کت و شوار ، مدیریت بحران ! نمی تونم بگم ! خادمیت مدیریت شهری

بیش از یک هفته در اجرای ماموریت های محوله در کنار همه دوستانی که امروز هر کدامشان در جایی از این سرزمین پهناور در حال خدمت به مردم هستند . در انجا پس از پروازهای مکرر با هلیکوپتر به سمت کرمان و رفسنجان در یکی از پروازها مجبور شدیم کپسول اکسیژن داخل پرواز را برای یکی از مصدومین استفاده کنیم و البته وی متاسفانه فوت کرد . به فرودگاه بم که برگشتیم وقتی جهت تعویض کپسول مراجعه کردم با تعجب به من گفتند باید فرمی را پر کنید و امضاء بگیرید و این آغاز بوروکراسی 4 ساعته ای بود که من و یک هلیکوپتر را با کلی آدم معطل کرد . بماند که اسم مسئولین آن موقع که الان هم مسئول هستند محفوظ باشد و همانند فرماندهان عالی رتبه در ماشین های آنچنانی در فرودگاه نشسته بودند و گویا که در حال پر کردن یک فیلم جنگی آمریکایی هستند دستور می دادند . راستش من در همانجا با کلی مطلب دیگه که نمی شه گفت فهمیدم اوضاع مدیریت بحران در این کشور بیش از این حرف ها خراب است . این تجربه در جاهای مختلفی تکرار شد تا اینکه در سربازی نیز بارها مسایلی رخ داد که باز نمی تونم بگم و بعد خدمت در شهرداری و کلی مطالب دیگه که باز نمی تونم بگم که فقط گل سرسبدش پلاسکو بود و باز نمی تونم بگم و با زلزله اخیر خلاصه می شود
کلی بحران در بحران که ناشی از ضعف مدیریت بود ، ماهیت بحران رخ می داد اما مدیریت آن در قالب بحران مدیریت بود . نه تجهیزات و نه دلسوزان و متخصصین ، تیمی مدیریت می کرد که اساسا با تجربه ای که اتفاقا داشتند و دارند حتی نباید خمی بر ابروی مردم باشد .
شب گذشته از ساعت 18 تا 3 بامداد در کولاک ماندم ، آنهم کجا ؟ اتوبان کرج ، و من و هزاران خودرو ی دیگر که یه عالمه انسان و زن و مرد و کودک در انها تشنه و گرسنه بودند . دریغ از یک خودروی امدادی ، پلیس و راهداری و دریغ از هیچ . باور کنید با چه سختی رسیدم منزل و کلی بحث دیگه که باز نمی تونم بگم .
خلاصه مدیران با کت و شلوار در دفاترشون نشسته بودند و بحران را مدیریت می کردند در حالیکه مردم در سرما بودند . دقیقا عین بم که مدیران کت و شلواری بم را اداره کردند . برای من واقعا این روزها سوال شده ؟ که جنگ را هم کت و شلواری ها اداره کردند ؟ انقلاب را کت و شلواری ها پیروز کردند؟ و بالاخره این کت و شلوار که چه ها نکرده است در این کشور ! مدیران بحرانی که خود در بحران مدیریت هستند ؟!
و اما این روزها باز هم معدود ادم هایی را دیدم که با عشق و امید الان ساعت های طولانی در خیابان ها کار می کنند تا شهر مردم ، شهر امید باشد ، همکارانم در مدیریت شهری هستند . همین جا پای تک تک اونها را می بوسم و می تونم بگم : بچه ها خاک پای شما هستم و مچکرم.
ادم هایی که در همه بحران ها هستند و بدون چشمداشت کار می کنند و تلاش برای زندگی ایمن و بهتر با همه انتقادات که قطعا برخی از انها نیز وارده اما تو رو خدا کمی انصاف داشته باشید ، ما کنار دکتر نجفی همان کاری انجام می دیم که کنار دکتر قالیباف داشتیم ، برای شهر و برای زندگی و برای مردم و برای تهران و برای ایران ؛ فرقی نکرده و نمی کند ، مهم فقط آرامش مردم است .
بچه های شهرداری ، کارمند سیستمی خدمت رسان هستند نه یک سازمان سیاسی ؛ بچه های شهرداری اصلاح طلب هستند ، نه اصلاح طلب سیاسی ، اصلاح طلبی که برای گزینه مردم خدمت می کنند فارغ از سلایق سیاسی ، سازمانی که دوستتان دارد ، سازمانی که برای مردم است .
این چند خط و الان در حالی می نویسم که با همکارانم بیش از 24 ساعته نخوابیدیم و بچه ها ما هم سردمونه ؛ خسته ایم و خانواده هامون منتظرومونن ، اما عاشقتونیم و برای شهر مردم ، کنارتون پر امید ایستادیم و کت و شلوار هم نداریم .
به خاطر اینکه گاهی در مسیر خادمیت نقصان داریم معذرت می خواهم و از همه همکاران و مردم پوزش میطلبم و خواهش می کنم به ما کمک کنید و حلالمون !
فقط یه جمله دیگه که می تونم بگم !! تو رو خدا مواظب سرمایه اجتماعی باشید . خیلی اوضاعمون خرابه ! خیلی !
من برم برای ادامه خدمت در شهر - فعلا !!!