ماشین وارد ریگ جن شد و بعد از آن بسیاری از كویرنوردان از ریگ جن گذشتند. البته با تجهیزات كامل؛ و نه گرفتار روح شدند و نه جن زده!

مهمترین مسئله اینكه اگر تا به حال كویر نوردی نكرده اید و به اصطلاح حرفه ای نیستید، برای اولین تجربه به هیچ عنوان ریگ جن را برنگزینید كه در این صورت رفتنتان با خودتان است و برگشتنتان با خدا، حتی اگر هم حرفه ای هستید حتما گروهی به این منطقه سفر كنید.

از آنجایی كه سفر به ریگ جن حركتی نوین و بسیار مشكل است و در نتیجه نقشه دقیقی از آن در دسترس نیست، برای سفر به ریگ جن حداقل باید به اندازه دو هفته آب ، بنزین، غذا و وسایل فنی ماشین را به همراه داشته باشید.

در ضمن بلد محلی را فراموش نكنید، محلی ها معمولا آدم های كار كشته ای هستند و علاوه بر تعیین مسیر، حتی در شرایط سخت، خیلی خوب می توانند راهنماییتان كنند. اگر از مسیر جندق به طرف ریگ جن می روید پس از طی مسیری پر پیچ وخم، وارد یك رودخانه خشك و عریض می شوید، بعد از عبور از رودخانه تا چشم كار می كند كوه ها و تپه های ماسه ای است.

بخشی از منطقه نسبتا مسطح تر است و تپه ها كوچكتر، بنابراین عبور از آن نسبتا آسان به نظر می رسد ولی با كمی پیشروی با كم شدن ارتفاع به اراضی باتلاقی می رسید كه اینجا تقریبا جنوب منطقه است. اصرار برای عبور از این اراضی باتلاقی بی فایده است. آخرین كوه هایی كه 2300 متر ارتفاع دارند به بخش شمالی ریگ جن می رسید از اینجا كوه دماوند را هم می توانید ببینید.

اما تمام این سختی ها و بالا و پایین ها یك طرف و آسمان پرستاره شب های ریگ جن هم یكطرف. خوابیدن روی شن های روان روی تپه ای بلند و چشم دوختن به آسمانی كه حتی یك نقطه سیاه ندارد و شهاب سنگ هایی كه هر از گاهی به زمین باز می دارند، تمام خستگی روزانه و در شن و باتلاق فرورفتن را از تن می زداید.

طبق گفته کاوشگران هیچ کس تا به حال نتوانسته از قلب این بیابان عبور کند. در ریگ جن حتی بی سیم های قوی کاوشگران هم از کار می افتد. *محلی های این منطقه ،چوپان ها و ساربان ها معتقدند که اگر کسی پایش به ریگ جن برسد، بلافاصله ناپدید می شود!! یکی از کاوشگران می گوید که حتی شترهای اهالی کویر هم وقتی به این منطقه می رسند می ایستند و به هیچ عنوان حرکت نمی کنند .

آیا واقعا این منطقه برمودای ایران است؟! *"آلفونز گابریل" اتریشی و یک کاوشگر سوئدی قصد داشته اند این منطقه را کشف کنند، اما هیچ کدام نتوانسته اند از این بخش از کویر عبور کنند و ناچار به به سمت یزد رفته و از آنجا عبور کرده اند. صداهای عجیب و غریب و ترس آوری ازاین بیابان برهوت شنیده می شود.

ریگ جن شگفت انگیزترین، اسرار آمیز ترین و ترسناک ترین منطقه ایران است با باتلاق های سهمگین که مرگ را برای هر موجود زنده ای به ارمغان می آورند. اتفاقات بی پاسخ و توجیه نشده بسیاری در این منطقه روی داده است و نمکزاراهای این منطقه محل دفن موجودات زنده بسیاری بوده است!

فراموش نکنید که سفر به «ریگ جن» بسیار خطرناک است.