ناكامي قهرمانان كشتي ايران در بازي هاي المپيك

عبدالله موحد ؛ محرومیت همیشگی و ممنوع الخروج شدن پس از آخرین المپیک

مهر : عبدالله موحد از جمله ورزشکارانی است که حضور در سه دوره بازی‎های المپیک را در کارنامه دارد. وی برای نخستین بار در المپیک 1964 ژان شرکت کرد و به رتبه پنجم رسید. او چهار سال بعد در المپیک 1968 مکزیک شرکت کرد و توانست 12 سال پس از اینکه کشتی گیران در المپیک صاحب مدال طلا شده بودند، مدالی به این رنگ کسب کند. پس از این بازی‎ها موحد که آسیب دیدگی قدیمی از ناحیه پا داشت، در آمریکا تحت عمل جراحی قرار گرفت.

موحد در المپیک 1972 آلمان هم به عنوان کاپیتان شرکت داشت. او در همان کشتی اول به علت پارگی عضله دو سر بازو، به شدت مصدوم شد و با وجود آمادگی زیاد از ادامه رقابت‎ها بازماند. در غیاب موحد، سایر کشتی گیران هم نتیجه خوبی نگرفتند. بعد از آن مسئولان ورزش با تنظیم گزارشی و ارائه آن به دربار اعلام کردند که موحد دسیسه کرده تا کشتی گیران موفقیتی به دست نیاورند و به دنبال آن عبدالله موحد از حضور در تمام ورزش‎ها برای همیشه محروم شد. این خبری بود که رسانه‎ها آن را با بزرگترین تیتر ممکن اعلام کردند. موحد پس از این محرومیت، به تحصیلات روی آورد اما زمانی که بورس تحصیلی وزارت علوم را به دست آورد، متوجه شد که ممنوع الخروج هم شده است.

موحد پس از مصدومیت و ناکامی در آخرین تجربه المپیکی‎اش از سوی دربار با محرومیت مواجه شد

رسول خادم؛ خداحافظی برای دو سال
رسول خادم درطول دوران زندگی ورزشی خود دو بار در بازی‌های المپیک شرکت کرد و به مدال برنز بازی‌های 1992 اسپانیا و مدال طلای 1996 آمریکا دست یافت. وی پس از کسب دومین مدال المپیکی تصمیم به خداحافظی از کشتی گرفت اما دو سال بعد از تصمیمش عوض شد و به صحنه قهرمانی بازگشت!

توضیح رسول خادم در مورد این حرکتش که خیلی‌ها آن را به بی حرمتی به حرکت نمادین بوسیدن تشک وخداحافظی می‌دانستند، اینگونه بود:" بعد از المپیک آمریکا به خاطر آسیب دیدگی نمی‌خواستم به کشتی ادامه دهم اما هیچکس این خداحافظی را قبول نداشت. به همین دلیل در مسابقات جهانی 98 تهران شرکت کردم. البته بازگشتم ناخواسته بود و در آن فقط بحث تیم مطرح بود و پس از این بازی‌ها برای همیشه از دنیای کشتی خداحافظی کردم".

سید عبدالله مجتبوی؛ المپیکی که به المپیک نرفت
مدال برنز مسابقات کشتی آزاد بازی‎های المپیک 1952 فنلاند متعلق به سید عبدالله مجتبوی است. البته وی برای حضور در نخستین دوره المپیک مدرن هم انتخاب شده بود اما فرد دیگری به جای او به لندن اعزام شد! ماجرا از این قرار بود که در رقابت‌های انتخابی برای المپیک لندن که با عنوان سومی مجتبوی همراه بود، وی در رقابت با معصومی از ناحیه کتف مصدوم شد و به همین دلیل علی غفاری به جای وی به لندن اعزام شد.

محمد پذیرا؛ تولد فرزند قبل از مدال آوری
نخستین نشان ایران در رشته کشتی فرنگی بازی‎های المپیک توسط محمد پذیرا به دست آمد. وی در بازی‎های 1960 ایتالیا صاحب مدال برنز شد. پذیرا با شکست دادن حریف روسی صاحب این عنوان شد البته آنچه به او برای پیروزی در این مبارزه نیرو و انگیزه‎ای مضاعف داد، خبر تولد فرزندش امیربهمن بود که توسط جعفر کلانی، قهرمان تیم ملی تیراندازی به وی داده شد. امیر بهمن یا همان شهرام فرزند دوم محمد پذیرا بود.

سیدشمس الدین سید عباسی؛ امتناع از المپیک به خاطر یک اختلاف
یکی از کشتی گیران ایران در بازی‎های المپیک 1972 مونیخ سیدشمس الدین سید عباسی بود اما او در جریان این بازی‎ها به دلیل اختلافی که با رئیس وقت سازمان تربیت بدنی یعنی سپهبد بهجت داشت، پیکارهای خود را ادامه نداد و به همین دلیل پنجم شد. نقل قول سیدعباسی در این زمینه که در کتاب سرآمدان ورزش ایران آمده است، اینگونه است: "اگر در بازی‌های مونیخ کشتی می‌گرفتم، اول یا دوم می‎شدم اما به خاطر اختلافی که پیش آمد، ادامه ندادم و پنجم شدم. بعد هم که ما را محروم کردند".

سیدعباسی در حالی رقابت‎های خود در المپیک مونیخ را نیمه کاره گذاشت، که در المپیک پیش از آن مدال برنز گرفته بود.

علیرضا حیدری؛ خیابان گردی با افکار فلسفی و دمپایی!
پیش از اینکه علیرضا حیدری به مدال برنز بازی‎های 2004 یونان دست یابد، در المپیک استرالیا در رتبه ششم قرار گرفت در حالی که یکی از بخت‎های مسلم مدال در این بازی‎ها بود اما جدال با افکاری که خود نام آنها را افکار فلسفی گذاشته بود، او را از مدال دور کرد. حیدری با اشاره به شرایط آن روزش گفته است: "مدام فکر می‏کردم این کارها برای چیست؟ برایم مهم نبود چه اتفاقی می‎افتد. همه چیز برایم مسخره شده بود. از خود می‎پرسیدم به دنیا آمده‎ام برای پول، قهرمانی، مدال یا مشهور شدن اما جوابی هم نداشتم". این افکار باعث شکست حیدری شد.

درگیری با افکاری که حیدری آنها را فلسفی می‎نامد، باعث شد وی در المپیک استرالیا از دستیابی به مدال بازماند

او وقتی پس از پایان رقابت‎هایش به دهکده المپیک بازگشت، یا یک جفت دمپایی، گرمکن و تی شرت به خیابان رفت. با خود اینگونه فکر می‎کرد که خود نخواست برنده باشد و خوب کشتی نگرفت و از طرفی می‎دید که دبیر قهرمان شده است. دبیری که همیشه دوست داشت به حیدری برسد!

محمد مهدی یعقوبی؛ هفتمی با پای شکسته
بعد از اینکه محمد مهدی یعقوبی در المپیک 1952 فنلاند موفقیتی کسب نکرد و در دوره آتی این بازی‎ها صاحب مدال نقره مسابقات کشتی شد، سهمیه حضور در المپیک 1960 ایتالیا را هم گرفت اما در جریان این بازی‎ها هنگام رقابت با حریف ژاپنی، از ناحیه پا آسیب دید و راهی بیمارستان شد و در نهایت به عنوان هفتمی اکتفا کرد. البته یعقوبی پیش از سفر به رم از ناحیه قوزک پا ناراحتی داشت اما نه به آن شدت که نتواند با درد آن مقابله کند و از ادامه مسابقات و کسب مدال بازبماند.

رحیم علی آبادی؛ بیتوته در سونا
در جریان بازی‎های المپیک 1972 مونیخ، حمله چریک‏های فلسطینی به خوابگاه ورزشکاران اسرائیلی باعث وقفه سه روزه در بازی‌ها شد. اما زمانیکه سه روز بعد بازی‎ها از سر گرفته شد، رحیم علی آبادی متوجه اضافه وزن سه کیلو و خرده‎ای خود شد. به همین دلیل در ازای دادن یک جعبه بیسکویت، کلید سونا را از منشی آن گرفت و شب تا صبح را برای کاهش وزنش در سونا بیتوته کرد و با رسیدن به وزن لازم، رقابت‎هایش را آغازکرد. او در این بازی‎ها به نشان نقره دسته 48 کیلوگرم مسابقات کشتی فرنگی دست یافت.