.svg)
لجبازی‌های زیدان، او را به سمت درب خروج خواهد برد!
پارسینه: کسی انتظار نداشت بازی با لگانس در جام حذفی تا این اندازه برای رئال مادرید اهمیت پیدا کند اما زین‌الدین زیدان تصمیم گرفت با آتش بازی کند و خودش بیشتر و بدتر از همه سوخت.
به گزارش پارسینه ؛ کسی انتظار نداشت بازی با لگانس در جام حذفی تا این اندازه برای رئال مادرید اهمیت پیدا کند اما زین‌الدین زیدان تصمیم گرفت با آتش بازی کند و خودش بیشتر و بدتر از همه سوخت.
درست وقتی که تصور می‌شد اوضاع برای رئال بدتر از این نمی‌شود، تیم زین‌الدین زیدان با باخت کاملا سزاوارانه 2 بر یک مقابل لگانس از جام حذفی اسپانیا کنار رفت. همه کسانی که در سانتیاگو برنابئو بودند از جمله خود مربی فرانسوی می‌داند اوضاع باید خیلی زود و کامل درست شود در غیر این صورت او کارش را از دست می‌دهد. همسایه نسبتا فقیر جنوب پایتخت در طول 90 دقیقه خیلی بهتر از رئال بود مثل بازی رفت که با بدشانسی در خانه با یک گل شکست خورد.
این آخرین نمونه افت تیم زیدان و یکی از شرم‌آورترین نتایج تاریخ رئال مادرید بود. شادمانی قهرمانی اروپا و اسپانیا در فصل گذشته خیلی وقت است رخت بر بسته و زیدان همانطور که در کنفرانس خبری بعد از مسابقه گفت برای حفظ کارش می‌جنگد.
در این مسیر چندین بار زنگ بیدارباش به صدا درآمده. رئال بتیس در ماه سپتامبر در برنابئو به پیروزی رسید، ویارئال هفته قبل برای نخستین بار بعد از 18 مسابقه در ورزشگاه رئال مادرید طعم برد را چشید و حالا تیم حاشیه مادریدی لگانس نخستین پیروزی تاریخ خود را در زمین همسایه بسیار پولدارتر خود به دست آورده. این سابقه‌ای نیست که رئال به دنبال ساختنش باشد.
در مسیر صعود تا یک‌چهارم‌نهایی جام حذفی هم هشدارهایی داده شد. زیدان همچنان از سیستم چرخشی استفاده می‌کرد و ترکیب بازیکنان جوان و ذخیره‌ها هیچ شباهتی به یک تیم منسجم نداشت. هم تیم دسته سومی فوئنلابرادا و هم تیم دسته دومی نومانسیا در بازی برگشت در برنابئو 2 بر 2 مساوی کردند که برای صعودشان کافی نبود اما به اندازه کافی مشخص شد که تیم ب امسال آمادگی مبارزه و درخشیدن را ندارد.
اما زیدان لجبازانه به سیاست استراحت دادن به بزرگترین نام‌هایش ادامه داد و کریستیانو رونالدو، گرت بیل، مارسلو و تونی کروس هیچ کدام در بازی چهارشنبه روی نیمکت هم نبودند. این کار شاید اول فصل موجه بود اما حالا که در جدول لالیگا 19 امتیاز از بارسلونا عقب افتاده‌اند، واقعا عاقلانه‌تر این بود که جام حذفی اولویت تیم قرار گیرد.
جای بیل به طور خاص خالی بود چون این ولزی چند هفته قبل در بازی با فوئنلابرادا و الجزیره در جام جهانی باشگاه‌ها وقتی تیمش در آستانه خروجی خجالت‌آور بود، به داد تیم رسید اما زیدان در چند هفته اخیر بارها در کنفرانس خبری خود تاکید کرد قصد اصلاح برنامه‌های تاکتیکی و انتخاب بازیکن را ندارد. این موضع‌گیری به خاطر اعتماد به جوانان قابل تحسین به نظر می‌رسید اما حالا بیشتر به انعطاف‌ناپذیری که عواقب سختی برای تیمش داشت، شباهت دارد.
ضعف تیم مادرید نسبت به فصل قبل از ابتدا آشکار بود. صدور اجازه خروج برای ذخیره‌های ارزشمند فصل قبل، خامس رودریگس، آلوارو موراتا و پپه بدون یافتن جایگزینی باتجربه مشکل اساسی درست کرد اما زیدان مکررا با آوردن چهره‌های جدید مخالفت کرد؛ به صورت علنی با رسانه‌ها و به شکل پنهان با مقامات باشگاه چون می‌خواست به تیم هیجان‌انگیزش فرصت دهد اوضاع را درست کند. اشتباه آشکاری بود.
لغزش‌های تاکتیکی این مربی که هنوز تازه‌کار است به مرور زمان روشن‌تر می‌شد. لگانس منسجم با مربیگری آسیر گاریتانو کنترل بازی را در بیشتر دقایق در دست داشت و با عقب راندن هافبک‌های رئال و اجازه ندادن برای بازیسازی در موقعیت پیروزی قرار گرفت. کیکو کاسیا، دروازه‌بان رئال، حداقل دو بار به توپ بی‌هدف ضربه زد چون کسی را برای پاس دادن نداشت. خیلی طول کشید تا سفیدها برنامه تاکتیکی‌شان را عوض کنند و وقتی این کار را کردند، چندان موفق نبودند.
تعویض‌های زیدان هم همچنان سردرگم است. عاقلانه بود اشرف حکیمی، مدافع راست جوان تیم که دچار بحران اعتماد به نفس شده را تعویض کند اما بیرون آوردن ایسکو و فرستادن بورخا مایورال مهاجم جوان چندان هوشمندانه نبود و مشخصا بازیسازی که به اندازه کافی مورد استفاده قرار نگرفته نیز رضایت نداشت. برنامه، بردن توپ به کناره‌ها و سانتر بود، این روش فصل قبل کاملا موفقیت‌آمیز بود که خامس توپ را هنرمندانه روی سر موراتا می‌فرستاد اما نه این فصل.
هیچ نشانه‌ای از تغییر نگرش هم در زیدان دیده نمی‌شود. چند ماه است که هفته‌ای دو بار تکرار می‌کند تنها راه تغییر اوضاع سختکوشی بیشتر است اما هیچ تنوع تاکتیکی یا جابه‌جایی فردی صورت نگرفته که محرک ارائه فوتبالی بهتر از سوی تیم باشد. این کهکشانی سابق به خاطر انگیزه بخشیدن به بازیکنان بااستعداد خود برای اینکه تصمیمات لازم را در زمین بگیرند، مورد تحسین قرار می‌گرفت اما حالا گویا هیچ توصیه‌ای ندارد چه به ستاره‌های خارج از فرمش و چه بازیکنان جوانی مثل مارکو آسنسیو که آشکار دچار افت اعتماد به نفس شده. تجربه درجه یک مربیگری هم در کادر فنی‌اش دیده نمی‌شود ضمن اینکه ساختار منحصر به فرد باشگاه طوری است که مدیر ورزشی یا چیزی معادل آن در تیم وجود ندارد که در مواقع لزوم اعمال نفوذ کند.
حداقل خود زیدان اندازه مشکلاتی که در حال حاضر با آن روبه‌رو است را می‌داند و برای همین اعتراف کرد آینده‌اش به بازی با پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان اروپا بستگی دارد. حتی شاید این بازی هم برای حفظ او در این سمت بعد از آخرین نتیجه تحقیرآمیز کافی نباشد. کسی که کمتر از دو ماه قبل به‌عنوان مربی سال فیفا انتخاب شد حالا تازه‌واردی به نظر می‌رسد که با سرعت به سمت در خروجی برنابئو در حرکت است.
این آخرین نمونه افت تیم زیدان و یکی از شرم‌آورترین نتایج تاریخ رئال مادرید بود. شادمانی قهرمانی اروپا و اسپانیا در فصل گذشته خیلی وقت است رخت بر بسته و زیدان همانطور که در کنفرانس خبری بعد از مسابقه گفت برای حفظ کارش می‌جنگد.
در این مسیر چندین بار زنگ بیدارباش به صدا درآمده. رئال بتیس در ماه سپتامبر در برنابئو به پیروزی رسید، ویارئال هفته قبل برای نخستین بار بعد از 18 مسابقه در ورزشگاه رئال مادرید طعم برد را چشید و حالا تیم حاشیه مادریدی لگانس نخستین پیروزی تاریخ خود را در زمین همسایه بسیار پولدارتر خود به دست آورده. این سابقه‌ای نیست که رئال به دنبال ساختنش باشد.
در مسیر صعود تا یک‌چهارم‌نهایی جام حذفی هم هشدارهایی داده شد. زیدان همچنان از سیستم چرخشی استفاده می‌کرد و ترکیب بازیکنان جوان و ذخیره‌ها هیچ شباهتی به یک تیم منسجم نداشت. هم تیم دسته سومی فوئنلابرادا و هم تیم دسته دومی نومانسیا در بازی برگشت در برنابئو 2 بر 2 مساوی کردند که برای صعودشان کافی نبود اما به اندازه کافی مشخص شد که تیم ب امسال آمادگی مبارزه و درخشیدن را ندارد.
اما زیدان لجبازانه به سیاست استراحت دادن به بزرگترین نام‌هایش ادامه داد و کریستیانو رونالدو، گرت بیل، مارسلو و تونی کروس هیچ کدام در بازی چهارشنبه روی نیمکت هم نبودند. این کار شاید اول فصل موجه بود اما حالا که در جدول لالیگا 19 امتیاز از بارسلونا عقب افتاده‌اند، واقعا عاقلانه‌تر این بود که جام حذفی اولویت تیم قرار گیرد.
جای بیل به طور خاص خالی بود چون این ولزی چند هفته قبل در بازی با فوئنلابرادا و الجزیره در جام جهانی باشگاه‌ها وقتی تیمش در آستانه خروجی خجالت‌آور بود، به داد تیم رسید اما زیدان در چند هفته اخیر بارها در کنفرانس خبری خود تاکید کرد قصد اصلاح برنامه‌های تاکتیکی و انتخاب بازیکن را ندارد. این موضع‌گیری به خاطر اعتماد به جوانان قابل تحسین به نظر می‌رسید اما حالا بیشتر به انعطاف‌ناپذیری که عواقب سختی برای تیمش داشت، شباهت دارد.
ضعف تیم مادرید نسبت به فصل قبل از ابتدا آشکار بود. صدور اجازه خروج برای ذخیره‌های ارزشمند فصل قبل، خامس رودریگس، آلوارو موراتا و پپه بدون یافتن جایگزینی باتجربه مشکل اساسی درست کرد اما زیدان مکررا با آوردن چهره‌های جدید مخالفت کرد؛ به صورت علنی با رسانه‌ها و به شکل پنهان با مقامات باشگاه چون می‌خواست به تیم هیجان‌انگیزش فرصت دهد اوضاع را درست کند. اشتباه آشکاری بود.
لغزش‌های تاکتیکی این مربی که هنوز تازه‌کار است به مرور زمان روشن‌تر می‌شد. لگانس منسجم با مربیگری آسیر گاریتانو کنترل بازی را در بیشتر دقایق در دست داشت و با عقب راندن هافبک‌های رئال و اجازه ندادن برای بازیسازی در موقعیت پیروزی قرار گرفت. کیکو کاسیا، دروازه‌بان رئال، حداقل دو بار به توپ بی‌هدف ضربه زد چون کسی را برای پاس دادن نداشت. خیلی طول کشید تا سفیدها برنامه تاکتیکی‌شان را عوض کنند و وقتی این کار را کردند، چندان موفق نبودند.
تعویض‌های زیدان هم همچنان سردرگم است. عاقلانه بود اشرف حکیمی، مدافع راست جوان تیم که دچار بحران اعتماد به نفس شده را تعویض کند اما بیرون آوردن ایسکو و فرستادن بورخا مایورال مهاجم جوان چندان هوشمندانه نبود و مشخصا بازیسازی که به اندازه کافی مورد استفاده قرار نگرفته نیز رضایت نداشت. برنامه، بردن توپ به کناره‌ها و سانتر بود، این روش فصل قبل کاملا موفقیت‌آمیز بود که خامس توپ را هنرمندانه روی سر موراتا می‌فرستاد اما نه این فصل.
هیچ نشانه‌ای از تغییر نگرش هم در زیدان دیده نمی‌شود. چند ماه است که هفته‌ای دو بار تکرار می‌کند تنها راه تغییر اوضاع سختکوشی بیشتر است اما هیچ تنوع تاکتیکی یا جابه‌جایی فردی صورت نگرفته که محرک ارائه فوتبالی بهتر از سوی تیم باشد. این کهکشانی سابق به خاطر انگیزه بخشیدن به بازیکنان بااستعداد خود برای اینکه تصمیمات لازم را در زمین بگیرند، مورد تحسین قرار می‌گرفت اما حالا گویا هیچ توصیه‌ای ندارد چه به ستاره‌های خارج از فرمش و چه بازیکنان جوانی مثل مارکو آسنسیو که آشکار دچار افت اعتماد به نفس شده. تجربه درجه یک مربیگری هم در کادر فنی‌اش دیده نمی‌شود ضمن اینکه ساختار منحصر به فرد باشگاه طوری است که مدیر ورزشی یا چیزی معادل آن در تیم وجود ندارد که در مواقع لزوم اعمال نفوذ کند.
حداقل خود زیدان اندازه مشکلاتی که در حال حاضر با آن روبه‌رو است را می‌داند و برای همین اعتراف کرد آینده‌اش به بازی با پاری‌سن‌ژرمن در لیگ قهرمانان اروپا بستگی دارد. حتی شاید این بازی هم برای حفظ او در این سمت بعد از آخرین نتیجه تحقیرآمیز کافی نباشد. کسی که کمتر از دو ماه قبل به‌عنوان مربی سال فیفا انتخاب شد حالا تازه‌واردی به نظر می‌رسد که با سرعت به سمت در خروجی برنابئو در حرکت است.
ارسال نظر