ورشکستگی تولیدکنندگان در سایه جولان برندهای غیر رسمی

تحریریه پارسینه: در این میان برخی از تولیدکنندگان با نشان خارجی اجناس خود را به فروش می‌رسانند. دلیل این موضوع نیست عدم اعتماد مردم به برندهای ایرانی است. کالاهایی که با برند خارجی در کشور به فروش می‌رسند ۴ دسته اند. دسته اول، کالاهای ایرانی با کیفیتی هستند که با برند خارجی به فروش می‌رسند و حجم قابل توجهی از اجناس بازار را تشکیل است که به اعتقاد کارشناسان این اتفاق دلایل فرهنگی و اقتصادی دارد که باید بیشتر به آن پرداخته شود. دسته دوم کالاهای قلابی به شمار می‌روند که هیچ اصالتی ندارند. دسته سوم کالاهایی که از دوره فروش آنها گذشته است. گروه چهارم نیز مربوط به برندهای خارجی با اصالت و وارداتی می‌شود.

با توجه به آمارهای متفاوتی که منتشر می‌شود نمی‌توان به طور دقیق گفت که سالانه یا ماهانه چه میزان واردات پوشاک و چه میزان قاچاق به کشور وارد می‌‎شود. برخی از سازمان‌ها از ۶۵ میلیون دلار واردات پوشاک خبرمی‌دهند و برخی دیگر این آمار را ۱ میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار اعلام کرده اند که از ۷ کشور دنیا به ایران ارسال می‌شود.

اما وزارت صنعت آماری حدود ۱ ونیم تا ۲ ونیم میلیون دلار واردات پوشاک قاچاق اعلام کردند. اخیرا نیز ستاد مبارزه با قاچاق کالا گفته است که۲ ونیم میلیارد دلار از حجم کل اجناس قاچاقی که به کشور وارد می‌شود را تشکیل می‌دهد.

این آمار را چندی پیش حمیدس قبادی رئیس کارگروه مد و لباس در گفتگو با یکی از رسانه‌های کشور مطرح کرده است. متاسفانه اکنون برندهای خارجی عرصه را برای تولیدکننده ایرانی تنگ کرده‌اند و سوالی که در این میان مطرح می‌شود این است که چرا از قاچاق و واردات بی رویه جلوگیری نمی‌شود. این درحالیست که تمامی این واردات از مبادی رسمی کشور به داخل راه پیدا می‌کنند!

سال گذشته با ابلاغ دستورالعملی از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت، تمام برندهای پوشاک باید نمایندگی رسمی دریافت کنند. در این میان، از جمله شروطی که برای ادامه فعالیت برندهای موجود در کشور در نظر گرفته شد شامل؛ دریافت نمایندگی رسمی از کشور اصلی و حذف کشورهای واسطه، تولید ۲۰ درصد از کالاهای تحت برند که وارد کشور می‌شود و صادرات ۵۰ درصد از کل حجم پوشاک برندی که در داخل ایران تولید شده، می‌شود.

سال ۹۵ رئیس اتحادیه پوشاک گفت: برندهایی که در سایت امور اصناف ثبت نام و کد رهیگیری دریافت کرده اند باید در فرصت ۳ ماهه با انجام شروط تعیین شده مجوز فعالیت تحت عنوان برند را دریافت کنند. اما هنوز این پیگیری‌ها پاسخ نداده و دستورالعمل وزارت صنعت نتیجه‌ای در برنداشته است زیرا روز به روز قاچاق و واردات پوشاک شدت بیشتری پیدا می‌کند.

از سوی دیگر سال گذشته قرار بود اسامی برندهای غیرقانونی که در کشور فعالیت می‌کنند منتشر شود و افشاگری صورت گیرد تا مردم بدانند برندهایی که با اسامی دهان پرکن در ایران فعالیت می‌کنند هیچ جایگاهی ندارند. اما حالا با گذشت یکسال هنوز هیچ اتفاقی در این خصوص صورت نگرفته است.

با این وجود به نظر می‌رسد که صنعت پوشاک کشور نیز همچون سایر صنایع در سایه سودجویان به فعالیت خود ادامه می‌دهد و دست‌های پشت پرده‌ای هستند که با وجود قوانین، دستورالعمل‌ها و ابلاغیه‌های متعدد هنوز به کار خود مشغول‌اند و دست از حرکت برنمی‌دارند.

حالا نام‌های پر سر و صدا تحت عنوان برندهای خارجی در جامعه جایگاه ارزشمندی را به خود اختصاص داده‌اند که جا را برای تولیدکننده ایرانی تنگ کرده‌اند و ناتوانی دولتمردان در این زمینه(مبارزه با کالای قاچاق و محدود کردن واردات) تابه‌حال اجازه بیرون کردن آنها را نداده است.