صداهاي خاموش دوبله ايران+ عکس

اما همين كه مي‌فهميم با اين فلاني تمام كودكي‌مان را زندگي كرده‌ايم، يكدفعه آن خبر تبديل به اتفاق بزرگي مي‌شود. اينها فقط تعداد معدودي از بزرگان هنر دوبله هستند كه حالا فقط صدايشان در بين ماست.

علي كسمايي (1391ـ1304)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1329

علي كسمايي را نمي‌شود به همين راحتي از ياد برد. او 25 سال بيشتر نداشت كه كار دوبله را شروع كرد. وقتي كسمايي سراغ حرفه دوبله رفت، تعداد كساني كه از اين كار سردرمي‌آوردند به اندازه انگشت‌هاي يك دست هم نبود. شايد به همين دليل است به او «پدر دوبله ايران» مي‌گفتند. در سال‌هاي ورود دوبله‌هاي ايتاليايي، كسمايي فيلمنامه‌نويسي را رها كرد و سرپرست دوبله فيلم‌هايي مثل «دكتر ژيواگو»، «مكبث»، «بانوى زيباى من» و «اشك‌ها و لبخندها» شد. او با امكانات محدود استوديوهاي دوبله در آن دوران كار دوبله را به شكل خيلي حرفه‌اي شروع كرد. او در زماني كه مدير دوبله پروژه‌هاي بزرگ بود، نسلي از دوبلورهاي ايراني را تربيت كرد كه سينماي ايران را در سال‌هاي 1340 تا 1350 رونق دادند.

مهين بزرگي (1388ـ 1307)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1335

او از پيشكسوتان و از نسل‌هاي اول گويندگي بود. مهين بزرگي بيشتر تيپ زن‌هاي باوقار و پيرزن‌ها را مي‌گفت؛ پيرزن‌هايي كه نصيحت‌شان به دل مي‌نشست و آزاردهنده نبود. او در «ستاره بود» (1384) فريدون جيراني براي دومين بار جلوي دوربين سينما ايستاد و نقش كوتاهي را بازي كرد.

نيكو خردمند (1388ـ 1311)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1339

صداي خردمند روي فيلم‌هاي كلاسيك تاريخ سينما ماندگار شده است. او در دهه 50 به جاي اينگريد برگمن، ويرجين مايو، اليزابت تيلور و كلوديا كارديناله حرف زد و صدايش را روي شخصيت‌هاي معروف تاريخ سينما ماندگار كرد.

منوچهر نوذري (1384ـ1304)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1333

منوچهر نوذري را ديگر همه مي‌شناسند. او سال‌ها به عنوان مجري و بازيگر جلوي دوربين تلويزيون و سينما ايستاد. نوذري به نسبت ديگر دوبلورها خيلي دير پايش به استوديوي دوبله باز شد. او با اين كه سال‌ها در راديو كار مي‌كرد، اما حدود سي سالگي دوبله را شروع كرد. صداي منوچهر نوذري روي جك لمون اين‌قدر جا افتاده بود كه ديگر كسي حاضر نبود جاي جك لمون حرف بزند؛ «آپارتمان»، «شيريني شانس»، «گلن گري گلن راس» و حتي دوبله فيلم «پدر» كه جك لمون نقش پيرمرد بيماري را بازي مي‌كند، همه را منوچهر نوذري حرف زده است.

احمد آقالو (1387ـ 1328)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1368

اسم احمد آقالو با «سلطان و شبان» (1361) داريوش فرهنگ سر زبان‌ها افتاد. كاتب حاضرجوابي كه تا سال‌ها بعد از آن همه او را با همان نقش كاتب مي‌شناختند. اگر بخواهيم خيلي سختگير باشيم، بايد آقالو را جزو پيشكسوت‌هاي تئاتر بگذاريم تا دوبله؛ اما صداي او با كارتون «جزيره ناشناخته» يا همان سرنتيپيتي گره خورده است.

حسين باغي (1389ـ 1329)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1348

باغي جزو آن دوبلورهايي بود كه كارش را با آنونس‌هاي تبليغاتي شروع كرد. او از اواخر دهه 40 با آنونس‌هاي تبليغاتي به راديو آمد و بعدها به صداي ثابت آنونس‌هاي سينمايي تبديل شد. باغي آنونس فيلم‌هاي مهم تاريخ سينماي ايران، از «هامون» گرفته تا «ناخدا خورشيد» و «مادر» را گفته بود. البته صداي باغي فقط روي آنونس‌ها نبود. او جاي كنت مونت كريستو، كايكو در «سفرهاي ميتي كومون» و چهاردست «نيك و نيكو» حرف زده بود.

ژاله كاظمي (1383ـ 1322)، شروع حرفه‌اي دوبله: 1338

ژاله كاظمي از نسل دوم دوبلورهاي ايراني است،‌ دوره‌اي كه به دوره طلايي دوبله ايران مشهور شده است، او دوبله را در استوديوي برادرش و مثل همه كارآموزان صداپيشگي با گفتن جملات كوتاه در نقش‌هاي فرعي شروع كرد، اما به‌سرعت به يكي از شناخته‌تر شده‌ترين و محبوب‌ترين دوبلورهاي ايراني بدل شد،‌ ژاله كاظمي كه دانش‌آموخته علوم سياسي بود، ‌علاوه بر دوبله نقاشي حرفه‌اي هم بود، صداي گرم، مهربان و در عين حال منعطف كاظمي چنان بود كه او را تا لحظه‌اي كه سرطان ا ز پا انداخت، به صداپيشه اصلي قهرمانان زن در فيلم‌هاي فاخر ايراني و خارجي تبديل كرده بود، ‌صداهاي ماندگار او بر چهره بازيگراني چون نيكول كيدمن، سوفيا لورن نشسته است و همچنين صداي او را در فيلم‌هايي چون مادر ـ علي حاتمي ـ هزاردستان، معصوميت از دست رفته به ياد مي‌آوريم، ‌كاظمي در سال 1383 درگذشت.