زلزله با روح و روان ما چه می‌کند؟

به گزارش بهداشت نیوز، یک روانشناس گفت: زلزله کرمانشاه، پیامدهای منفی روانی در مصیبت زدگان به ویژه کودکان و نوجوانان به وجود می‌آورد و باید برای مقابله با آن برنامه‌ریزی داشته باشیم.

غلامرضا رهبری، روانشناس و مشاور خانواده با عرض تسلیت به بازماندگان زلزله اظهار کرد: از نظر ما روانشناسان حوادثی مثل زلزله که شوک ناگهانی وارد می‌کند و در مدت زمانی کم و با عواقبی گسترده رخ می‌دهد، تاثیر زیادی بر روان افراد می‌گذارد.

وی با بیان اینکه اختلال مثل بیماری دارای آلارم و نشان آشکار نیست که سریع به دنبال مداوایش برویم، تصریح کرد: ما اصطلاحاً به آن مرگ خاموش می‌گوییم، به مرور متوجه می‌شویم که افراد اختلال دارند. در رابطه با زلزله، پس از حادثه دو اختلال شایع و مهم داریم یکی افسردگی و دیگری اضطراب و استرس، چون شدت فاجعه بالا است مغز به طور موقت یا دائمی ارتباطش را با واقعیت قطع می‌کند، در زلزله اخیر ما باید این پدیده را در سه سطح سنی مختلف بررسی کنیم هم کودکان، نوجوانان و بزرگسالان. در کودکان، شیوع این اختلالات بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان است چون کودک تجربه اضطراب را بیشتر از والدینش احساس می‌کند، هم اضطراب خودش را دارد و هم اضطراب والدین به او منتقل می‌شود.

این روانشناس خاطرنشان کرد: علایم این اختلالات در کودکان به شکل افت درسی، پرخاشگری، شب ادراری، اختلال در تمرکز و یادگیری، کابوس شبانه، ترس از تنهایی، افکار خودآسیب‌رسان یا حتی خودکشی قابل تشخیص است که خانواده‌ها باید توجه داشته باشند، در گروه نوجوان یا جوان، بیشتر با بی‌حوصلگی، تکرار خاطرات منفی در ذهن، گرایش به مصرف مواد مخدر، متاسفانه رفتار پرخاشگرانه و پرخطر، افکار خودآسیب‌رسان و بعضا خودکشی مواجه می‌شویم.

غلامرضا رهبری در ادامه گفت: برای درمان این موارد ما در روانشناسی بر قطع افکار منفی که مرتبط با آسیب است و همچنین آموزش در مورد واکنش‌های استرس پس از حادثه، روش آرام‌سازی و ایجاد انگیزه برای فعالیت‌های روزانه تاکید داریم.

وی افزود: همدلی و همدردی خیلی می‌تواند در بهبود اختلالات روانی پس از زلزله موثر باشد یعنی این که من در سوگ ببینم همدل دارم، این کمک‌های مردمی که به کرمانشاه ارسال می‌شود، نه فقط از مشکلات ظاهری که از مشکلات روانی احتمالی مصیبت‌زدگان نیز می‌کاهد، حتی ما می‌گوییم اگر کسی کمک مالی هم نمی‌تواند بکند به عنوان مسافر و توریست به آن جا برود، کمی با مردم حرف بزند و در غمشان شریک شود.

این روانشناس در پایان گفت: توصیه بنده این است که تیمی متشکل از کارشناسان خبره سازمان نظام روانشناسی و انجمن روانشناسی به صورت گروهی و ماهانه به این مناطق زلزله‌زده سفر کنند، به نحوی که هر روانشناس حداقل یک هفته در شهر یا روستا مستقر باشد، این تیم‌ها باید یک مدیریت و مرکزیت هم داشته باشند که همه اطلاعات در آن جا جمع و رصد شود، با این کار می‌توان فهمید که عمده مشکل در این زلزله کدام است؟ افسردگی بیشتر شده است یا خیر؟ من فکر می‌کنم چون در آن مناطق مردم به شکل بومی و خانوادگی زندگی می‌کردند، تبعات از دست رفتن حتی یکی از اعضای یک روستا، تاثیرات جدی بر بقیه افراد روستا می‌گذارد.